🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺
✍💥آیت‌الله شیخ محمدتقی آملی رحمه الله علیه
🔹طبق صریح آیه قرآن که می‌فرماید: «یحبّهم و یحبّونه»؛ محبت مقوله‌ای دو طرفه است؛ یعنی به همان اندازه که در دل مؤمن محبت خدا هست، از ناحیه او هم نسبت به بندگان محبت است.
🔹در روایت به این مضمون آمده که اگر می‌خواهی بدانی که خدا چقدر نسبت به ما محبت دارد، علامتش این است که ببینیم ما چه اندازه او را دوست داریم و این نشان از دو طرفه بودن مقوله محبت است. تاکنون بحث ما در اطراف محبت بنده نسبت به حق بود و اکنون می‌خواهیم ببینیم که محبت خدا نسبت به بنده به چه معناست؟
🔹محبت حق نسبت به بنده، مثل محبت بنده به حق نیست؛ زیرا ذات مقدس حق منزه از آن است که محل تغییرات و تبدیلات واقع شود، بلکه معنای محبت حق به بنده، عبارت است از اینکه بنده‌اش را از دشمنانش حفظ می‌کند. «کفی بالله وکیلا» و «کفی بالله نصیراً»؛ و از آن‌جا که بزرگ‌ترین دشمن انسان نفس اوست که فرموده‌اند: «اعدی عدوک نفسک التی بین جنبیک».
🔹در روایت وارد است که «اذا احبّ الله عبداً لم یضره ذنب»؛ یعنی وقتی خدا بنده‌ای را دوست بدارد، دیگر هیچ گناهی, به آن بنده آسیب نمی‌رساند. در خبر دیگر است که «یعطی الدنیا من یحب و من لا یحب و لایعطی الایمان الا من یحب»؛ یعنی خدا دنیا را به همه کس می‌دهد ولکن ایمان را به کسی می‌دهد که او را دوست داشته باشد.
