معرفت سیاسی
🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃
دقیق و مهم/چرا ساعات طلایی ما در حال از دست رفتن است؟
✍ مهدی افراز
🔸نیروهای نظامی صهیونی در بالاترین سطح، جنگ را ادراکی پیش می برند و نیروهای اجتماعی ما در اثرگذارترین موقعیت، به دنبال کنجکاوی و نظریه پردازی های نظامی خود هستند…
🔹بی شک بامداد ۲۳ خرداد، مهم ترین نقطه ثمره گیری برای تمامی طراحی ها و اقدامات گسترده ای بود که حداقل در ۲۰ سال گذشته در قالب کلان پروژه “جداسازی و عبور توده مردم از نظام جمهوری اسلامی” با حوصله و دقت در بطن و متن جامعه ایران به اجرا درآمده بود.
🔸بازگشت دفعی اعتماد به حاکمیت، زمینه ساز اتحّاد میان توده های مختلف گردید. روند اتفاقات در چندین ساعت، اثبات کننده منطق و رفتار جمهوری اسلامی در چندین دهه شد و بستر را برای مجموعه واکنش های غیرقابل پیش بینی و هویتی ملّت ایران فراهم آورد.
🔹جامعه با مشاهده وقایعی بسیار محسوس و چند قدمی، دریافت که کلان روایت های جمهوری اسلامی پیرامون واقعیت های منطقه و چرایی سیاست های بعضاً هزینه ساز او درست بوده و بی دلیل نسبت به صحّت و صداقت آن بدگمان بوده است.
🔸آشکار شدن این واقعیت، به حاکمیت حقانیّت بخشید و فوراً انگیزه ها و نیروهای چندین ساله را برای فعال شدن در گسل مردم - نظام تخلیه کرد. بازگشت شکوه مندانه این اعتماد عمومی، مقدمات را برای رونمایی از انسجام ملّی به میدان آورد.
🔹حالا چند روزیست که ما هستیم و این موهبت الهی و تاریخی… به نظر می رسد هنوز هم قدردان آن نبوده و آگاه نیستیم که این همبستگی ما را “موقتاً” از چه گردنه تجربه نشده ای عبور داده است. فارغ از عدم رسیدگی برای بهره گیری از این فرصت و تلاش برای تثبیت آن، مجدداً ابتکارات خود را برای انهدام زودهنگام آن نیز به نمایش درآورده ایم.
🔸انسجامی که خداوند در روزهای گذشته با نصرت خود، روزی ما کرده است برای تثبیت و پایدارسازی در ماه های آینده نیازمند رسیدگی های فنّی در لایه های چهارگانه است:
🔹لایه اول؛ انسجام راهبردی
اگر حمله نظامی اسرائیل، وجدان عمومی را نسبت به درستی راهبرد جمهوری اسلامی در قبال اساسی ترین و مناقشه برانگیزترین مساله کشور بیدار نمود، حال بایستی منطق و عقلانیت این سیاست ها به صورت تفصیلی و همراه با جزئیات برای جامعه تبیین شود. اگر افکار عمومی در ازای این رویکردها، از جمع بندی واحد راهبردی برخوردار نباشد، با کوچکترین القائات رسانه ای مجدداً همبستگی خود را از دست خواهد داد و پر واضح است که برای روزها و هفته آینده، اصلی ترین سوال راهبردی جامعه، پرسش از چراییِ رها نکردن خط قرمزهای هسته ای خواهد بود.
🔹لایه دوم؛ انسجام روایی
در طول یک ماه گذشته حوادث و رویدادهای پُربسامدی رخداد داده است. از علّت و ماهیت شروع جنگ، مقایسه عملکرد و تاب آوریِ جامعه ما و اسرائیل، موازنه توانمندی های نظامی - امنیتی، دلایل وقوع آتش بس، مناط صلح تحمیلی، انضباط حاکمیتی ایران در ابعاد نظامی و سیاسیِ مدیریت جنگ، دستاوردهای طرفین، تا چرایی تداوم مذاکرات و چشم اندازه آینده این درگیری. همه و همه خطوطی است که عدم شکل گیری روایت معیار از آن ها و وقوع بهم ریختگی تحلیلی در آن ها، ذهنیت عمومی را دچار اغتشاش کرده و انسجام اجتماعی را مضمحل می نماید.
🔹لایه سوم؛ انسجام روحی
اتحّاد فعلی بر روی لایه ای از کثرت ها و تفاوت ها شکل گرفته است. تثبیت آن نیز نیازمندِ رعایتِ ملاحظاتی است تا همهی گونه های مختلف احساس نکنند که حفظ وضعیت متحدّانه موجود، قرارست تضمین کننده برتری طلبی گونه های دیگر و سازنده آینده سیاسی آن ها در کشور باشد. نبش قبر نمودن کشمکش های سابق و به رُخ کشیدن اشتباهات و نواقص برای تعیین سهمِ جریانات در وقوع این جنگ، با هر انگیزه ای که باشد، التهابات عاطفی و روحی را برای درهم شکستن اتحّاد فعلی مضاعف خواهد کرد.
🔹لایه چهارم؛ انسجام هویتی
مایی که رژیم صهیونی آن را آماج کشتار و تجاوز قرار داده کیست؟ این ما، می تواند به سرعت از جامعیت و کلیتی به نام “همه ایرانیان” تقلیل یافته و به دایره خاصی محدود گردد. اگر اقشار، اقوام و طبقات گوناگون تصور کنند که این جنگ، منازعه دایره خاصی از رجزخوانان و جنگ طلبان ایدوئولوژیست است، دلیلی برای در میدان نگاه داشتن خود نخواهند یافت. انسجام هویتی شکل گرفته به قامت کل ایران اندکی محدود شود، اراده ملّی پیرامون تداوم این نبرد و تسلیم ناپذیری نیز به همان میزان، محدود، سست و بی اثر خواهد شد.
🔸تثبیت انسجام ملّی حول این لایه های چهارگانه نیازمند اقدامات اساسی و محافظت های شبانه روزی است. زمینه های اجتماعی در ذهن و روح جامعه همیشگی نیست و ساعت های طلایی هرچه از نقطه تحوّل در بامداد ۲۳ خرداد گذر می کند، بیشتر از دسترس ما خارج می گردد….