🌺🍃🌺🍃🌺🍃
💠چرا رهبران عرب خیانت میکنند؟ پشت پرده روابط مخفیانه با اسرائیل
🔸با وجود جنگ در غزه و افزایش اعتراضات مردمی در کشورهای عربی علیه جنایات اسرائیل، دولتهای عربی همچنان روابط دیپلماتیک، تجاری و حتی امنیتی خود را با تلآویو حفظ کردهاند. این مسئله باعث نارضایتی گسترده در میان شهروندان این کشورها شده است. اما چرا این دولتها، علیرغم فشار افکار عمومی، روابط خود را با اسرائیل قطع نمیکنند؟ در این مقاله به بررسی دلایل ژئوپلیتیکی، اقتصادی، امنیتی و سیاسی این موضوع میپردازیم.
۱. منافع ژئوپلیتیکی و فشارهای بینالمللی
🔻بسیاری از کشورهای عربی، بهویژه آنهایی که در سالهای اخیر با اسرائیل توافقنامههای عادیسازی روابط امضا کردهاند (مانند امارات، بحرین، مغرب و سودان)، تحت تأثیر فشارهای آمریکا و متحدان غربی هستند. واشنگتن نقش کلیدی در این روند دارد و برای حفظ نفوذ خود در منطقه، خواهان روابط نزدیک میان کشورهای عربی و اسرائیل است.
🔻مهار ایران: برخی دولتهای عربی، بهویژه کشورهای حوزه خلیج فارس، اسرائیل را بهعنوان یک متحد غیررسمی در برابر نفوذ منطقهای ایران میبینند. از این رو، آنها حاضر به قطع روابط نیستند، زیرا همکاری اطلاعاتی و نظامی با اسرائیل را عاملی برای محدود کردن نفوذ ایران و گروههای مقاومت مانند حماس و حزبالله میدانند.
۲. منافع اقتصادی و تجاری
🔻اسرائیل در سالهای اخیر توانسته است روابط اقتصادی و تجاری قوی با برخی کشورهای عربی برقرار کند. قطع این روابط میتواند زیانهای اقتصادی برای هر دو طرف داشته باشد.
🔻سرمایهگذاریهای مشترک: امارات و اسرائیل پس از امضای توافقنامه ابراهیم در سال ۲۰۲۰، میلیاردها دلار سرمایهگذاری در زمینههای فناوری، انرژی و کشاورزی انجام دادهاند. این سرمایهگذاریها مانعی برای قطع رابطه به شمار میروند.
🔻همکاری در حوزه فناوری و امنیت سایبری: برخی کشورهای عربی برای نظارت بر مخالفان داخلی و تقویت سیستمهای امنیتی خود از فناوریهای اسرائیلی استفاده میکنند. بهعنوان مثال، نرمافزار جاسوسی “پگاسوس” که توسط شرکت اسرائیلی NSO ساخته شده، در کشورهای عربی برای کنترل مخالفان سیاسی به کار گرفته شده است.
۳. ترس از بیثباتی داخلی و سرکوب اعتراضات
🔻یکی از مهمترین عواملی که کشورهای عربی را از قطع رابطه با اسرائیل بازمیدارد، ترس از بیثباتی داخلی است. در بسیاری از این کشورها، حکومتهای اقتدارگرا بر سر کار هستند که برای بقای خود حاضر به سرکوب اعتراضات مردمی هستند.
🔻سرکوب اعتراضات طرفدار فلسطین: در کشورهایی مانند مصر، امارات و عربستان، هرگونه تظاهرات مردمی در حمایت از فلسطین با محدودیتهای امنیتی شدید مواجه میشود. دولتها نگران آن هستند که چنین اعتراضاتی به جنبشهای گستردهتر علیه حاکمیت آنها تبدیل شود.
🔻فقدان دموکراسی و نبود اراده سیاسی: در بیشتر کشورهای عربی، تصمیمات مهم سیاست خارجی نه بر اساس خواسته مردم، بلکه بر اساس منافع حاکمان گرفته میشود. در نتیجه، حتی اگر افکار عمومی بهشدت مخالف اسرائیل باشد، دولتها همچنان به روابط خود ادامه میدهند.
۴. ترس از تحریمهای غرب و وابستگی به آمریکا
🔻بسیاری از کشورهای عربی بهشدت به حمایت اقتصادی، نظامی و دیپلماتیک آمریکا و اروپا وابسته هستند. این وابستگی باعث شده که آنها از هر اقدامی که ممکن است خشم غرب را برانگیزد، از جمله قطع روابط با اسرائیل، خودداری کنند.
🔻فروش تسلیحات و وابستگی نظامی: کشورهای عربی، بهویژه عربستان سعودی، امارات و مصر، سالانه میلیاردها دلار سلاح و تجهیزات نظامی از آمریکا، بریتانیا و فرانسه خریداری میکنند. لغو یا محدود شدن این معاملات میتواند توازن قدرت در منطقه را تغییر داده و آنها را در برابر رقبا آسیبپذیر کند.
🔻تحریمهای اقتصادی: برخی از این کشورها، بهخصوص آنهایی که اقتصادشان به نفت و سرمایهگذاریهای غربی متکی است، نگراناند که هرگونه اقدام علیه اسرائیل باعث تحریمهای اقتصادی یا توقف سرمایهگذاریهای خارجی شود.
🔻حمایت آمریکا از بقای رژیمهای عربی: بسیاری از رهبران عرب برای حفظ قدرت خود به حمایتهای دیپلماتیک و امنیتی آمریکا نیاز دارند. آنها میدانند که رویگردانی از اسرائیل میتواند حمایت واشنگتن را کاهش دهد و موقعیت آنها را در داخل کشورشان تضعیف کند.