مصباح

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

🔹از امام سجّاد علیه‌السّلام چه کسی پاکتر؟ شما به صحیفه سجّادیه از اوّل تا آخر نگاه کنید؛ ببینید چه حالی، چه سوز و گدازی و چه توبه‌ای در آن نهفته است: «هذا مقام من استحیی لنفسه منک و سخط علیها و رضی عنک». امام سجّاد علیه‌السّلام به خدای متعال عرض میکند: پروردگارا! من بر نفس خودم که گاهی از فرمان تو سرپیچی کرده، خشمگینم. از تو راضیام و به‌خاطر سرپیچی نفس از تو شرمنده‌ام. این راز و نیاز و سوز و گداز امام سجاد علیه‌السّلام است.

📚 بیانات رهبر معظم، ۱۳۸۲/۰۲/۲۲

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

💥✍ امام زین العابدین علیه السلام: خَیْرُ مَفاتیحِ الاُمورِ الصِّدقُ وَ خَیْرُ خَواتیمِهَا الْوَفاءُ

🔹بهترین شروع کار‌ها صداقت و راستگویى و بهترین پایان آن‌ها وفا است.

📚 بحارالأنوار، ج ۷۸، ص ۱۶۱

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

💥✍وَاعْلَمْ أَنَّ لِکُلِّ عَمَل نَبَاتاً. وَ کُلُّ نَبَات لاَ غِنَى بِهِ عَنِ الْمَاءِ، وَالْمِيَاهُ مُخْتَلِفَةٌ; فَمَا طَابَ سَقْيُهُ، طَابَ غَرْسُهُ وَ حَلَتْ ثَمَرَتُهُ، وَ مَا خَبُثَ سَقْيُهُ، خَبُثَ غَرْسُهُ وَ أَمَرَّتْ ثَمَرَتُهُ

🌍بدان هر عملى رويشى دارد و هيچ رويشى از آب بى نياز نيست و آب ها مختلفند آن چه آبيارى اش پاکيزه باشد نهالش پاک و ميوه اش شيرين است و آن چه آبياريش ناپاک باشد نهالش ناپاک و ميوه اش تلخ خواهد بود» 

✍امام عليه السلام در اين تشبيه زيبا، انسان و اعمالش را به درختان و ميوه هايش تشبيه نموده است; همان گونه که درختان وگياهان از آب براى رويش بى نياز نيستند، انسان ها نيز به تعليم و تربيت و تبليغ نياز دارند. آن کس که از تعليم و تربيت و تبليغ صحيحى برخوردار باشد اعمالش پاک و آن کس که تحت تأثير تبليغات سوء قرار گيرد، عملى ناپاک خواهد داشت.

به تعبير ديگر ارزش ميوه هاى درختان در واقع از سه چيز نشأت مى گيرد: بذر خوب و زمين خوب و آب خوب. به يقين بذر انسان ها با توجه به فطرت پاک خداداد خوب است. هر گاه وراثت محيط که به منزله زمين است و تعليم و تربيت که به منزله آب است پاک و پاکيزه باشد، آثار وجودى انسان ها ارزشمند و پاک و پاکيزه خواهد بود.

📚 نهج البلاغه، خطبه 154

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

💥✍عِبَادَاللهِ! زِنُوا أَنْفُسَکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُوزَنُوا، وَ حَاسِبُوها مِنْ قَبْلِ أَنْ تُحَاسَبُوا

🟤«اى بندگان خدا! خويشتن را وزن کنيد (و ارزش خود را بسنجيد) پيش از آن که شما را وزن کنند، و به حساب خود برسيد پيش از آن که شما را به پاى حساب آورند.» 

✍مى دانيم همان گونه که انسان در اين دنيا، به هنگام انجام معاملات، نخست متاع مورد نظر را وزن مى کند، سپس به حساب قيمت آن مى رسد و اگر در وزن، يا در حساب قيمت، گرفتار اشتباه شود، سرمايه خودش را از دست خواهد داد و گرفتار زيان و خسران خواهد شد; در امور معنوى نيز بايد چنين کند. ارزش و وزن اعمال خويش، بلکه وزن خودش را از نظر ايمان و اخلاق، بايد معيّن کند و بعد به حساب آن برسد، تا اگر ضرر و زيان و کاستى دامان او را گرفته، هرچه زودتر در مقام جبران برآيد و نوبت به وزن و حساب آخرت نرسد که در آنجا راهى براى جبران نيست و جز ندامت و شرمسارى نتيجه اى عايدش نمى شود.

مى دانيم در صحنه قيامت، مسأله توزين اعمال بلکه توزين اشخاص، حق است. و همچنين حسابرسى اعمال در آن روز از مسلّمات است. به همين دليل يکى از نام هاى قيامت «يوم الحساب» است.

📚 نهج البلاغه، خطبه 90

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

✍ يَدَّعِي بِزَعْمِهِ أَنَّهُ يَرْجُو اللّهَ، کَذَبَ وَالْعَظِيمِ مَا بَالُهُ لاَ يَتَبَيَّنُ رَجَاؤُهُ فِي عَمَلِهِ؟ فَکُلُّ مَنْ رَجَا عُرِفَ رَجَاؤُهُ فِي عَمَلِه

🌖او گمان مى برد، به خدا اميدوار است; اما سوگند به خدا دروغ مى گويد(اگر راست مى گويد) چرا اين اميدوارى در عملش ديده نمى شود؟ زيرا هر کس به چيزى اميد دارد، در عملش مشاهده مى شود

✍اين دليل بسيار روشنى است. کشاورزى و باغبانى که به گرفتن محصول از زمين و باغش اميد دارد به آبيارى مرتب و دفع آفات و فراهم کردن تمام مقدمات و وسايل نمو و پرورش محصول مى پردازد. اگر باغبان و کشاورزى ادّعاى چنين اميدى را کرد، ولى در خانه اش نشست و دست به کارى نزد، همه مى دانند اين يک اميد کاذب است; خيال اميد است، نه اميد. اميد به لطف پروردگار، هنگامى اميد راستين است که همگام با اطاعت فرمان او و قدم گذاشتن در مسير رضاى او باشد.

📚 نهج البلاغه، خطبه 60