مصباح

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
💥✍ارجاع به میرزای شیرازی

آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی:
🔹حاج ملّا علی کنی رساله نداشت و وقتی دیگران به وی مراجعه می‌کردند، به میرزای شیرازی ارجاع می‌داد. با اینکه وی با نظر نورچشمی به میرزا نگاه می‌کرد و در جلسات می‌گفت که میرزا شاگردِ شاگردِ من بود! این را آقای حاج میرزا فخرالدین جزایری نقل می‌کرد. با این اوصاف در جلسات رسمی وقتی از حاج ملّا علی رساله می‌خواستند، به میرزا ارجاع می‌داد و می‌فرمود: باید عظمت سامرا محفوظ بماند.

📚: جرعه‌ای از دریا، ج۳، ص ۳۰۶

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺
💥✍آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی:

صحیفۀ سجادیه و رساله حقوق امام سجاد علیه‌السلام از غرر آثار اهل بیت عصمت علیهم السلام است. متأسفانه صحیفۀ سجادیه حتی در زمان ما هم از کتاب‌های درسی نبود. مناسب است افراد، هرگاه به جایگاه مناسب علمی رسیدند، از این کتاب ارزشمند بهره ببرند و آن را تدریس کنند.
📚: جرعه‌ای از دریا، ج4، ص 403
✍کتاب «ریاض السالکین في شرح صحیفة سید الساجدین» اثر سید علی خان مدنی از شرح‌های جالب و بسیار مهم صحیفه سجادیه است.

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

💥✍مَنْ تَعَدَّى الْحَقَّ ضَاقَ مَذْهَبُهُ

🟠آن کس که از حق تجاوز کند در تنگنا قرار مى گيرد

✍ زيرا راه حق وسيع و گسترده و صاف و نورانى است; اما طريق باطل سنگلاخ و پر پيچ و خم و تنگ و باريک است. آنها که راه حق را پيش مى گيرند با سرعت به سوى مقصد مى روند، چرا که عالم هستى در مسير حق است و آنچه هماهنگ با آن باشد در همان مسير حرکت مى کند ولى طى کردن راه باطل همچون شنا بر خلاف جهت آبى است که به سرعت در حرکت است و دائماً شناگر را در تنگنا قرار مى دهد.افزون بر اين، مسير حق همچون جاده اى است که در جاى جاى آن علايم راهنمايى به چشم مى خورد و رهروان را از وضع راه آگاه مى سازد؛ ولى مسير باطل فاقد همه اينهاست و به همين دليل به گمراهى مى انجامد.

📚 نهج البلاغه، نامه 31

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

✍🔹 ما تنهاییم تو این عالم..

🔹«هوَ مَعَکُمْ أَيْنَ ما کُنْتُمْ»

▫️وَ إِنَّهُ لَبِکُلِّ مَکَان، وَ فِي کُلِّ حِين وَ أَوَان، وَ مَعَ کُلِّ إِنْس وَ جَانٍّ; لاَ يَثْلِمُهُ الْعَطَاءُ، وَ لاَ يَنْقُصُهُ الْحِبَاءُ وَ لاَ يَسْتَنْفِدُهُ سَائِلٌ، وَ لاَ يَسْتَقْصِيهِ نَائِلٌ

🌖او در همه جا و در هر لحظه و با هر کس از انس و جنّ همراه است. نه بخشش از دارايى اش مى کاهد و نه عطايا آسيبى به خزاين او مى رساند. نه درخواست کنندگان، نعمتش را تمام مى کند و نه بهره مندان از عطايش، به مواهب او پايان مى دهند

🎤به اين ترتيب، خداوند بخشنده اى است که در همه جا حضور دارد و دست همه نيازمندان به دامان کبريايى اش مى رسد، بلکه در همه جا با هر کسى همراه است و از سوى ديگر، عطاياى او حدّ و مرز و نهايتى ندارد و بيم اين نمى رود که اگر به افرادى ببخشد ديگران درمضيقه قرار گيرند:

📚 نهج البلاغه، خطبه 195

🎤دکتر‌ الهی‌ قمشه‌ ای

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

💥وَالتَّقْصِيرُ فِى حُسْنِ الْعَمَلِ إِذَا وَثِقْتَ بِالثَّوَابِ عَلَيهِ غَبْنٌ

🟤كوتاهى در حُسن عمل با وجود اطمينان به پاداش (الهى) براى آن، غبن و خسارت است.

✍اشاره به اين كه اگر انسان شك در معاد و ثواب و عقاب داشته باشد كوتاهى او در انجام كارهاى نيك ممكن است قابل توجيه باشد اما افراد باايمان كه معاد را باور كرده و به ثواب و جزاى الهى ايمان دارند آن هم ثواب هاى بسيار عظيمى كه تناسبى با مقدار عمل انسان ها ندارد بلكه فقط مناسب فضل و الطاف الهى است اگر در انجام كارهاى نيك كوتاهى كنند به راستى عجيب است و اين همان غبن و خسارتى است كه انسان با دست خود بر خويشتن وارد مى كند.

حقيقت غبن آن است كه انسان سرمايه اى را از دست دهد و نتواند معادل يا بيش از آن به دست آورد و نيز فرصت مناسبى براى به دست آوردن سود كلانى در اختيار او باشد اما فرصت را از دست دهد و آن سود را تحصيل نكند; اين ها همه مصداق غبن است.

📚 نهج البلاغه، حکمت 384