مصباح

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

✍ الْعَالِمُ مَنْ عَرَفَ قَدْرَهُ  وَ کَفَى بِالْمَرءِ جَهْلا أَلاَّ يَعْرِفَ قَدْرَهُ

💥عالم کسى است که قدر و منزلت خويش را بشناسد!و براى نادانى انسان همين بس که قدر و منزلت خود را نشناسد!

✍در تفسير اين دو جمله، احتمالاتى وجود دارد که همه، مناسب است و مى تواند در مفهوم کلام مولا جمع باشد

نخست اينکه، عالم واقعى کسى است که جايگاه و ارزش خود را در اين جهان هستى در برابر عظمت پروردگار بشناسد: بداند ذرّه اى ناچيز است که وابسته به وجودى است بى پايان; و همين وابستگى او را به خدا آشنا مى سازد و در مسير قرب الى الله حرکت مى دهد.ديگر اينکه، منظور شناخت ارزش و جايگاه واقعى در اجتماع است و به تعبير ديگر: عالم واقعى کسى است که از بلند پروازى هاى دور از منطق، بپرهيزد و پايش را از گليم خويش بيرون نکشد و در جايگاهى که براى آن آمادگى ندارد، خود را قرار ندهد و آبروى خويش را نبرد.سوم اينکه، منظور آن است که انسان موجودى است با ارزش، داراى استعدادهاى والاست; نبايد گوهر گرانبهاى وجود خود را ارزان بفروشد و سرمايه هاى بزرگ خداداد را از دست دهد

📚 نهج البلاغه، خطبه 103

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

✍اگر در طرف مشورت انسان چهار صفت جمع باشد، مخالفت او قطعاً موجب پشيمانى خواهد بود.

💥أَمّا بَعْدُ، فَإِنَّ مَعْصِيَةَ النَّاصِحِ الشَّفِيقِ الْعَالِمِ الْمُجَرِّبِ تُورِثُ الْحَسْرَةَ، وَ تُعْقِبُ النَّدَامَةَ».

🟤 بدانيد! نافرمانى از دستور نصيحت کننده مهربان داناى باتجربه موجب حسرت و اندوه مى گردد و پشيمانى به بار مى آورد؛

✍نخست اين که ناصح و خيرخواه باشد و به مقتضاى خيرخواهى، تلاش لازم را در تشخيص حق انجام دهد.دوم اين که قلبى پر از مهر و محبت داشته باشد و از اعماق روح، خواهان خدمت و عاشق پيروزى و سعادتِ مشورت کننده باشد.سوم اين که عالِم باشد و تمام جوانب مطلب را ببيند و مسائل مهم را دقيقاً تحليل کند و ريشه هاى حوادث و نتايج آن را مورد بررسى قرار دهد.چهارم اين که داراى تجربه کافى در مسائل مهم فردى و اجتماعى باشد؛ يعنى علاوه بر عقل نظرى، داراى عقل عملى نيز باشد.هر گاه کسى جامع اين اوصاف چهارگانه باشد، به احتمال قوى و نزديک به يقين انسان را به واقع مى رساند.با اين حال کسانى که سخنش را زير پا بگذارند و بر مرکب غرور و لجاجت سوار شوند، جز در بيراهه گام ننهاده اند و خود را در پرتگاه بدبختى قرار مى دهند.

📚 نهج البلاغه، خطبه 35

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

✍ فعل های هَمْطراز را متناسب بیاوریم.

🔻هرگاه یک جمله دارای چند فعلِ هَمْطراز و هَمْرُتبه باشد، شرط است که آن فعل ها از لحاظ زمان با یکدیگر تناسب و سازگاری داشته باشند.

🔺از ضعف های جمله مرکّب، ناسازگاری افعال آن است. 

◽️در مثال زیر، فعل نخست «مضارع» است و فعل دوم «ماضی نقلی»؛ با آن که، هر دو همطرازند :

❌این کتاب جامعه نام دارد و نزد امامان معصوم بوده است.

✅ این کتاب جامعه نام داشته و نزد امامان معصوم بوده است.
◽️در مثال زیر نیز بی تناسبی افعال چنان به آن لطمه زده که فهمش را هم دشوار کرده است: 😬

❌در لحظه هایی، او مطلب را به صورتی بیان خواهد کرد که برای شما اعجاب آور و مطبوع باشد و شوق و رغبتتان را به خواندن برمی انگیزد.

✅ او گاه مطلب را به صورتی بیان می کند که برای شما اعجاب آور و مطبوع باشد و شوق و رغبتتان را به خواندن برانگیزد.
📚 حسینی (ژرفا)، ابوالقاسم، بر بال قلم: چهل درس در قلمرو ادب پارسی و آیین نگارش، قم، انتشارات ظفر، ۱۳۸۰، ص ۹۴.

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

✍مرد رباخوار و عیاشی بود که هرگاه گناه می‌کرد، به او می‌گفتند: گناه نکن! در جواب می‌گفت: خداوند أَرْحَمُ الرَّاحِمِين است، نترسید! او هرگز بندۀ خود را هر چقدر هم که بد باشد، نمی‌سوزاند. من باورم نمی‌شود، او از مادر مهربان‌تر است، چگونه مرا بسوزاند در حالی که این همه در خلقت من زحمت کشیده است! 

روزگار گذشت و سزای عمل این مرد رباخوار، پسر جوانی شد که در معصیت خدا، پدر را در جیب گذاشت و به ستوه آورد، تا آنجا که پدر آرزوی مرگ پسر خویش می‌کرد. گفتند: واقعا آرزوی مرگش را داری؟ گفت: والله کسی او را بکشد نه شکایت می‌کنم، نه بر مردنش گریه خواهم کرد. 

گفتند: امکان ندارد پدری با این همه حب فرزند که زحمت بر او کشیده است، حاضر به مرگ فرزندش باشد. گفت: والله من حاضرم، چون مرا به ستوه آورده و به هیچ صراط مستقیمی سربه‌راه نمی‌شود. 

گفتند: پس بدان، بنده هم اگر در معصیت خدا بسیار گستاخ شود، خداوند أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ از او به ستوه می‌آید و بر سوزاندن او هم راضی می‌شود‌.

‌‎‌‌‎‌‎‎‌‌‎‌

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

💥پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله:

رَكعَتانِ خَفيفَتانِ فِي التَّفَكُّرِ، خَيرٌ مِن قِيامِ لَيلَةٍ 

دو ركعت نماز مختصر با تفكّر، بهتر از يك شب به عبادت ايستادن است

📚ثواب الأعمال، صفحه ۶۸ حدیث ۱