🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
💥✍هدف اصلی امامت، انسان‌پروری است. بر این اساس، عاشورای زنده، عاشورایی است که زندگی مردم را روز به روز بهتر کند (زندگی‌بهتر) و شخصیت آنها را روزبه‌روز رشدیافته‌تر سازد.
🔹(انسان رشدیافته‌تر) عاشورای زنده یعنی عاشورایی که مراسم عزا به مداحی و طبل و سنج خلاصه نشود و خطبا و منبریان راه و رسم زندگی حسینی را در جنگ و صلح به مردم بیاموزند.
روحانی جوانی می‌گفت در دهه اول محرم برای مردم از خانواده و رازهای کامیابی آن گفته و همین باعث شد مردم او را بر سخنران کشوریِ پس از من ترجیح دهند!
🔸دستگاه حسین بن علی(ع) مدرسه‌ای عالی است که در مقیاس فردی، درس انسانيت، شرافت، کرامت، عزت، آگاهی و آزادگی و در مقیاس اجتماعی، درس ظلم‌ستیزی، امر به معروف و نهی از منکر، ایثار اجتماعی، فداکاری اجتماعی و عدالت اجتماعی می‌دهد. مدرسه حسینی، هم انسان‌ساز است و هم جامعه‌ساز. از دل مراسم‌های عزای حسینی باید انسان‌هایی رشدیافته تربیت شوند که خود به سعادت برسند و جامعه‌ای سالم را بنیاد نهند.
🔹عاشورای زنده یعنی عاشورای جاری در تمام زوایای حاکمیت. عاشورا نشان داد که وسوسه قدرت، ثروت و شهرت می‌تواند سیاستمداران متدین دیروز را به قاتلان حسین بن علی تبدیل کند. پس عاشورای زنده یعنی پیراسته شدن هرچه بیشتر صحنه سیاست و حکمرانی در همه سطوح، از انگیزه‌های مادی و جایگزینی رضای خدا و خلق او به‌جای آن. در نظام اسلامی اینکه فقط ولی‌فقیه پیراسته باشد، پذیرفتنی نیست؛ همه قوای عالی کشوری و لشکری باید پیراسته و شایسته مهر تایید حسینی باشند. عاشورای زنده یعنی بازسازی اعتماد اجتماعی و نزدیک‌تر کردن رابطه مردم با حاکمیت به رابطه اصحاب با حسین بن علی. عاشورا نشان داد که عافیت‌طلبی و مصلحت‌اندیشی کور، حسین بن علی را تنها می‌گذارد، پس عاشورای زنده آن است که بساط عافیت‌طلبی و بهانه مصلحت‌اندیشی را برچیند و همه را برای احیای امر امامت و دین خدا به صف کند. عاشورای زنده یعنی عاشورای جاری در کوی و برزن و کف خیابان و درون خانه‌ها، خانواده‌ها، ادارات و سازمان‌ها. جاری بودن کف خیابان در اینجا به معنی راه انداختن دسته‌های عزا نیست، به معنی دیده شدن نشانه‌های رفتار اسلامی و انسانی است؛ همان چیزی که حسین برای آن قیام کرد: «لنظهر المعالم من دینک… .» عاشورای زنده یعنی عاشورایی که عزاداران و سینه زنان آن مایه زینت، آبرو و اعتبار اجتماعی حسین بن علی و دیگر معصومان باشند، نه مایه ننگ و شرمساری؛ عاشورای زنده یعنی ارتقای شاخص‌های سلامت اجتماعی و بهبود مناسبات مردم با یکدیگر.عاشورای زنده یعنی عزادار 1402 با عزادار 1401 تفاوت رو به تعالی داشته باشد. احیای عاشورا یعنی صحنه کسب‌وکار، و تجارت و بازرگانی به شاخص‌های مورد انتظار از شیعه حسینی نزدیک‌تر شود. عاشورای زنده یعنی صحنه خانه و خانواده به‌گونه‌ای باشد که بتوان حسین بن علی را به آن دعوت کرد و سلوک خانوادگی و سبک زندگی به‌گونه‌ای باشد که شایسته مهر تایید حسینی باشد. خلاصه سخن این که فرد عزادار 1402 و جامعه عزادار 1402 در همه سطوح آن باید رشد داشته باشد و یک گام به شاخص‌های حسینی نزدیک‌تر شود….
🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷
