مصباح

???????????

✍?امام حسين عليه السلام: 

لا تَحتَسِبوا بِمَعروفٍ لَم تُعجِلوهُ

آن عمل خیری که در انجامش سرعت نداشته اید، کاری شایسته به حساب نیاورید

? بحارالأنوار جلد78 صفحه121

?????????????

✍? سوره رعد، آیه ٧:

وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ 

وكسانى كه كفر ورزيدند مى گويند: چرا از طرف پروردگارش نشانه اى (آشكار و به دلخواه ما) بر او نازل نشده است؟ 

(اى پيامبر) تو فقط بيم دهنده اى، و براى هر قومى راهنمايى است.

? توضیح :

كافران، توقّعات نابجا از خدا و پيامبرش دارند. (آنها خواستار نشانه ها و معجزه هايى بر اساس هوا وهوس خود هستند.)

? كار اصلى پيامبران، ارشاد و انذار است؛ نه برآوردن خواسته هاى بى ربط مردم و عرضه معجزه در هر لحظه و براى هرکس…. 

???????????

?✍ وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَاَلْجَمَتْ وَتَنَقَّبَتْ لِقِتالِكَ، 

و خدا لعنت كند امّتي را كه مركبها را زين كردند و لگام زدند و جنگ با تو را دنبال كردند. 

?کسانی که مقدمات جنگ را هم فراهم کرده اند، ولو در حد زین کردن اسب، مشمول لعنت شده اند.

? بنابراین؛ هر کس به هر نحوی در انجام کاری نقش داشته باشد، در کیفر یا پاداش آن کار نیز شریک است.

 ❌حتی اگر این نقش، فقط در حد لایک کردن باشد. 

یا در حد جلوه گری در جامعه، و در نتیجه، سست کردن روابط یک خانواده یا لرزاندن دل یک نفر! 

?پس مراقب آثار اعمالمان باشیم. 

????????????

✍?در مقابل منکر بی تفاوت نباشید.

?فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِ أَنجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُواْ بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُواْ يَفْسُقُونَ.

?(اعراف/۱۶۵)

پس چون تذكّرى را كه به آنان داده شده بود فراموش كردند، كسانى را كه نهى از منكر مى كردند نجات داديم و ستمگران را به سزاى نافرمانى كه همواره انجام مى دادند، به عذابى سخت گرفتيم.

⚡️نهى از منكر، اگر سبب هدايت ديگران نشود، سبب نجات خود ناهيان مى شود. 

?باتوجه به آیه ماقبل این آیه، در جامعه سه گروه وجود دارند :

متجاوزان، واعظان و سكوت كنندگانِ بى تفاوت. 

?در اين آيه سكوت كنندگان هم جزو ظالمانِ هلاك شده به حساب آمده اند، زيرا تنها ناهيان از منكر نجات يافتند، «انجينا الّذين ينهون» پس سكوت، هم ظلم و هم زمينه ى هلاكت است.

????????????

✍آنچه می‌توانی ببخشی، ثروت واقعی توست

?چوپانی به عالِمی که در صحرا تشنه بود، کاسه‌ای شیر داد. سپس رفت و بزی برای او آورد و ذبح کرد. 

عالِم از سخاوت این چوپان که تعداد کمی بز داشت، در حیرت شد. پرسید: 

چرا چنین سخاوت می‌کنی؟ 

چوپان گفت: 

روزی با پدرم به خانه‌ مرد ثروتمندی رفتیم. از ثروتِ او حسرت خورده و آرزوی ثروت او را کردم. آن مرد ثروتمند لقمه‌ نانی به ما داد.

پدرم گفت: 

در حسرت ثروت او نباش، هرچه دارد و حتی خود او را، روزی زمین به خود خواهد بلعید و او فقط مالک این لقمه‌ نانی بود که توانست به ما ببخشد و از نابودی نجاتش دهد. بدان ثروت واقعی یک مرد آن است که می‌تواند ببخشد و با خود از این دنیا به آن دنیا بفرستد. 

چوپان در این سخنان بود و بز را برای طبخ حاضر می‌کرد که سیلی از درّه روان شد و گوسفندان را با خود برد. 

چوپان گفت: 

خدایا! شکرت که چیزی از این سیلاب مرا مالک کردی که بخشیدم و به سرای دیگر فرستادم. 

عالِم که در سخن چوپان حیران مانده بود، گفت:

از تو چیزی یاد گرفتم که از هیچ‌کس نیاموخته بودم. مرا ثروت زیاد است که 10 برابر آنچه این سیلاب از تو ربوده است، احشام خریده و به تو هدیه خواهم کرد. 

چوپان گفت: 

بر من به اندازه‌ بزهایم که سیلاب برد، احسان کن، که بیش از آن ترس دارم اگر ببخشی، دستِ احسان مرا با این احسان خود به‌خاطر تیزشدن چاقوی طمعم بریده باشی.