مصباح

??????????

?پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: قالَ اللّهُ عز و جل : مَن آذى لي وَلِيّا فَقَدِ استَحَقَّ مُحارَبَتي .

?خداوند عز و جل فرمود : «هر كس ولى اى از اولياى مرا بيازارد ، سزاوار [عُقوبت ]جنگ با من شده است» .

?مسند أبي يعلى : ج ۶ ص ۳۱۴ ح ۷۰۵۱

???????????

✍ روز مباهله، مهر تأییدی است بر ولایت_علی(ع)

✅ روز بخششِ انگشتر?در رکوع، 

?و نزول آیه_ولایت؛↶

? إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ(مائده/۵۵)

✨ولىّ و سرپرست شما، تنها خداوند و پيامبرش و مؤمنانى هستند كه نماز را برپا مى‌دارند و در حال ركوع، زكات مى‌دهند.

✅ روز صدور حدیث شریف کساء? در جریان مباهله،

?و نزول آیه_تطهیر؛↶

? إِنَّمَا یُرِیدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً

✨خداوند اراده فرموده که هرگونه پلیدی را از شما اهل بیت برطرف کند و شما را پاک و مطهر گرداند.

??????????

✍امام صادق(ع) فرمودند: حسد از دو چیز سرچشمه گرفته؛

1⃣ کوریِ دل 

2⃣ و انکار نعمت‌های خدا

?این دو، بال‌های کُفرند❗️

?فرزند آدم از حسد، در حسرت ابدی فرو رفت و به هلاکتی افتاد که هرگز راه نجاتی نیافت❗️

? بحارالأنوار، ج 73، ص 255 .

???????????

✍جایی که سکوت، خیانت است

اگر عیب کسی رو به خودش بگی هیچ ایرادی نداره?

?چون پيامبر(ص) فرمود: 

?مؤمن، آيينه‌ى مؤمن است.

?بحار، ج۷۴،ص۲۳۳

?یعنی مومن اگر عیب و ایرادی از کسی ببینه، میتونه خیلی محترمانه به قصدِ اصلاح، بره به خودش بگه.

تا اون بتونه متوجه عیوب خودش بشه و خودش رو اصلاح کنه.?

✅ یک حدیث هم داریم که میگه؛↶ 

?گفتن عیب‌های کسی به خودش، نه تنها ایرادی نداره، بلکه اگر سکوت کنیم و هیچی نگیم، یعنی به طرفمون خیانت کردیم❗️

? امام صادق (ع) فرمودند: 

? کسی که برادر دینی خود را گرفتار عمل ناپسندی ‌می‌بیند و می‌تواند او را از این کار باز دارد، ولی چنین نکند به او خیانت کرده.

? بحار الانوار، چاپ بیروت، ج۷۲/ص۶۵

???????????

✍چگونگی تهذیب نفس و قرب‌الی الله:

تهذیب نفس و خود سازی راه سعادت و رستگاری انسان است.

(قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّی[اعلی/14]؛ هر کس خود را تزکیه کرد، رستگار شد)

(قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها [شمس/9-10]؛ که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده )

اما برای اقدام در خودسازی و جهاد بانفس به چند نکته اساسی باید توجه نمود:

1- همان گونه که در تربیت و سلامت بدن، ریاضت و ورزش لازم است، در خود سازی و تهذیب نفس نیز ریاضت و مبارزه با نفس ضرورت دارد.

2- همان گونه که در پرورش اندام، از نرمش و فعالیت‌های ساده و اندک آغاز می‌شود و به تدریج به ورزش‌های سنگین‌تر وارد می‌شوند، در تربیت روح نیز باید از اندک شروع کرد و به تدریج به مراحل بالاتر رسید.

3- همان طور که در ورزش بدنی، تداوم واستمرار لازم است، در ریاضت نفسانی نیز تداوم، شرط رسیدن به مقصد است. قرآن می‌فرماید:

(إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا[فصلت/30] به یقین کسانی که گفتند: پروردگار ما خداوند یگانه است، سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل می‌شوند که نترسید و غمگین مباشید).

علی(ع) می‌فرماید: (قلیلٌ مدوم علیه خیر من کثیر مملول منه؛[3] عمل اندکی که پیوسته باشد، بهتر است از بسیاری که تو را خسته و وامانده سازد).

در حدیث دیگری امام باقر(ع) می‌فرماید: (احب الاعمال الی اللَّه عز وجل ماداوم علیه العبد و ان قل؛[4] محبوب‌ترین کار نزد خدا، آن است که انسان بر آن مداومت کند هر چند اندک و ناچیز باشد).

4-  چنان که در سلامت جسم، فعل و ترک (دارو و پرهیز) هر دو با هم مؤثر است، در سلامت و تهذیب روح نیز فعل و ترک هر دو لازم است، بنابراین در کنار عبادت ها، باید دوری از محرمات و مکروهات نیز جدی گرفته شود. و چه بسا که ترک ها، مهم تر نیز باشند. ‌عالمان علم اخلاق می‌گویند: برای خودسازی ابتدا باید رذائل اخلاقی و اخلاق بد را از خود دور کرد، سپس‌درخت پاکی نشاند. بدیهی است با وجود صفاتی مانند حسد و کبر و خودپسندی و خودخواهی و شهوت رانی،‌ دست‌رسی به صفات پسندیده و انجام اعمال خیر بسیار مشکل خواهد بود.

5- مهم‌ترین چیزی که درجمیع مراحل باید رعایت شود، نیت و حضور قلب و اخلاص است. خداوند در قرآن بر این نکته تأکید دارد که در مسیر دین و پرستش بایستی اخلاص داشته باشید:

(وَ ما أُمِرُوا إِلاَّ لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ[بینه/5] به آن‌ها دستوری داده نشده بود جز این که خدا را با کمال اخلاص پرستش کنند).

6- یکی از امور مهم، محاسبه اعمال و کردار خود است. هر کسی که در این راه قدم‌برمی‌دارد، باید در اعمال و رفتار خود دقت کند و مراقب آن‌ها باشد و اگر دچار گناهی شد، توبه کند. در روایت‌آمده است: (حاسبوا أعمالکم قبل أن تحاسبوا؛[5] به اعمالتان رسیدگی کنید، قبل از این که در روز قیامت به آن‌رسیدگی شود).

? منابع:

[1]- معراج السعاده، ص 13.

[2]- بحارالانوار، ج 62، ص 54.

[3]- صبحی الصالح، نهج البلاغه، حکمت 444.

[4]- الکافی ج 2 ص82

[5]- بحارالانوار، ج 7، ص 126.