مصباح

???????????

✍? نهج‌البلاغه، حکمت ٧۵:

كُلُّ مَعْدُودٍ مُنْقَضٍ، وَ كُلُّ مُتَوَقَّعٍ آتٍ.

هرچيز كه شمرده مى شود سرانجام پايان مى گيرد، و آنچه مورد انتظار است سرانجام فرا مى رسد.

? اين اشاره به قانون كلى فلسفى است كه هرچيز تحت عدد در آيد محدود است و هرچه محدود است پايان پذير است و از آنجا كه عمر انسان ها تحت عدد قرار مى گيرند، مثلا مى گوييم: عمر شصت ساله، يا هشتاد ساله. مفهومش اين است كه هر ساعتى كه بر انسان مى گذرد تدريجا از آن كاسته مى شود و اين سرمايه به سرعت رو به فنا مى رود و مهم اين است كه گذشتن و كاستن آن در اختيار ما نيست چه بخواهيم، چه نخواهيم به سرعت در حال عبور است.

?منظور از «متوقَّع» نیز امورى است كه به طور قطع مى دانيم در آينده رخ مى دهد; مانند مرگ و پايان زندگى و قيام قيامت. 

اشاره به اين كه كسى كه به اين امور آگاه است بايد توجه داشته باشد كه روزى مرگ دامان او را مى گيرد و روزى در دادگاه عدل الهى حضور مى يابد.

⭐️پس باید از فرصت کوتاه دنیا نهایت استفاده را نموده و آخرت خود را آباد سازیم.

???????????

✍? سوره یوسف، آیه ١٠٧:

أَفَأَمِنُواْ أَن تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ مِّنْ عَذَابِ اللّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ.

آيا (آنها كه ايمان نمى آورند) از اينكه عذاب الهى آنها را در برگيرد و يا قيامت در حالى كه نمى دانند ناگهانى فرارسد در امانند؟

? احتمال قهر الهى، براى حركت انسان به سوى راه حقّ كافى است، مشكل در اين است كه بعضى اين احتمال را هم نمى دهند.

????????????

✍? قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَي اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ

?(مجادله/١)

همانا خداوند سخن آن زنى كه درباره همسرش با تو مجادله كرده و به سوى خدا شكوه و گلايه مى كرد، شنيد و خداوند گفتگوى شما دو نفر را مى شنود، همانا خداوند شنواى بيناست.

? قطعا خدا سخن بندگانش را می شنود. 

پس در بن بست ها به خدا و اولياى او پناه ببريم.

?چه کسی بهتر است از خدایی که درد دل های مارا می شنود و بهترین راه حل و درمان را برایمان در نظر می گیرد؟

⭐️درد دل کردن با خدا، هم به انسان آرامش می‌دهد، هم ايمان انسان را به علم و قدرت خدا بیشتر می کند، و هم پیامدهای سوء درددل کردن با سایر انسانها را ندارد و منجر به غیبت و…. نمی شود. 

?یا مَن اِلیه شَکَوتُ اَحوالی?

???????????

✍? نهج‌البلاغه حکمت ٧۴:

نَفَسُ الْمَرْءِ، خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ.

 هر نفس انسان، گامى بسوى مرگ است.

? همان گونه كه در اتومبيل، هر قطره اى که از سوخت مصرف مى شود گامى به سوى پايان است، هر نفسى كه انسان مى كشد و هر ضربانى كه قلب او مى زند نیز او را يك گام به پايان زندگى نزديك مى سازد، همان گونه كه گام هاى پى در پى انسان را به مقصد نزديك مى كند.

? بنابراین باید قدر لحظات عمر را دانسته و نهایت استفاده را از زمانی که در اختیار داریم و رو به پایان است بکنیم و بار زندگی ابدی مان را در همین زمان کوتاه ببندیم.

???????????

✍?  لَقَدْ كانَ لِسَبَإ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ جَنَّتانِ عَنْ يَمِين وَ شِمال كُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّكُمْ وَ اشْكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَ بَدَّلْناهُمْ بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَواتَيْ أُكُل خَمْط وَ أَثْل وَ شَيْء مِنْ سِدْر قَلِيل ذلِكَ جَزَيْناهُمْ بِما كَفَرُوا وَ هَلْ نُجازِي إِلاَّ الْكَفُورَ 

(سبأ /١۵ تا ١٧)

براى قوم «سبا» در محل سكونتشان نشانه اى ‏(از قدرت ‏الهى) بود: دو باغ ‏(بزرگ و ‏گسترده) از راست و چپ ‏(رودخانه عظيم; و به آنها ‏گفتيم:) از روزى پروردگارتان بخوريد و شكر او را به جا آوريد; شهرى است پاك و پاكيزه و پروردگارى آمرزنده ‏(و ‏مهربان)! 

اما آنها ‏(از ‏خدا) روى گردان شدند، و ما سيل ويرانگر را بر آنان فرستاديم، و دو باغ ‏(پر ‏بركت) شان را به دو باغ ‏(بى ارزش) با ميوه هاى تلخ و درختان شوره گز و اندكى درخت سدر مبدّل ساختيم.  

اين كيفر را به خاطر كفرانشان به آنها داديم; و آيا جز كفران  كننده را كيفر مى دهيم؟! 

? قوم سبأ زندگی خوبی داشته و از نعمت آبادانی و امنیت برخوردار بودند.

ولی شکر لازم را بجا نیاورده و دستورات خدا را نیز اطاعت نکردند.

بنابراین گرفتار عذاب خدا شدند.

?با بیشتر شدن نعمت‌ها، امکانات و رفاه زندگی، باید نسبت به خداوند شاکرتر و مطیع تر شویم. 

که اگر ما نیز قدر نعمت آبادانی و امنیت امروزمان را ندانیم و مرتب شکوه و ناشکری کنیم، خدای ناکرده نعمت‌ها را از دست داده و گرفتار عذاب و قهر خدا خواهیم شد.