مصباح

?????????

✍?? امام صادق (عليه السلام) : 

☘ مَنْ قَالَ : «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ كَمَا هُوَ أَهْلُهُ»; شَغَلَ اَللَّهُ كُتَّابَ اَلسَّمَاءِ قِيلَ وَ كَيْفَ يَشْغَلُ كُتَّابَ اَلسَّمَاءِ قَالَ يَقُولُونَ اَللَّهُمَّ إِنَّا لاَ نَعْلَمُ اَلْغَيْبَ فَقَالَ فَيَقُولُ اُكْتُبُوهَا كَمَا قَالَهَا عَبْدِي وَ عَلَيَّ ثَوَابُهَا

☘ هرگاه كسى اين ذكر را بگويد :

  «اَلْحَمْدُ لِلّهِ كَما هُوَ اَهْلُهُ»

✍ ملائكه از نوشتن ثواب آن باز بمانند و عرض كنند: خدايا، ما غيب نمى دانيم (یعنی؛ ثواب حمدى را كه سزاوار آن هستى نمى دانيم). خداوند مى فرمايد: شما آنچه بنده من مى گويد بنويسيد، پاداش آن بر عهده ى خود من مى باشد.

?????????

✍?◀️مرده‌ها با شما حرف می‌زنند، ولی شما صدای آنها را نمی شنوید

اگه میخواید بدونید چی میگن، روایت زیر رو بخونید:

⚜قطب راوندی در لب اللباب نقل میکند:

مردگان در هر شب جمعه از ماه رمضان می‌آیند و و با صدای اندوهناک و گریه، فریاد می‌زنند:

?ای اهل خانه من، ای فرزندان من! ای خویشان!

?با خیرات خود به ما محبت کنید خدا شما را رحمت کند،

?ما را به خاطر بیاورید و ما را فراموشمان مکنید.

?بر غربت ما رحم کنید. ما در زندان تنگ و تاریک مانده‌ایم.

?به ما رحم کنید و دعا و صدقه را از ما دریغ نکنید.

?شاید پیش از آنکه شما مثل ما شوید، خدا به شما رحم فرماید،

?ای بندگان خدا! سخن ما را بشنوید و ما را فراموش مکنید.

?این ثروتی که در دست شما است روزی در دست ما بود،

?ما آنها را در راه خدا خرج نکردیم، پس آنها برای ما وبال شد و منفعتش برای دیگران ماند؛

?به ما مهربانی کنید ولو به یک درهم یا قرص نانی یا پاره‌ای از چیزی.

?پس فریاد می‌کنند: چقدر نزدیک است که بر نفس‌های خود گریه کنید و به شما نفعی ندهد.

چنانکه ما گریه می‌کنیم و سودی برای ما ندارد؛‌ پس کوشش کنید پیش از آن که مثل ما شوید.

?سفینة البحار، ج 8، ص 132 / مستدرك الوسائل، ج‏2، ص: 163

?واقعا از کلمه کلمه این فریادها، غربت و تنهایی می‌بارد

اگر کسی بخواد متنبه بشود، همین ناله‌ها برای او کافیست.

‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌

?????????

✍?سوزاندن ستمگر در جهنم چه سودی به حال ستمدیده در این دنیا دارد؟

? در طول تاریخ همواره انسان‌های ستمگری بوده‌اند که عقوبت ظلم و ستم خود را آن گونه که باید دریافت نکرده‌اند. گرچه در آخر عمر ممکن است به بیماری‌ها و مریضی‌های شدیدی مبتلا شوند؛ اما این عذاب‌ها و سختی‌ها نمی‌تواند عقوبت کشتن هزار انسان و داغدار کردن هزاران زن و کودک را جبران کند.

? گرچه بسیار اتفاق می‌افتد که خداوند ظالمی را در همین دنیا عقوبت و عذاب می‌کند اما همیشه اینگونه نیست. علت این امر این است که دنیا محل حساب و کتاب انسان‌ها نیست. پاداش و عذاب اعمال ما در آخرت داده می‌شود. عالم دنیا ظرفیت رسیدگی به ثواب و عقاب همه‌ی انسان‌ها را ندارد. از نظر قرآن زندگی حقیقی در آخرت است همانگونه که خداوند در قرآن می‌فرماید: «إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوَانُ؛[عنکبوت/۶۴] همان زندگانی آخرت، زندگی [حقیقی] است.»

? بدون شک عذاب ظالم در آخرت سودی برای مظلوم در دنیا ندارد اما این تنها اتفاقی نیست که رخ می‌دهد بلکه خداوند در برابر ظلمی که مظلوم متحمل شده است به او پاداش می‌دهد. همانطور که گفتیم دنیا محل مناسبی برای حساب و کتاب اعمال نیست؛ از همین رو خداوند مظلومی را که در دنیا به او ستم شده است در آخرت به بهشت برین می‌برد که هزاران مرتبه لذت‌بخش‌تر و دل‌پذیرتر از زندگی زودگذر دنیوی است. آخرت زندگی ابدی است و به هیچ وجه قابل قیاس با دنیا نیست…

????????

✍?? آیاتی که در مورد زنان است نه توهین به کرامت و شخصیت زنان است و نه نفی کننده شعور مسلمانان؛ بلکه به دنبال معرفی جایگاه و عظمت زنان در تربیت انسان‌هاست. 

? در آیه «نِساؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ‏ أَنَّى شِئْتُم؛[بقره/۲۲۳] زنان شما کشتزار شمایند، هر زمان و هر کجا که خواستید به کشتزار خود در آیید.» حرث به معنای زمین نیست بلکه به معنای زراعت است. و زمین از آن جهت که حاصل‌خیز و زنده براى پرورش دانه‏‌ها و بذرهاست، او را حرث گویند. 

? زنان نیز از آن جهت که پرورشگاه بذر انسان‌ها هستند به این تعبیر مورد خطاب قرار داده شدند. بنابر این همان‌طور که اگر کشتزار نباشد بذری در خاک نشو و نما نمی‌کند، اگر زن هم نباشد هیچ نسلی از آدم شکل نمی‌گیرد. 

? آیه مورد نظر در بیان معنای دیگری نیز هست و آن این‌که زن مزرعه آدمیت است نه تنها آدم، یعنى نه تنها تکوین جسم بلکه تعالى روح فرزند هم از زمان صورت‏‌بندى در رحم مادر آغاز می‌شود، از این رو بهتر است، حرث را محل تجلى و دمیدن روح از ناحیه خدا در انسان بدانیم.

??????????‍

▪️به مناسبت سالروز درگذشت علاّمه امینی رحمت الله علیه (12 تیرماه)؛

‍ ▪️از آن‌ها اصرار و از او انکار.

دعوتش کرده بودند به ضیافت شام.

شرط گذاشت که بحثی نباشد.

آخر مهمانی، یک نفر بحث را آغاز کرد.

علامه گفت: شرطمان؟!

گفتند: فقط نفری یک حدیث! آن هم به نیّت تبرّک.

همه، عالمان سنّی بودند و حافظان حدیث.

یکی یکی حدیث خواندند.

? نوبت صاحب اَلغدیر بود.

علامه امینی فرمود:

«شرطی دارم:

اقرار همه، بر درستی یا نادرستی حدیث». 

قبول کردند.

گفت:

رسول خدا صلی الله علیه وآله فرموده:

«مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً 

به مرگ جاهلی مرده، هر که بمیرد و امام عصرش را نشناسد». 

همه درستی حدیث را اقرار کردند.

گفت:

«حالا شما و یک سوال! 

می‌شناخت؟ یا نمی‌شناخت؟!

فاطمه‌ی زهرا، امام زمانش را؟! 

امام زمان فاطمه که بود؟!»

سرها پایین،

سایه‌ی سکوت، سنگین!

نه جوابی داشتند و نه گریزگاهی!

بگوییم امام زمانش را نمی‌شناخت؟!

حاشا که سرور زنان عالم به مرگ جاهلی از دنیا برود!

بگوییم امام زمانش ابوبکر بود؟!

همه جا نوشته‌اند فاطمه سلام الله علیها غضبناک بر او از دنیا رفت!

علمای نامی اهل سنت، عرق‌ریزان و خجالت‌زده، یکی یکی مجلس را ترک کردند.

? دوازده گفتار درباره دوازدهمین حجت خدا، ص31.