مصباح

???

✍رغبت به دنیا ، غم وغصه می آورد ❗️

حدیث از رسول خدا (ص) است که فرمود : ” «الرَّغْبَةُ فِي الدُّنْيَا تُكْثِرُ الْهَمَّ وَ الْحُزْنَ “رغبت به دنیا، باعث زیاد شدن غم و حزن می گردد. انسان اگر رغبت به دنیا داشته باشد. غم وغصه اش زیاد می شود. اینهایی که توی پول غلت می زنند. همه اش غم وغصه دارند. غصه دارند که چرا امروز یک میلیون بیشتر گیرشان نیامده. اما کسانی که به فکر آخرت هستند، راحتند. پس رغبت به دنیا غم و اندوه را زیاد می کند. و بر عکس زهد در دنیا. ” يُرِيحُ الْقَلْبَ وَ الْبَدَنَ. ” سبب راحتی قلب و بدن است.

↩️ انسان باید زاهد باشد. رغبت به دنیا نداشته و به آخرت رغبت داشته باشد. اگر هم دنیا را می خواهد. برای آخرت بخواهد تا یک لقمه نان حلال برای زن و فرزندش بیاورد. دنیا را باید از راه حلال داشت. اما به آن نباید دل بست.

?? اگر کسی دل به دنیا ببندد. غم و غصه اش زیاد می شود. و اگر دل به دنیا نبندد. راحت است. هیچ غصه ای نمی خورد. می خواهد داشته باشد. می خواهد نداشته باشد.

 ? بررسی گناهان کبیره در مواعظ آیت الله مجتهدی تهرانی، بوستان قرآن ،چاپ ششم ، 1395 ، ص40 ]

???

✍ رسول اكرم صلى الله عليه و آله: 

الرَّجُلُ رَاعٍ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ وَ هُوَ مَسْئُولٌ عَنْهُمْ فَالْمَرْأَةُ رَاعِيَةٌ عَلَى أَهْلِ بَيْتِ بَعْلِهَا وَ وُلْدِهِ وَ هِيَ مَسْئُولَةٌ عَنْهُم‏

مرد، سرپرست خانواده است و درباره آنان از او سئوال مى شود و زن، سرپرست خانه شوهرش و فرزندان اوست و درباره آنان از وى سئوال مى شود.

مجموعه ورام ج1 ، ص6

???

✍به دو منظور والدین باید به کودکان حق انتخاب بدهند:

۱- جلوگیری از نه گفتن های اضافی و قشقرق

۲- افزایش اعتماد به نفس

اگر به کودک بیش از ظرفیتش، حق انتخاب بدهید، انگار که به آن ها اعلام جنگ داده اید. 

کودک توانایی انتخاب بین تعداد زیادی اشیاء را ندارد و قادر به انتخاب از بین تعداد زیادی وسیله نیست. 

به دلیل گیجی حاصل از عدم توانایی در انتخاب، به رفتارهایی رو می آورد که ما آن ها را به اشتباه لجبازی تعبیر می کنیم.

???

✍پدر خوبی بودن کار سختی نیست، حتی اگر بسیار گرفتار باشید. 

فقط کافی است پدر همدلی باشید؛ یعنی در همان زمان کوتاهی که در منزل هستید برای کودکتان وقت بگذارید و با او بازی و اوقاتی را خلق کنید که او دوست دارد. 

اگر خیلی خسته هستید به فرزندتان بگویید: «بیا کنارم بشین با هم فیلم ببینیم یا اینکه دوست دارم کنارم بشینی.»

 حتی وقتی می‌خواهید میوه بخورید، بگویید: «بیا باهم میوه بخوریم یا دوست دارم با تو برم خرید کنم یا قدم بزنم.» 

بیان این جملات به بچه‌ها در عین حال که اطمینان خاطر به آنها می‌دهد، خستگی شما را هم کم می‌کند.

???

✍طلبه‌ها، آموزگار آن‌چه نمی‌آموزند.

✅ تصمیم آموزش و پرورش بر استخدام طلبه‌ها به عنوان دبیران تاریخ و جامعه‌شناسی حاشیه‌های زیادی داشت. خیلی‌ها این مصوّبه را نپسندیدند و به هر جا که دستشان می‌رسید نامه نوشتند و اعتراض کردند. در این میان اما سکوت حوزه‌ی علمیّه معنای دیگری داشت. سازمانی که مسئول آموزش و تربیّت طلبه‌هاست و به روشنی می‌داند که فراگیرانش چه واحدهای آموزشی‌ای را می‌گذرانند بهتر بود اعلام موضع می‌کرد و به کسانی که این تصمیم را گرفته‌اند نامه می‌نوشت و یادآور می‌شد که در نظام(رسمی و مصوّب) آموزشی‌اش، طلبه‌ها هیچ درسی در زمینه‌ی تاریخ و جامعه‌شناسی نمی‌خوانند و اساساً به عنوان آموزگاران این علوم تربیت نمی‌شوند. البته این به معنای ضعف نظام آموزشی حوزه‌ی علمیّه و یا کاستی طلبه‌ها نیست؛‌ بلکه اقتضای صورت‌بندی علم در جهان معاصر و تخصصی شدن آن است. ممکن است ما با این صورت‌بندی مخالف باشیم؛ ممکن است گمان بریم که حوزه‌های علمیّه در روزگارهای پیشین نجوم و هندسه و طبیعیّات هم تعلیم می‌داده‌اند؛ ولی اکنون چنین نیست و هیچ طلبه‌ای در نظام آموزشی حوزه به صورت رسمی این علوم را نمی‌خواند. واقعیّت آن است که این مصوّبه‌ها اگر به نیّت لطف به حوزه و کشاندن پای طلبه‌ها به نظام تعلیم و تربیت کشور وضع می‌شوند، نه تنها به حوزه‌ی علمیّه و آموزش و پرورش برای دست‌یابی به اهداف تربیتی خود کمکی نمی‌کند، ‌بلکه چه بسا حوزه و طلبه‌ها را به از بین بردن فرصت‌های شغلی دانشگاهیان نیز متهم کرده و همان نیمچه اثرگذاری آن را نیز به حاشیه ببرد.

?مهراب صادق‌نیا، ۱۳۹۹/۷/۸