مصباح

?????

✍?لحظه ای نباید از کید دشمنان غافل بمانیم. 

چه در جنگ و چه در صلح، بزرگ ترین ساده اندیشی این است که تصور کنیم جهان خوران خصوصاً آمریکا از ما و اسلام عزیز دست برداشته اند. لحظه ای نباید از کید دشمنان غافل بمانیم.

?صحیفه نور، جلد ٢١، صفحه ۸۳

?????

✍*مدعا* :  امکان هدایت کسی که تنها به قرآن تمسک می‌کند وجود خواهد داشت، حتی اگر به عترت مراجعه نکند. 

*روش نقد* : بررسی اعتبار منطقی در استدلال مرتبط با حدیث ثقلین

با سلام و احترام خدمت اساتید بزرگوار

در فضای مجازی به استدلالی مرتبط با حدیث ثقلین برخورد کردم که لازم دیدم استدلال را وارسی کنم تا صحت و اعتبار استدلال را بسنجم.

شرح مدعا و استدلال چنین است?

[ برخی از عالمان شریعت با استناد به سخن پیامبر خدا(ص) در حدیث « ثقلین » که فرمود :

  إنی تارک فیکم الثقلین … إن تمسکتم بهما لن‌تضلوا … من در بین شما دوچیز گرانسنگ باقی می‌گذارم … اگر به هردوی آن‌ها تمسک کنید ، هرگز گمراه نمی‌شوید. ادعا کرده‌اند که مفهوم آن حکم می‌کند که ؛ « اگر به یکی از آن‌ها تمسک کنید ، حتما گمراه خواهید شد » آنان نتیجه گرفته‌اند که « تمسک به قرآن » به تنهایی ، سبب گمراهی می‌شود . این برداشتی نادرست و غیر منطقی از سخن پیامبر خدا(ص) است. این قضیه از نظر منطقی ، اگر به قضیه‌ی حملیه‌‌ای از نوع موجبه‌ی کلیه، که می‌گوید:  « هر کس به هردو مورد قرآن و عترت تمسک کند، هدایت می‌شود »  تحویل شود ،  نقیض آن *سالبه‌ی جزئیة* ای خواهد بود که می‌گوید: بعضی از کسانی که به هردو مورد تمسک نمی‌کنند، گمراه می‌شوند. پس برخی از افرادی که به هردومورد تمسک نمی‌کنند، گمراه نمی‌شوند . به عبارت دیگر « امکان هدایت کسی که تنها به قرآن تمسک می‌کند » وجود خواهد داشت، حتی اگر به « عترت » مراجعه نکند . (احمد قابل ، كتاب مباني شريعت بخش هشتم.)]

اما خطای وارده بر استدلال کجاست؟

گزاره حدیث و صورت منطقی آن را به شکل زیر مینویسم

۱- اگر به کتاب و عترت تمسک جویید آنگاه گمراه نشوید    P∧Q→R

P  تمسک به کتاب

Q تمسک به عترت

R    گمراه نشوید

صورتهای معادل و نقیض آنها در دانش منطق به شکل زیر است،

∼(P∧Q→R)≡(P∧Q)∧∼R

~~(P∧Q→R)≡~[(P∧Q)∧∼R]

(P∧Q→R)≡~[(P∧Q)∧∼R] ≡ ~P v ~Q v R

بنابراین بر اساس 

*∼(P∧Q→R)≡(P∧Q)∧∼R*

 نقیض گزاره اگر به کتاب و عترت تمسک جویید آنگاه گمراه نشوید میشود کسانی هستند که به قرآن و عترت تمسک جسته اند و گمراه شده اند، که این استدلال با فرض صدق استدلال ۱ ، کاذب است. 

بنابراین سالبه جزئیه در استدلال احمد قابل کاملا خطاست و چنین نتیجه نمیشود گرفت که کسانی هستند که تمسک نکرده اند و گمراه نشده اند.

?????

✍ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺟﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﺨﻔﯽﮐﺮﺩ. ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻧﺪﯾﻤﺎﻥ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯﮐﻨﺎﺭ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ. ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﻏﺮﻭﻟﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﺷﻬﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﻧﻈﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺣﺎﮐﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻋﺠﺐ ﻣﺮﺩ ﺑﯽ ﻋﺮﺿﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ… ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺩﺍﺷﺖ. ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻏﺮﻭﺏ، ﯾﮏ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﺑﺎﺭ ﻣﯿﻮﻩ ﻭﺳﺒﺰﯾﺠﺎﺕ ﺑﻮﺩ، ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺳﻨﮓ ﺷﺪ، ﺑﺎﺭﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺯﻣﯿﻦﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺯﺣﻤﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﺟﺎﺩﻩﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮐﯿﺴﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩ، ﮐﯿﺴﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﻥ ﺳﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﻃﻼ ﻭ ﯾﮏﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ. ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﺭﺁﻥ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ: ﻫﺮ ﺳﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﯾﮏ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ!! زندگی عمل کردن است. این شکر نیست که چای را شیرین میکند بلکه حرکت قاشق چای خوری است که باعث شیرین شدن چایی میشود…!

? در بازی زندگی استاد تغيير باشيم…

?????

✍بچه ها به دستورات پدر و مادرهایی که به اندازه ی نیاز به آنها محبت نمی کنند و به اندازه ی نیاز احترام نمی گذارند، بعنوان دستورات خودخواهانه نگاه می کنند و از آنها فراری هستند.

و این تصویر نمی گذارد که آنها با دل و جان به حرف های آنها گوش بدهند. 

[کتاب منِ دیگرِ ما]، استاد عباسی ولدی

?????

✍به بهلول گفتند تقـوا را توصیف کن گفت: اگر در زمینی که پُر از خار و خاشاک بود مجـبور به گذر شوید چه میک‌نید؟ گفتند: پیوسته مواظب‌ هستیم و با احتـیاط راه می رویم تا خود را حفـظ ڪنیم…

بهـلول گفت در دنیا نیز چنین کنید تقوا همین است از گـناهان کوچک و بزرگ پرهیز ڪنید و هــــیچ گناهی را ڪوچڪ مشمارید کوهها با آن عظمت و بزرگی از سنگهای ڪوچڪ درست شـده اند.