???✍ امام رضا عليه السلام : كُلُّ نافِعٍ مُقوٍّ لِلجِسمِ فيهِ قُوَّةٌ لِلبَدَنِ فَحَلالٌ و كُلُّ مُضِرٍّ يَذهَبُ بِالقُوّةِ أو قاتِلٌ فَحَرامٌ
امام رضا علیه السلام:
هر چيز سودمند و نيروزا براى جسم كه موجب تقويت بدن مى شود، حلال است
و هر چيز زيان آور كه نيروى آدمى را مى گيرد، يا كشنده است، حرام است.
?فقه الرّضا عليه السلام ، ص 254
???
✍ آیت الله مجتهدی :
اگر دیدی نمازتان به شما لذت نمیدهد
قبل از تکبیر و شروع نماز بگویید :
“صلی الله علیک یا اباعبدالله الحسین (ع)”
آن نماز دیگر عالی میشود…❤️
???
✍آیا میدانستید؟؟؟
1. کفشهای شما اولین چیزی است که افراد ، ناخودآگاه به آن توجه می کنند ، پس کفش خوب بپوش.
2. اگر بیش از 11 ساعت در روز بنشینید ، پنجاه درصد شانس وجود دارد که شما در ظرف سه سال آینده فوت کنید.
3. شش نفر در دنیا هستند که درست مثل شما هستند .و ٩ در صد شانس وجود دارد که شما در طول عمرتان با یکی از آنها ملاقات کنی.
4. خوابیدن بدون بالش از درد پشت میکاهد و ستون فقرات شما را قویتر می کند.
5. قد شخص با پدر و وزن افراد با مادرشان معین میگردد.
6. اگر قسمتی از بدنتان خواب رفت میتوانی تقریبا همیشه با تکان دادن سرت بیدارش کنی.
7. سه چیز است که انسان نمیتواند در توجه به آنها مقاومت کند: غذا ، آدم خوب و خطر.
8. افراد راست دست تمایل جویدن غذا با طرف راست شان دارند.
9.گذاشتن یک تی بگ در کفش و یا ساک محتوای وسائل ورزشی باعث جذب بوهای نامطبوع میگردد.
10. مطابق گفته آلبرت انیشتن اگر زنبور عسل از کره زمین ناپدید می شد انسانها در ظرف 4 سال می مردند.
11. انواع سیب در دنیا باندازه ایست که اگر هر روز یک نوع از آن را بخورید 20 سال طول می کشد تا همه آنها را امتحان کرده باشید.
12. شما میتوانید بدون غذا دو هفته جان سالم بدر برید,ولی بدون خواب 11 روز.
13. افرادی که زیاد میخندند سالم تر از آن هائی هستند که نمی خندند.
14. تنبلی و عدم فعالیت به اندازه کشیدن سیگار افراد را میکشد.
15. ظرفیت مخ بشر برای ذخیره اطلاعات 5 برابر ويکى پدیا جا دارد.
16. مخ ما به اندازه یک لامپ ده وات انرژی مصرف می کند.
17. بدن ما در نیم ساعت باندازه جوش آوردن 1.5 لیتر آب انرژی تولید میکند.
18. تخمک بزرگترین و نطفه کوچکترین سلول است.
19. اسید معده به اندازه ای قویست که میتواند یک تیغ ژیلت را آب کند.
20. نهايتاً ده تا 30 دقیقه پیاده روی و خنده در روز ، ضد افسردگی است.
21.هر روز ده دقیقه بشین و سکوت کن.
22. وقتی صبح از خواب بیدار میشوی برای منظور و مقصودت از خداوند راهنمائی بخواه.
23. بیشتر از غذاهای درختی استفاده کن تا از غذاهای کارخانه ای.
24. چای سبز با آب فراوان بنوشید و بلوبرى ، بروکلی و مغر بادام بخورید. (بلوبرى ، نوعی توت از خانواده توت فرنگی است که به شکل انگور یاقوتی ولی آبی رنگ است )
25. سعی کن هر روز حد اقل سه نفر را بخندانى
26.انرژی گران بهایت را صرف حرفهای خاله زنک بازی نکن.
مسائل گذشته و افکار منفی و چیزهائی که در کنترلت نیستند را دور بریز و انرژیت را بطور مثبت برای زمان حال صرف کن.
27. صبحانه را شاهانه و نهار را مثل شاه زاده و شام را مثل دانشجو با کردیت کارت بی محل بخور (بشرط اینکه بیماری قند نداشته باشی.)
28. زندگی منصفانه نیست؛ولی هنوز خوبه.
29. زندگی کوتاه و با ارزش تر از آنست که از کسی متنفر باشی. برای همه چیز ببخششان.
30. خود را خیلی جدی و مهم نگیر ، دیگری هم شما را جدى نمی گیرد.
31. شما نباید در همه بحث ها ببری ، با تضاد داشتن توافق کن.
32. دلخوری و رنجش از گذشته را کنار بگذار تا زمان حالتان را خراب نکند.
33. زندگی خودت را با دیگران مقایسه نکن ، شما نمیدانی مراحل زندگی آنها چگونه بوده.
34.هیچکس بجز خودت مسئول خوشی و خوشبختی شما نیست.
35. هر مصیبتی را با این کلمات محدود ومحاصره اش کن :
آیا در پنج سال دیگر این موضوع هنوز اهمیت دارد؟
36. به مستمندان کمک کن. دست و دل باز و دهنده باش نه گیرنده.
37. اينكه دیگران در باره تو چه چيزى فکر میکنند به شما مربوط نیست.
38. زمان همه چیز را التیام می بخشد.
39. هر چقدر كه موقعیت خوب یا بد باشد ، عوض میشود.
40. کار شما در موقع بیماری از شما مراقبت نمیکند .دوستان مراقبت میکنند. با آنان درتماس باش.
41. حسادت و حسرت خوردن وقت تلف کردن است.شما هم اکنون تمام مایحتاج خود را داری .
42. هرشب قبل از رفتن به رختخواب خداوند را نیایش کن و سپاسگزار باش از آنچه که امروز بانجام رساندی.
43. بخاطر داشته باش شما خوش بخت تر از آنی هستی که فشار روحی داشته باشی.
???
✍حرفي که به کسي مي زني ،
“دانه ” است و فکر او ، "زمین ! “
ببین در این زمین ، چقدر بذر مي توان پاشید ؟
اگر در یک متر زمین ، یک کیلو گندم پاشیدي ، همه ي دانه ها سبز نمي شوند
تازه اگر هم دربیایند ، همدیگر را خفه مي کنند !
نصیحت کردنِ زیاد، باعث مي شود که حرف ها ، همدیگر را لِه کنند و همدیگر را بپوشانند …
???
✍على بن حمزه مى گويد: دوستى داشتم كه در عين اينكه از شيعيان بود از منشى هاى دربار بنى اميه بود، به من گفت : از امام صادق عليه السلام براى من اجازه بگير تا به حضورش بروم . من از امام براى او اجازه گرفتم ، و با هم به حضور آن حضرت رسيديم وقتى دوستم وارد شد، سلام كرد و در كنارى نشست ، آنگاه به امام صادق عليه السلام عرض كرد: فدايت گردم ! من يكى از كارمندان بنى اميه بودم از دنياى آنها ثروت بسيارى بدستم آمد و از اينكه روزى از من (از جانب خدا) بازخواست مى كنند، غافل بودم . حال چه كنم ؟ (پشيمان و تايب هستم)
امام صادق عليه السلام در پاسخ فرمود: اگر بنى اميه كسانى را براى منشى گرى و كتابت نمى يافتند و بيت المال مسلمين به سوى آنها آورده نمى شد و به دفاع از آنها كسى نمى جنگيد و در جماعت آنها شركت نمى نمود، آنها حق ما را از ما نمى گرفتند. (و نمى توانستند بگيرند) و اگر مردم از اندوخته هاى خود به آنها نمى دادند، آنها داراى آن همه ثروت و مكنت نمى شدند و جز مقدارى كه به دستشان رسيده باقى نمى ماند. دوستم به امام صادق عليه السلام عرض كرد: فدايت گردم آيا راه گريزى از اين همه وزر و وبال دارم ؟
امام صادق عليه السلام فرمود: اگر وظيفه تو را به تو بگويم انجام مى دهى ؟ دوستم عرض كرد: آرى . امام صادق عليه السلام فرمود: آنچه را كه از اين راه بدست آورده اى بررسى كن اگر صاحبانش را شناختى آن اموال را به صاحبانش بازگردان و اگر صاحبانش را نشناختى عوض آنها صدقه بده . در اين صورت بهشت را در پيشگاه خداوند برايت ضامن مى شوم . دوستم سر در گريبان فرو برد و پس از مدتى به امام عرض كرد تصميم خود را گرفتم و به وظيفه خود عمل مى كنم .
على بن حمزه مى گويد: دوستم با ما به كوفه بازگشت آنچه از ثروت را كه از دربار بنى اميه بدست آورده بود، خارج ساخت . حتى لباسى را كه پوشيده بود از بدنش بيرون آورد و ما آن اموال را در راستاى دستور امام صادق عليه السلام مصرف و تقسيم نموديم و او براى خودش چيزى نگذاشت ، به طورى كه ما براى او لباس خريديم و نزدش فرستاديم . چند ماهى نگذشت كه او بيمار شد و به عيادتش مى رفتيم تا روزى من نزد او رفتم او را در حال نزع روح ديدم چشمش را باز كرد و به من گفت : اى على ! سوگند به خدا سرور تو امام صادق عليه السلام به وعده اش (ضمانت بهشت ) در مورد من وفا كرد.
سپس از دنيا رفت ، او را پس از غسل و كفن و نماز به خاك سپرديم بعداً به مدينه رفتم و به حضور امام صادق عليه السلام رسيدم . بى آنكه سخنى بگويم به من فرمود: اى على سوگند به خدا به وعده ى خود در مورد دوست تو وفا كرديم . گفتم : فدايت شوم درست فرمودى ، سوگند به خدا دوستم هنگام مرگش اين خبر را به من داد.
?(سفینه البحار، ج 2 ص 107-108 / وسائل الشیعه، ج12 ص 144)