مصباح

?قال حسین بن علی (ع) «النَّاسُ عَبیدُ الدُّنْیا وَالدینُ لَعْقٌ عَلی الْسِنَتِهِمْ یحُوطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعایشَهُمْ فَاذا مُحِّصُوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیانُونَ»؛ 

امام حسین علیه السلام فرمود: اکثر مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه زبان آنهاست، تا آنجایی که به زندگی روزمره شان لطمه نخورده به سوی دین می آیند، هرگاه بلا و آزمایش آمد دینداران حقیقی اندک خواهد بود. 

تحف العقول، ص 245.

? حضرت زینب سلام الله عليها روز عاشورا به حضرت اباعبدالله عليه السلام عرض کرد: برادر! شما خودتان را به این قوم معرفی کنید حضرت فرمودند: خواهر جان معرفی کردم لکن شکمهایشان پر از حرام است. قلبهایشان را ظلمت گرفته و نوری در آن نیست لذا حق اثر نمیکند.

??کلام امام نور است اما چون در قلب سنخیت نیست قبول نمیکند. غذاها برای سالم نگهداشتن این روح خیلی مؤثرند. اعمال و رفتار خیلی مؤثر هستند. نگاهها خیلی مؤثر هستند.

 ??از سخنرانی های حضرت آيت الله استاد ناصري (حفظه الله)

⭕️ سعادت دائمی

 اگر انسان عاقل ، لحظه ای فکر کند ، می فهمد که مقصود از این بساط چیز دیگر است. و منظور از این خلقت ، عالم بالا و بزرگتری است . و این حیات حیوانی ، مقصود بالذّات نیست . وانسان عاقل باید در فکر خودش باشد و به حال بیچارگی خودش رحم کند و با خود خطاب کند: ای نفسِ شقی که سالهایِ دراز در پیِ شهوات، عمر خود را صرف کردی و چیزی جز حسرت نصیبت نشد ، خوب است قدری به حال خود رحم کنی . از مالک الملوک حیا کنی ، و قدری در راه مقصود اصلی ، قدم زنی ، که آن موجب حیات همیشگی و سعادت دائمی است . و سعادت همیشگی را مفروش به شهوات چند روزه فانی ، که آن هم به دست نمی آید ، حتی با زحمتهای طاقت فرسا (ننمایی).

[ امام خمینی ، چهل حدیث ، تهران ، مرکز نشر فرهنگی رجاء، 1368 ، ص6 ]

حضرت امام حسین علیه السلام:

«مَنْ حاوَلَ امْراً بِمَعْصیةِ اللَّهِ کانَ افْوَتَ لِما یرْجُو وَ اسْرَعَ لِما یحْذَر»؛

هرکس با معصیت به خدا، کاری را انجام دهد، از رسیدن به آرزویش باز مانده و به آنچه که از آن می‌ترسد گرفتار می‌شود.

? بحارالانوار، ج. ۷۵، ص. ۱۲۰.

?اصلاحِ اخلاق، تنها و تنها يك راه دارد …

? آن هم عبارت است از: تكرار عمل صالح و مداومت بر آن البته عملي كه مناسب با آن خوي پسنديده است، بايد آن عمل را آن قدر تكرار كند و در موارد جزئي كه پيش مي آيد آن را انجام دهد تا رفته رفته اثرش در نفس ( مستقر شده ) و در صفحه دل او نقش ببندد (و از بین نرود) .

   (علامه طباطبایی ره - تفسیر المیزان)