مصباح

🌺غير قابل بازگشت بودن سخنان

اسكناس به صورت راحت وارد قلك مي شود ، اما به صورت راحت از آن خارج نمي شود ، گاهي به شكستن و خرد شدن آن هم مي انجامد ، ذهن آدم ها هم مثل قلك عمل مي كند ، حرفها راحت وارد مي شوند ، اما به شكل راحت خارج نمي شوند ، گاهي كسي در سالهاي قبل ، يك حرفي از شما شنيده ، هنوز كه هنوزه در دل دارد و هر گاه به ياد مي آورد ، رنجيده خاطر مي شود ، به همين خاطر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) مي كوشيد كه ، حياء و رحمت در بين انسانها حاكم باشد ، همه حريم همديگر را نگاه دارند ،  مجلس حياء مجلسي كه پيامبر (صلي الله عليه و آله)) در آن حضور داشت ، حياء وحرمت هم حضور داشت ، همه حريم ، هم ديگر را رعايت مي كردند ، هيچكس ،کس دیگر را به باد ناسزا نمی گرفت..

🔸 تعبیر فرار، تعبیر زیبا و لطیف است. معمولا فرار در جایی گفته می شود که انسان از یک سو با موجود یا حادثه وحشتناکی روبرو شده و از سوی دیگر پناهگاهی در نقطه ای سراغ دارد، از این رو با سرعت تمام از محل حادثه دور می شود و به نقطه امن و امان پناه می آورد.

🔸 ناامیدان از رحمت خدا نیز باید از سیاهی گناه که موقعیت وحشتناکی است بگریزند و به توحید خالص که منطقه امن و امان واقعی است، روی آورند.

🔸 آیه از این رو خطاب می کند همه از عذاب خدا بگریزند و به سوی رحمت بروند. از گناهان فرار کنند و به توبه و استغفار متوسل شوند.

🔸 از زشتی ها، بدی ها، بی ایمانی، تاریکی جهل و عذاب جاویدان بگریزند و خود را در آغوش رحمت حق و سعادت جاویدان ق

🔸 می‌گویند پسری در خانه خیلی شلوغ‌کاری کرده بود. همه‌ی اوضاع را به هم ریخته بود.وقتی پدر وارد شد، مادر شکایت او را به پدرش کرد.

پدر که خستگی و ناراحتی بیرون را هم داشت، شلاق را برداشت.

🔸 پسر دید امروز اوضاع خیلی بی‌ریخت است، همه‌ی درها هم بسته است، وقتی پدر شلاق را بالا برد، پسر دید کجا فرار کند؟ راه فراری ندارد!

خودش را به سینه‌ی پدر چسباند. شلاق هم در دست پدر شل شد و افتاد

🔸 شما هم هر وقت دیدید اوضاع بی‌ریخت است به سوی خدا فرار کنید. «وَ فِرُّوا إلی الله مِن الله»

هر کجا متوحش شدید راه فرار به سوی خداست.

👌امام سجّاد عليه السلام: 

همه خوبیها را در بریدن طمع از آنچه در دست مردم است دیدم

رَأَيتُ الخَيرَ كُلَّهُ قَدِ اجتَمَعَ في قَطعِ الطَّمَعِ عَمّا في أيدِي النّاسِ 

الكافی جلد 2 صفحه 148

🌺اگر بچه ها نخ بادکنک را خیلی باز کنند ، بادکنک بالا و بالا می رود ، میدان دار می شود دیگر این بچه ها هستند که ، بایدبه دنبال آن بروند ، آنها به دنبال بچه ها نمی آیند ، زبان هم مثل بادکنک است اگر به آن میدان و جولان بدهیم ، از دست ما می رود و میدان دار می شود ، طرف می گوید ، می خواستم این حرف را نزنم ، دست خودم نبود ، یعنی زبان ، میدان را از من گرفت ، به همین دلیل ، پیامبر (صلی الله علیه و آله) ، هیچ گاه به زبان خود میدان نمی داد ، 

کانَ یخزُنُ لسانَهُ الا عمّا یَعنِیه [بحار الانوار ج 16 ص 148] ،

 زبانش را زندانی کرده ، مگر اینکه بخواهد سخن مفیدی را بر زبان داشته باشد ،

 چون می دانست ، که اگر زبان میدان پیدا کند ، میدان را از انسانی خواهد گرفت ، چشم هم همین طور است ، دل و افکار آدم هم همین حالت را دارد خیلی به اینها میدان و یا قدرت جولان ندهید.

امیرالمؤمنین علی عليه السلام: 

با سه چيز، خرد مردان، سنجيده مى شود: 

دارایی، مقام و حوادث ناگوار 

ثَلاثٌ يُمتَحَنُ بِها عُقولُ الرِّجالِ، هُنَّ: المالُ، وَالوَلايَةُ، وَالمُصيبَةُ

غررالحكم حدیث 4664