مصباح

💥مدّتی مواظبت کن از قلب خود و اعمال و حرکات و سکنات خود را تحت مداقّه (حسابرسی دقیق) آورده و خفایای قلب را تفتیش کن و حساب شدید از او بکش مثل اینکه اهل دنیا از یک نفر شریک حساب می کشند هر عملی را که شبهۀ ریا و سالوسی در اوست ترک کن هر چند عمل خیلی شریفی باشد. حتی اگر دیدی واجبات را در عَلَن کردن خالص نمی توانی انجام دهی، در خفا بکن. … (و) با جدیّت کامل و مجاهدۀ شدید قلب خود را از لوث شرک پاک کن.مبادا خدای نخواسته با این حال از این عالم درگذری که کارت زار است. و امید نجات به هیچ وجه برایت نیست.

[ امام خمینی ، چهل حدیث ، نشر فرهنگی رجاء، 1368 ، ص 45 و 46. ]

💥امام على عليه السلام:

مَنْ تَوكَّلَ عَلَى اللّه ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَ تَسَهَّلَتْ عَلَيْهِ الأَسْبابِ؛

هر كس به خدا توكل كند، دشوارى ها براى او آسان مى شود و اسباب برايش فراهم مى گردد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 197 ، ح 3888

مقام_معظم_رهبری ：

کسی که اهل تقوا باشد، اهل مراقبت از خود باشد، اهل پرهیز از گناه باشد، پیش مردم، در چشم مردم هم عزیز است حتی نزد آن کسانی که به دین، تقوا و اعتقادات اعتنایی ندارند.

💥هرچه به او اعلام خطر كنند… باور نخواهد كرد !!!

خدا نکند انسان به امراض بی‎درد مبتلا گردد. مرض‌هایی که درد دارد انسان را وادار می‎کند که در مقام علاج برآید؛ به دکتر و بیمارستان مراجعه کند؛ لیکن مرضی که بی‎درد است و احساس نمی‎شود، بسیار خطرناک می‎باشد. وقتی انسان خبردار می‎گردد که کار از کار گذشته است. … مرض هاي رواني اگر درد داشت … بالاخره انسان را به معالجه و درمان وا مي داشت ولي چه توان كرد كه اين امراض خطرناك ، درد ندارد، مرض ‍ غرور و خودخواهي بي درد است ، معاصي ديگر بدون ايجاد درد، قلب و روح را فاسد مي سازد. اين مرضها نه تنها درد ندارد بلكه ظاهر لذت بخشي نيز دارد، مجالس و محافلي كه به غيبت مي گذرد خيلي گرم و شيرين است حب نفس و حب دنيا كه ريشه همه گناهان است لذت بخش مي باشد و قهرا انسان اگر از مرضي لذت برد و درد هم نداشت دنبال معالجه نخواهد رفت . و هرچه به او اعلام خطر كنند كه اين مرض كشنده است باور نخواهد كرد.

(حضرت امام خميني (ره)، جهاد با نفس يا جهاد اكبر، ص 56 ، انتشارات امیر کبیر، 1360 )

:idea:ترک کن هر آنچه آخرت را از یادت می‏برد !

( از سفارشات علّامه میرزا ابوالحسن شعرانی  ره ، به اهل علم)

عمده در تهذیب نفس آن است که ، سرسختانه بکوشد، و خود را به اخلاق فاضله خوی دهد، و در این زمینه تنها خواندن احادیث مربوطه کفایت نمی‏کند، بلکه عمده این است که با آنانی که خود را مهذّب ساخته‏ اند معاشرت داشته باشد و اعمال خود را بر آنان عرضه بدارد، و بدین وسیله عیوب خود را دریابد، و راه اصلاح را از ایشان بیاموزد … و بر تو سزاوار است که همنشینی با مردم را، جز برای تعلیم، کم کنی؛ بویژه معاشرت با ثروتمندان و خوشگذرانان و اهل دنیا را. و ترک کنی هر آنچه آخرت را از یادت می‏برد، و تو را به دنیا راغب می‏سازد. و شایسته است که با صالحین و اهل زهد و عبادت همراه باشی؛ زیرا چنین معاشرتی، تا حدود قابل توجّهی، در تهذیب نفس موثر است.

( برنامه سلوک در نامه های سالکان،ص ص 291-293 )