مصباح

مَنْ أَحْياها فَکَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَميعاً

المائدة آية 32

 هر کس، انسانی را از مرگ رهایی بخشد ، چنان است که گویی همه مردم را زنده کرده است

آیه 32 سوره مائده

if any one saved a life, it would be as if he saved the life of the whole people

quran surah al maidah ayat 32

✍️امام علی (علیه‌السلام) فرمودند :

✅ نيازمندى كه به تو روى آورده؛

فرستاده خداست…

كسى كه از يارى او دريغ كند؛

از خدا دريغ كرده است…

و آن كس كه به او بخشش كند، 

به خدا بخشيده است…

📚 نهج البلاغه حکمت ۳۰۴

✅ همانا خداى سبحان روزىِ فقراء را؛

در اموال ثروتمندان قرار داده است…

پس فقيرى گرسنه نمى ماند

جز به کامیابی توانگران

وخداوند از گرسنگی گرسنگان از آنان خواهد پرسید..

نهج البلاغه، حکمت 328

استاد_شهیدی:

📚 غرض تشریع زکات بر حصر زکات در موارد نه گانه مقدم است ؟؟!!!

یکی از اغراض تشریع زکات رفع فقر فقراء است ان الله فرض للفقراء فی مال الاغنیاء ما یسعهم و لو علم ان ذلک لایسعهم لزادهم و غیر از رفع فقر زکات مصارف هفت‌گانه‌ی دیگری دارد. و علت این‌که حضرت حق یک چهلم از درهم و دینارِ به حد نصاب رسیده را، متعلق زکات دانسته است این است که «ان الله عزوجل اخرج من اموال الاغنیاء بقدر ما یکتفی به الفقراء و لو اخرج الناس زکاة اموالهم ما احتاج احد

حال که در زمان ما احتیاج و نیازها فزونی یافته، درهم و دیناری در بین نیست، قسمت معظمی از ‌انعام ثلاثه معلوفه هستند و نه سائمه، و قیمت گندم و جو نیز به قدری نیست که زکات آن‌ها رفع فقر فقراء –که تنها یکی از مصارف ثمانیه زکات است- کند، چگونه می‌توان ملتزم به قول مشهور شد؟! آیا می‌توان ملتزم شد شارع برای رفع فقر فقراء جامعه‌ی مسلمین از غیر سادات زکات را منحصر در موارد نه‌گانه‌ای کرده است که چنین وضعیتی دارند؟! به طور قطع شارع مقدس به فکر امروز نیز بوده. 

لذا به نظر ما  ظهور مجموع روایات زکات بیش از این نیست که خداوند برای فقراء در زمان حاضر نیز فکری کرده است که همان جعل عنصر متحرک یعنی بسط ید ولی امر مسلمین در جعل زکات است.

تفصیل این مطلب در تالار علمی مطرح شد….

نقد یا نق؟

محال است که چند طلبه ،استاد ،مدیر  از پایه یک تا اساتید سطوح عالی دور هم بنشینند ولی شروع به گفتگو پیرامون مسائل موجود در حوزه نکنند و به نقد و اشکال به مسئولین نپردازند 

بر هیچ انسان حق جویی پوشیده نیست که بغض خفته ای در بین بسیاری از حوزویان وجود دارد که

جرات بروز دادن آن را در مجامع رسمی ندارند لذا به گفتگو در جمعهای غیر رسمی و بین الاثنینی  می پردازند

آیه همه اینها نقد است؟

مقاله زیر میتواند شاخصه هایی را به دست دهد تا خود را از حضیض ذلت نق زن ، به سریر عزت نقاد ارتقاء دهیم 

به امید روزی که سیره علوی در پذیرش نقد توسط متولیان حوزه از فضای شعار به میدان عمل برسد .

«ادوارد سعید» که کتابی با عنوان «روشنفکر کیست؟ روشنفکری چیست؟» نوشته‌ است، 

وظیفه روشنفکر نقدنهادهای قدرت است 

یک اصل مهم که در طول تاریخ و در عرض جغرافیا به‌ اثبات رسیده‌ است این است که:

 قدرت ، بدون نقد  فساد می‎آورد.

 اخلاقی‎ترین آدم‎ها هم وقتی در بالای پلکان قدرت بنشینند، اگر بطور جدی با نظارت و نقد کنترل نشوند دچار «خودشیفتگی» می‎شوند و پس از این به باتلاق «ایدئوکراسی» یعنی «مذهب حافظ قدرت» فرو‌ می‎غلتند و پس از آن هرچه بر دیگران مکروه و حرام است بر «مدیران» مباح می‎شود. به همین دلیل در جامعه، روشنفکر نقد می‎کند  تا نهادهای قدرت «سالم» بمانند.

◀️«نق‌زدن یا نقد‌کردن»

یکی از ویژگی‌هایی که روشنفکر را از «روشنفکرنما» یا همان «شبه‌روشنفکر» جدا می‎کند، این است که شبه‌روشنفکر «نقد» نمی‎کند بلکه «نق می‎زند». 

◀️اطلاعات کامل لازمه نقادی 

 برای نقد‌کردن مدیریت یک سیستم، لازم است اطلاعات دقیق داشته باشید. پس نقد‌کردن تخصص و مهارت و صرف وقت و انرژی می‎خواهد.

 اما انسان می‎تواند راجع به هرچیزی نق‌ بزند بدون این‌که کمترین وقتی صرف مطالعه و پژوهش آن کرده‌ باشد!

◀️نقادی یک فرایند مساله مدار

«نق‌زدن» یک فرایند «هیجان‌مدار» است. یعنی ما با نق‌زدن آرام‎تر می‎شویم.

 خشم و غم‎مان را با دیگران درمیان می‎گذاریم و «دردِ دل» می‌کنیم اما «نقد‌کردن» یک فرایند «مسأله‌مدار» است، ما هنگام نقد، خودمان را سبک نمی‎کنیم بلکه مساله را «حلاجی»  می‎کنیم.

◀️نقادی مخاطب مشخص دارد 

«نق‌زدن» مخاطب تعریف‌ شده‎‌ای ندارد، کافی ا‎ست گوش مفت بیابیم، آن‌وقت می‎توانیم شروع به نق‌زدن کنیم ولی نقد‌کردن، مخاطب تعریف‌شده‎ای دارد. مخاطب روشنفکر پیش از همه، خود نهادهای قدرت در یک مجموعه‎ هستند و سپس مدیران، گروه‌های ذی‌نفع و…

◀️نقادی با پرداخت هزینه همراه است

نقد‌کردن علاوه بر نیاز به دانش و مهارت و صرف وقت و انرژی، نیاز به شجاعت دارد، شجاعت پرداخت هزینه! 

شمامی‎توانید در هر مهمانی که می‎نشینید و هر تاکسی که سوار می‎شود نق بزنید؛ کسی کاری به کارتان ندارد!

 ولی اگر نقد خود را برای نهادهای قدرت و رسانه‎ها ارسال‌ کنید باید آمادگی پرداخت هزینه را هم داشته‌ باشید.

البته اینجا لازم است راجع به گروهی از روشنفکران توضیح دهیم که کار سخت‎تری درپیش می‎گیرند و آن آگاه‌سازی توده‎های مردم است. کسی که قرار است توده‎های مردم را آگاه کند از یک‌سو باید دارای دانش و مهارت نقد باشد و از سویی باید بتواند با زبان غیرتخصصی سخن بگوید. این کار شبیه «بندبازی» است!

 اگر کمی تخصصی‎تر سخن بگوید مخاطبانش سخنش را نمی‎فهمند و اگر کمی عوامانه‎تر سخن بگوید به سرعت دچار «پوپولیسم» (عوام‌زدگی) می‎شود!

بسیاری از روشنفکران که به این قلمرو پا گذاشتند یا از این‌ طرف یا از آن‌ طرف فرو‌افتادند؛ با این حال این قلمرو پرخطر را نباید خالی گذاشت چرا که با خالی‌ گذاشتن این قلمرو، جا را برای «پوپولیست‎های واقعی» باز می‎کنیم، کسانی که به جای نوشتن کلمه «مار» شکل «مار» را طراحی می‎کنند.

◀️نقادی پویا همراه با شبکه سازی است

ویژگی مهم روشنفکران این است که تشکّل و شبکه‌سازی می‎کنند، روشنفکر اهل انزوا و در خود فرورفتن نیست. او از جامعه قهر نمی‎کند و ناامید نیز نمی‎شود چرا که از ابتدا هم توقع تغییرات دراماتیک نداشته‌است. 

شبه‌روشنفکرها ناامید و سرخورده‌اند. شاید برخی از آنها روشنفکرهایی بوده‌اند که توقع زیادی از مردم و جامعه داشته‎اند، آنها به‌دنبال «اتوپیا» (مدینه فاضله) بوده‎اند و ناکام مانده‎اند.

◀️نقاد پویا امیدوار است 

روشنفکر به حرکت دائمی و پله‌پله اجتماع امیدوار است بنابراین تماسش را با جامعه حفظ می‎کند و تیم و تشکّل می‎سازد. منظورمان از تشکّل، محفل نیست بلکه نهادهای مدنی است، نهادهای مدنی شناسنامه‎دار که بطور دائمی رشد می‎کنند و با جامعه‎ی بیرون از خود ارتباط برقرار می‎کنندو برآن اثر می‎گذارند .

اميدوارم آن‌قدر پاك شده باشيد و بخشيده شده باشيد كه هر وقت الله اكبر مي‌گوييد خدا را همه جا ببينيد. همه جا با خدای خود راه برويد. ان‌شاءالله اينها همه در قلب شماست. چند مرتبه كه عمل كردی خدا درش را به سوی شما باز می‌كند.

قلب انسان مثل غنچه گل است؛ وقتی مقابل آفتاب قرار می‌گيرد باز می‌شود و بعد از آن عطرش پراكنده می‌شود. قلب مؤمن وقتی ذكر خدا می‌كند مثل غنچه باز می‌شود. وقتی باز شد خندان می‌شود و خودش را به باغبان نشان می‌دهد. وقتی باغبان به آن آب ندهد سرش را پايين می‌اندازد يعنی من تشنه‌ام.

محمّد و آل محمّد(صلی الله علیه و آله) باغبانند، به موقع آب می‌دهند. اگر زياد آب بدهند گل خراب می‌شود، اگر هيچ‌گاه آب ندهند خشك می‌شود. اين كار را نمی‌كنند، بلكه به اندازه آب می‌دهند. وقتی آب می‌دهند شنگول می‌شود و شكر خدا می‌كند. همين‌كه خودش را نشان می‌دهد شكر است. يعنی دست شما درد نكند.

طوبای محبّت کتاب یک - مجلس نهم - صفحه 93