اخلاقی
🔸 برای درمان بیماری غیبت از دو راه علم و عمل باید استفاده نمود.
🔹 درمان علمی: درمان علمی این گناه آن است كه شخص در پیامدهای این گناه بیندیشد و این پیامدها را با آنچه از این گناه عایدش می شود، مقایسه كند، او با این گناه از چشم مردم می افتد، بغض و كینه و دشمنی ایجاد می كند.
🔸 براستی اگر كسی غیبت دیگری می كند به این انگیزه كه با او دشمن است، چگونه حاضر می شود نیكی هایش را به دشمنش منتقل كند و گناهان دشمن را به نامه عمل خود وارد كند؟ چنان كه در روایات به این پیامد غیبت اشاره شده است.
🔹 درمان عملی:آنست كه به هر زحمتی هم كه شده، افسار زبان را به دست بگیریم تا به مرور زمان به راحتی از غیبت كردن پرهیز کنیم
🔸 و حتما سعی كنیم كه خوبیهای مردم را ببینیم و به دنبال معایب آنها نباشیم.
🔸 آورده اند كه حضرت عیسی(ع) با عده ای از حواریون از جایی عبور می كردند كه به مردار سگی برخوردند. همراهان گفتند: چه مردار بدبویی! حضرت عیسی(ع) فرمود: چه دندانهای سفیدی دارد.
🔸 آنها نقص مردار را دیدند و حضرت عیسی كمال آن را گوشزد كرد.
🔸 چقدر خوب است بیش از آنچه به عیب های دیگران توجه كنیم به دنبال كشف عیبهای خود باشیم. چنان كه رسول خدا(ص) فرمود:
🔸 ” خوشا به حال كسی كه مشغول بودن او به عیبش، او را از عیب جویی دیگران باز دارد.”
