فقهی
نشست«کرونا و زیست فقهی»🔻
حجت الاسلام #رضا_اسلامی:
🔹از عجایب روزگار است که برای نخستین مرتبه در تاریخ تشیع حرم امام رضا (ع) بسته شده است، مجوز این امر چیست؟ توجیه فقها چیست؟ حکم اولیه، ثانویه یا حکم حکومتی یا از باب تزاحم است؟
🔹اساس فقه جمع ادله است و ادلهای که درباره جایگاه اماکن مقدسه است در واقع اماکن در حد تزئینی نیست؛ خدمت و کارکرد و نقش آنان در احیای دین لایههای مختلف دارد و بر اساس تزاحم برخی از لایهها و قسمتها تعطیل میشود و اصل آن تعطیل بردار نیست.
حجت الاسلام #مهدی_ابراهیمی:
🔹عمده بحثی که در این مسئله فقه را درگیر میکند این است که این بیماری برای انسان ضرر دارد و حکم فقهی آن پیچیده نیست و نیاز به استنباط ندارد. در اینجا علاوه بر ضرر فردی با یک بحث اجتماعی نیز روبرو هستیم که درصد احتمال بزرگ نیست، اما محتمل آن بزرگ است.
🔹تأثیر دعا در جسم و بدن به لحاظ مبانی تجربی اثبات شده است که نمیتوان با نسخه مکتوب پزشک چنین اثراتی را ایجاد کرد. کرونا نگاه معنوی و معناداری معنوی را در زندگی دینی ما تغییر داد و به همین دلیل ما باید تجدید نظری در فرهنگ فقاهت و زندگی دینی خودمان داشته باشیم.
حجت الاسلام #مصطفی_دری:
🔹متدینین مناسک زده یکی از چالش های موجود در دوران کرونا است؛ میتوان گفت که فقها در فرهنگ عمومی و مناسک زده ما مقصر هستند چراکه برای عزاداریها پیاده روی دارند و برای موالید این امر انجام نمیشود.
🔹ما نذر فرهنگی را امر جدیدی می پنداریم چراکه فتوای فقهی نداریم. میتوان گفت که عوام زدگی در مبانی کلامی وجود دارد که بسته شدن حرمها و شفاخانه بودن مربوط به عوام زدگی کلامی است.
حجت الاسلام #مجتبی_الهی_خراسانی:
🔹آنچه در بحران کرونا بروز کرده است چالش مدیریتی و تدبیری است که در یک پاندمی ضعف مدیریتی در پزشکی و امور مساجد وجود دارد.
🔹باید پروتکل هائی برای باز بودن مساجد طراحی شود و این ربطی به فقه ندارد، اینها ضعفهای تدبیر است که نیاز به توسعه آموزشهای فردی است.