مصباح

✅ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ: ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﭼﯿﺴﺖ؟

✍ﮔﻔﺖ: ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻦ! ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﮕﻮﻧﻪ؟ ﮔﻔﺖ: ﻭﻗﺘﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ مےگذاری، ﺣﺎﻟﺶ ﺭﺍ مےپرسی، ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﯿﻒ ﻭ ﻧﻤﺮﺍﺕ ﺍﻭ نمےروی، ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﻏﺬﺍ ﻧﻈﺮﺵ ﺭﺍ مےپرﺳﯽ، ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ مےکنی، ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺟﻮﯾﺎ مےشوی، ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺕ ﺩﻋﻮﺍ نمےکنی، ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﻮ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﯾﮑﯽ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺁﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ.

ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ، ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ ﺁﻓﺮﯾﻨﺪ ﻧﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ مالکیت!

دنیا محلّ رو به رو شدن انسان با سختیهاست. بدون تردید، راه رشد انسان از میان سختیها عبور میکند. خداوند فرمود: “به راستی که انسان را در رنج آفریدیم”

تحمّل سختیها در ساخته شدن انسان و رشد او مؤثّر است؛ امّا نکتۀ قابل توجّهی که به موضوع دنیای بازیهای رایانهای مربوط می شود اینست که؛ کسانی که در انتخاب سختیها، آسانترین ها را انتخاب می کنند، توانمندی روحشان در حدّ پایین باقی می ماند. در این صورت، آستانۀ تحمّل آنان در برابر سختیهایی که انتخابی نیست، به شدّت کاهش می یابد.

کودکانی که در دنیای مجازی غوطه می خورند، برداشت صحیحی از واقعیات دنیای اطرافشان ندارند. سختی از نگاه آنان، همان مشکلاتی است که در مسیر بازی وجود دارد. انتخاب سخت ترها هم یعنی انتخاب بازیهای سخت تر. چنین کودکانی انتظار مقابله با سختیهایی را که به صورت طبیعی در دنیای واقعی وجود دارد و انتخابی هم نیست، ندارند.

نوزاد انسان بخشی از دوران تکاملیش رو در خارج رحم میگذرونه و تا دو سالگی طول میکشه. 

در این دو سال مادر و کودک یکی هستن. مادر سرش درد بگیره کودک سرش ذق ذق میکنه، یعنی  نه تنها ارتباط معنوی و عاطفی دارند حتی ارتباط فیزیولوژیکی هم دارند

وقتی که نوزاد را جدا میکنیم بعد میگیم بگذار گریه کنه و بغلی نشه این. کودک دچار فقدان مادری میشه. فقدان مادر،  یعنی من حامی ندارم من کسی رو ندارم من خودم باید متکفل همه امور خودم باشم. بعد ها ما به این افراد میگیم درونگرا، اصلا ریشه اوتیسم در همین جدایی نابجاست.

آنچه پدران و مادران در زمان اختلاف سلیقه برای تربیت فرزندان خود باید انجام دهند، این است که ابتدا دربارهٔ مسائل مهم تربیتی کودکان خود با یکدیگر صحبت و گفت وگو کنند و بهترین روش را برای تربیت فرزند خود انتخاب کنند. 

زمانی که کودک بین پدر و مادر هماهنگی ببیند، به توانایی آنان بیشتر اطمینان پیدا می کند و توصیه های آنان را صددرصد به کار خواهد بست.

البته اختلاف سلیقه برای تربیت فرزندان در بین زن و مرد طبیعی است،اما بروز این اختلاف در مقابل فرزندان باعث فرصت طلبی آنان می‌‌شود

 تضادهای رفتاری و گفتاری والدین روی کودکان تأثیر بسیاری دارد و این رفتارها زمینه ساز اصلی تخریب شخصیت کودکان است.

« نه گفتن » مکرر به کودک و نوجوان ، مقدمه لجبازی های مکرر آن ها ست

اگر مکرر به فرزندتان «نه» بگویید پس از مدتی دیگر « نه » برای او بی ارزش خواهد شد و توجهی به جواب منفی شما نخواهد کرد .

و یا بدتر از آن، خودش هم مکرر از واژه « نه » برای مخالفت دائمی با شما  استفاده خواهد کرد.

واژه «نه» را به جا و کم اما قاطع خرج کنید