مصباح

معلمي از دانش آموزان خواست تا عجايب هفتگانه جهان را فهرست وار بنويسند.

دانش آموزان شروع به نوشتن كردند.

معلم نوشته ها را جمع آوري كرد . با آنكه همه جواب ها يكي نبودند اما بيشتر دانش آموزان به موارد زير اشاره كرده بودند : اهرام مصر ، تاج محل ، كانال پاناما ، كليساي سن پيتر ، ديوار بزرگ چين و …

در ميان نوشته ها كاغذ سفيدي به چشم مي خورد . معلم پرسيد : اين كاغذ سفيد مال چه كسي است؟ يكي از دانش آموزان دست خود را بالا برد . 

معلم پرسيد : دخترم تو چرا چيزي ننوشتي؟

دخترك جواب داد : عجايب موجود در جهان خيلي زياد هستند و من نمي توانم تصميم بگيرم كدام را بنويسم . 

معلم گفت : بسيار خوب هر چه در ذهنت است به من بگو ، شايد بتوانم كمكت كنم ! 

در اين هنگام دخترك مكثي كرد و گفت : بنظر من عجايب هفتگانه جهان عبارتند از : لمس كردن ، چشيدن ، ديدن ، شنيدن ، احساس كردن ، خنديدن و عشق ورزيدن .

پس از شنيدن سخنان دخترك ، كلاس در سكوتي محض فرو رفت . آري عجايب واقعي نعمت هايي هستند كه ما آنها را ساده و معمولي مي انگاريم و به سادگي از كنارشان عبور مي كنيم. 

از تشویق کردن کار خوب فرزندتان نترسید،

از احترام گذاشتن به فرزندتان و از بخشیدن خطاهای فرزندتان نترسید، 

از بی اعتنایی به کار بد اما بی خطر او واز اشتباهاتش نترسید، 

از بهانه گیری های گاه و بیگاه فرزندتان، از دادن عشق بی قید و شرط به او نترسید، 

از آزادی دادن معقول به فرزندتان نترسید، زیرا فرزندتان لوس نخواهد شد. 

اگر به فرزندتان اجازه ندهید به حق کسی تجاوز کند یا به خود و دیگران صدمه بزند، با دادن احترام، عشق، محبت، بخشش، گذشت و تشویق فرزندتان ضعیف و لوس نخواهد شد بلکه فرزندتان خواهد شکفت و حرمت نفس و اعتماد به نفس در او نهادینه خواهد شد.

🍀🍀بسم الله الرحمن الرحیم🍀🍀

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم:

🌺 بعثت علی الشریعه السمحه السهله🌺

وسایل الشیعه،ج۸،ص۱۶،روایت۱۰۲۰۸

خدا مرا برشریعت و دینی مبعوث کرده است که سماحت(با گذشت) و آسان است؛ دین اسلام سماحت دارد،دین باگذشت است ولی اصولی دارد.

سهل  بودن یعنی عسر وحرج در آن وجود ندارد معنایش این نیست که ما در مرحله امتثال و اجرا سهل انگاری داشته باشیم باید عین قانون را عمل کنیم. 

در صدا وسیما درخصوص روزه داری ماه مبارک از نظر شرعی و عرف عقلا(جامعه پزشکی) بحث هایی را دارند و روشنگری دارند.. بحمدالله

خواستم با این پیام معنای سمحه وسهله را خدمت دوستان بگویم ودرسی پس داده باشم…

مصادیقی در تاریخ سیره پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) داریم که شرایطی ایجاد شد ودر ماه مبارک روزه نگرفتند و پیامبر مسلمانان را از روزه گرفتن معاف کردند  برای نمونه: در جنگ بدر که در ماه رمضان پیش آمد. وپیامبر(ص)فرمودند چون درحال سفر هستید نباید روزه بگیرید که مردم گفتند: چطور میشود ما در ماه رمضان روزه نگیریم واقعا ناراحت بودند که روزه خودشان را افطار کنند؛ البته نشان از ایمان مسلمانان صدر اسلام دارد..

خلاصه آنکه در حال حاضر ( وضعیت بحرانی کرونا ) اگر کسی خوف ضرر دارد و روزه موجب ضرر است، روزه نگیرد ..به خاطر حکومت قاعده لاضرر… نه اینکه بگوییم همه نباید بخاطر این ویروس منحوس کرونا روزه بگیریم و استدلال به سمحه وسهله بودن دین اسلام شود. (سمحه وسهله بودن دین با تساهل مکلف فرق دارد…) 

از طلاب محترم،خواهرهای نازنین عذر خواهی میکنم .. خیییلی التماس دعا 

ما یقیناً نیاز به دیده شدن داریم به خصوص بچه ها. و ما می توانیم با پاسخ گویی به این نیازها بچه ها را در مسیر رشد هدایت کنیم یا از مسیر رشد منحرفشان کنیم.

از دیدن چگونه می توانیم در ارتباطات خود استفاده کنیم؟ انسان ها با یکدیگر یک ارتباط عقلی و یک ارتباط عاطفی و یک ارتباط معنوی دارند. ارتباط عقلی ما از طریق کلام برقرار می شود. یک جلسه راجع به ادب کلام صحبت کردیم که چگونه حرف بزنیم تا این ارتباط صحیح شکل بگیرد. حالا در این جا می خواهم راجع به ادب نگاه صحبت کنم چون ارتباط معنوی و عاطفی هردو از طریق نگاه صورت می گیرد. خیلی وقت است که نگاه های ما هیچ هویتی ندارند جزء نگرانی و اضطراب. بارها با افرادی که مشاوره داشته ام پرسیدم که به کودکتان چگونه نگاه می کنید؟ با چه نگاهی به او نگاه می کنید؟ 

حالا می آیم سراغ هنر دیدن و این که ما چگونه نگاه کنیم و چگونه ببینیم و از این دیدن چگونه می توانیم برای رشد بچه ها استفاده کنیم. ما بلد نیستیم از نگاه استفاده کنیم و یا گاهی بدون این که متوجه باشیم استفاده منفی می کنیم. زمانی که از دست شوهرتان عصبانی هستید، چگونه او را نگاه می کنید؟

همه جای بدن دروغ می گوید ولی چشم ها دروغ نمی گویند. بچه ها متخصص نگاه هستند و خیلی خوب نگاه ها را درک می کنند.نگاه ما برپایه ی باورهای ما است. باورهای ما میگه به سیاهی ها نگاه کن، به سیاهی ها نگاه می کنیم. باورهای ما میگه به سفیدی ها نگاه کن…..، پس بر پایه ی باورهایمان که در ذهن ما هستند، به زندگی نگاه می کنیم.

اگر ما بدانیم که چرا باید حجاب داشته باشیم، نوع آن را خودمان انتخاب می کنیم. اگر به چرا نرسیم مجبور می شویم دائم دستورالعمل بدهیم. اگر بدانیم چی می خواهیم، چرا لباس می پوشیم؟ چرا غذا می خوریم؟ چرا باید تحصیل کنیم؟ روش ها را پیدا خواهیم کرد. دکتر شریعتی که روحش شاد فرمودند: هزار بار می گوییم چگونه، ولی یک بار نمی پرسیم چرا؟ آن چیزی که ما گرفتارش هستیم، آگاهی و چرایی است، دانایی مرحله ی بعد است. 

من می خواهم که در ذهن های شما چرائی ها جرقه بزند بعد چگونگی ها را خودتان یاد می گیرید چون آنقدر منابع هست که چگونگی ها را پیدا کنیم اما منابعی که چرائی ها را به ما معرفی کند بسیار داریم ولی متأسفانه آن ها را نمی شناسیم. 

حال یک جمع بندی می کنیم از بحث دیدن و دیده شدن: ما اصلاً نمی توانیم دیده شدن را حذف کنیم چون ما نیاز داریم که دیده شویم و بعد نیاز داریم که ببینیم.حال چگونه بین این دو هماهنگی ایجادکنیم؟چگونه دیده شویم؟ چه چیزی در انسان باید جلوه گر شود؟ (ادامه دارد)