مصباح

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

به حدّ خود قانع باش

✍هَلَكَ امْرُؤٌ لَمْ يَعْرِفْ قَدْرَهُ

آن كسى كه قدر خود را نشناسد هلاك مى شود

مى دانيم يكى از عميق ترين غرايز انسان، دوست داشتن خويشتن است و بسيار مى شود كه بر اثر آن انسان قدر و منزلت خود را گم مى كند جنبه هاى مثبت خويش را بسيار بيش از آنچه هست مى پندارد و حتى گاهى جنبه هاى منفى خود را مثبت مى انگارد. به همين دليل بر جاى خود تكيه نمى كند، بلكه خود را در جايى قرار مى دهد كه شايسته آن نيست و در آنجا گاه سخنانى مى گويد كه دين و دنياى او را بر باد مى دهد، آبروى او را مى ريزد، سرچشمه مفاسدى در جامعه مى شود كه نتيجه همه آنها هلاكت معنوى و مادّى است. مثلاً كسى چند صباحى آموزش علوم دين را ديده و هنوز به مقام اجتهاد نرسيده خود را مجتهدى اعلم بداند و به استنباط احكام بنشيند و احكامى را آميخته با اشتباهات فراوان براى اين و آن بازگو كند و عبادات و معاملات آنها را ضايع سازد، چنين شخصى كه قدر خود را نشناخته به يقين مسئوليت سنگينى را در قيامت خواهد داشت

📚 نهج البلاغه، حکمت_149

🍃🌺🍃🌺🍃🌺

مراقبت دقیق از کارگزاران

✍▫️ثُمَّ انْظُرْ فِي أُمُورِ عُمَّالِکَ فَاسْتَعْمِلْهُمُ اخْتِبَاراً، وَلاَ تُوَلِّهِمْ مُحَابَاةً وَأَثَرَةً، فَإِنَّهُمَا جِمَاعٌ مِنْ شُعَبِ الْجَوْرِ وَالْخِيَانَةِ

سپس در امور مربوط به کارگزارنت دقت کن و آنها را با آزمون و امتحان و نه از روى «تمايلات شخصى» و «استبداد و خودرأيى» به کار گير زيرا اين دو کانونى از شعب ظلم و خيانت اند.

شک نيست که زمامداران بدون همکارى کارگزارانشان نمى توانند کارى انجام دهند. چنانچه اين کارگزاران افرادى صالح و سالم باشند، امور مملکت بر محور صحيح مى چرخد وگرنه در همه جا فساد و ظلم و جور آشکار مى گردد.

امام در اينجا معيار انتخاب آنها را آزمايش و امتحان قرار داده و مالک اشتر را به شدت از اينکه معيار رابطه ها ـ و نه ضابطه ها ـ حاکم گردد و بدون مشورت آنها گزينش شوند برحذر مى دارد و تصريح مى کند که انتخاب بدون مشورت و يا با تمايلات شخصى مجموعه اى از شاخه هاى جور و خيانت را به وجود مى آورد.

📚 نهج البلاغه،نامه_53

🌺🍃🌺🍃🌺🍃

✍اخلاق اداری کارگزاران

وَإِيَّاکَ وَالْمَنَّ عَلَى رَعِيَّتِکَ بِإِحْسَانِکَ، أَوِ التَّزَيُّدَ فِيمَا کَانَ مِنْ فِعْلِکَ، أَوْ أَنْ تَعِدَهُمْ فَتُتْبِعَ مَوْعِدَکَ بِخُلْفِکَ

از منّت بر رعيت به هنگام احسان، شديداً دورى کن و (همچنين) از افزون شمردن کارهايى که انجام داده اى خوددارى نما و نيز از اينکه به آنها وعده دهى سپس تخلف کنى برحذر باش

از چيزهايى که ـ طبق صريح قرآن مجيد ـ کمک هاى به مردم را باطل مى کند منّت است مى فرمايد: لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَالاَْذَى بزرگ شمردن و بيش از اندازه نمايش دادن فعل خود نيز از امورى است که ارزش کارهاى نيک را در پيشگاه خدا بر باد مى دهد، چرا که يکى از مصداق هاى واضح دروغ است و دروغ از بزرگترين گناهان محسوب مى شود. خلف وعد نيز از امورى است که هم در آيات و هم در روايات اسلامى به طور گسترده از آن نهى شده است.

📚 نهج البلاغه، نامه_53

🍃🌺🍃🌺🍃🌺

✍عِبَادَاللهِ! زِنُوا أَنْفُسَکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُوزَنُوا، وَ حَاسِبُوها مِنْ قَبْلِ أَنْ تُحَاسَبُوا

اى بندگان خدا! خويشتن را وزن کنيد  پيش از آن که شما را وزن کنند، و به حساب خود برسيد پيش از آن که شما را به پاى حساب آورند.» 

مى دانيم همان گونه که انسان در اين دنيا، به هنگام انجام معاملات، نخست متاع مورد نظر را وزن مى کند، سپس به حساب قيمت آن مى رسد و اگر در وزن، يا در حساب قيمت، گرفتار اشتباه شود، سرمايه خودش را از دست خواهد داد و گرفتار زيان و خسران خواهد شد; در امور معنوى نيز بايد چنين کند. ارزش و وزن اعمال خويش، بلکه وزن خودش را از نظر ايمان و اخلاق، بايد معيّن کند و بعد به حساب آن برسد، تا اگر ضرر و زيان و کاستى دامان او را گرفته، هرچه زودتر در مقام جبران برآيد و نوبت به وزن و حساب آخرت نرسد که در آنجا راهى براى جبران نيست و جز ندامت و شرمسارى نتيجه اى عايدش نمى شود.

📚 نهج البلاغه، خطبه_90

🍃🌺🍃🌺🍃🌺

۲ - هماهنگ سازی در نظام تامین مالی: یکی از معضلات اقتصاد ایران این است که منابع مالی موجود برای توسعه و سرمایه گذاری با یکدیگر تجمیع و هماهنگ نمی شود. نظام بانکی، بازار سرمایه، منابع دولت و شرکت های دولتی، آورده بخش خصوصی و سرمایه خارجی به عنوان منابع اصلی تامین مالی سرمایه گذاری در اقتصاد ایران، در یک جا و یک برنامه مشخص با یکدیگر هماهنگ نمی شوند و در نتیجه بخشی از منابع موجود اسیر سرمایه گذاری های نامولد شده و یا در پروژه های از پیش شکست خورده به در می روند. قانون برنامه هفتم توسعه در بند الف ماده ۳ با اشاره به تجهیز منابع عنوان شده که در راستای تقویت تأمین منابع مالی تولید؛ وزارت امور اقتصادی و دارایی را مکلف کرده است که‌ با همکاری سازمان برنامه و بودجه‏، بانک مرکزی و سایر دستگاه‌های اجرایی تا پایان ‌هر سال، برنامه تأمین مالی رشد اقتصادی هدف در سال بعد، ازجمله میزان منابع مالی مورد نیاز و نحوه تأمین آن را به تصویب هیئت وزیران برساند و گزارش آن را هر سه ‌ماه یک‌بار به مجلس شورای اسلامی ارائه کند. اگر همین بند از قانون برنامه جدی اجرایی شود می توان امید داشت منابع مالی موجود در اقتصاد ایران بهره ور و هماهنگ با یکدیگر در مسیر توسعه حرکت کند.

در هر حال آن چه می تواند اقتصاد کشور را از مسیر رکود فعلی به مسیر رشد مستمر برساند، علاوه بر الزامات خارجی و تلاش های لازم برای گذر از تحریم ها، الزامات داخلی به ویژه در همکاری با شرکای اقتصادی و سیاسی و تجمیع منابع مالی پراکنده در اقتصاد ایران است. طی کردن این مسیر، ضرورت اصلی اقتصاد ایران در سال های پیش رو است و باید آن را جدی گرفت و در این مسیر اهتمام ویژه داشت.