مصباح

(تکبّر) این صفت زشت ناهنجار هم فی نفسه دارای مفاسد است و هم از او مفاسد بسیار زاییده شود. این رذیله ، انسان را از کمالات ظاهری و باطنی و از حظوظ دنیوی و اُخروی باز دارد، و تولید بغض و عداوت کند و انسان را از چشم خلایق بیندازد و پست و ناچیز کند، و مردم را وادار کند که با او معارضه به مثل کنند و او را خوار کنند و تحقیر نمایند.

🔵 در حدیث کافی وارد است که حضرت صادق علیه السلام، فرموده: «هیچ بنده ای نیست مگر آنکه در سر او لجامی است و فرشته ای است که آن را نگاه می دارد. پس وقتی که تکبّر کند، می گوید: «پایین بیا، خدا تو را پایین بیاورد.» پس او همیشه در پیش خود بزرگترین مردم است و در چشم مردم کوچکترین آنهاست. و هنگامی که تواضع نماید، خدای تعالی آن لجامی را که در سر اوست مرتفع فرماید، و گوید به او که «بزرگ شو، خداوند تو را‏بزرگ و رفیع کند.» پس همیشه کوچکترین مردم است نزد خود و رفیع ترین مردم است در نزد آنها.

[ امام خمینی (ره) ، چهل حدیث ، نشر فرهنگی رجا ، 1368 ، ص73]