اخلاقی
بسیاری از خیالات از قبیل اشتهای کاذب است ! به مجرد آن که در قلب خود دوستی از حضرت امیر علیهالسلام و اولاد طاهرینش دیدیم، مغرور به این دوستی می شویم … اگر انسان دوستی کرد (با رسول صلی الله علیه و آله و سلم و امیر المؤمنین و اهل بیتش علیهم السلام ) و به لوازم دوستی رفتار کرد و متذکّر محبوب بود و از او تبعیت کرد، البته آن دوستی با ولیِّ مطلق و محبوبِ مطلقِ حق مورد (توجه و) نظر حق و محبوب حق است؛ ولی اگر ادعا کرد و عمل نکرد، بلکه مخالفت کرد، ممکن است قبل از رفتن از این عالم …، انسان از دوستی آن سَرور منصرف شود؛ بلکه نعوذ بالله دشمن شود با آن حضرت. چنانکه دیدیم اشخاصی را که مدّعی دوستی بودند، پس از معاشرت بی جا و اعمال ناهنجار، دشمن شدند و عداوت ورزیدند با خدا و رسول صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیتش علیهم السلام.
🔻 و اگر فرضاً از این عالم هم با محبّت منتقل شد، گرچه به حَسَب روایات شریفه و آیات مبارکه در قیامت از اهل نجات است و مُنتَهی به سعادت شود، ولی در برزخ و احوال موت و قیامت باز مبتلاست؛ چنانکه در حدیث است که ما در قیامت از شما شفاعت میکنیم، ولی برای برزخ خود فکری کنید.
🔻 پناه می بریم به خدا از عذاب و فشار قبر و زحمت و عذاب برزخ که در این عالم هیچ چیز به آن شباهت ندارد. آن دری را که از جهنم به قبر باز می شود اگر به این عالم باز شود، تمام موجودات آن هلاک شوند. نعوذ بالله منه.
[ امام خمینی- ره ، چهل حدیث ، ص141 ،نشر طه ، 1366 ]