مصباح

استاد_مددی:

📚 توضیح حکم واقعی و ظاهری در فرق قاعده حلیت و اصاله الحلیة ؟؟!!!

استاد سید احمد مددی فرمودند: در اصطلاح فقها (مانند مرحوم نايینی، آقای خویی و دیگر بزرگان ) در هنگام اجرای أصالة الحلّ گاهی از آن حکم واقعی اراده می‌شود و گاهی حکم ظاهری، ولی مناسب‌تر آن است که در حلّیّت واقعی تعبیر «قاعدۀ حلّ» و در حلّیّت ظاهری «أصالة الحلّ» به کار برده و در واقع دو قاعده تأسیس شود نه يک قاعده.  نتیجۀ قاعدۀ اوّل، حلّیّت واقعی جمیع اشیایی است که خداوند در اختیار بشر قرار داده و نتیجۀ قاعدۀ دوم (أصالة الحلّ) حلّیّت شیء مشکوک. علّت این امر تمایزی است که بین این دو مقام وجود دارد.

توضیح این‌که: احکام در یک تقسیم دو گونه‌اند: واقعی و ظاهری. معیار حکم واقعی آن است که در آن اوّلاً حکم بر خود شیء بعنوانه حمل می‌شود و ثانیاً مقیّد به نسخ است یعنی هر حکم واقعی باقی است تا زمانی که نسخ شود 

 امّا در احکام ظاهری اوّلاً حکم به واقع شیء تعلّق نمی‌گیرد، بلکه بر عنوان عامّی ـ مثل مجهول ـ حمل می‌شود و ثانیاً رفع حکم ظاهری هم به رفع جهل است. بنابراین هر جا و در هر لسانِ دلیلی حکم روی خود عنوان رفت و گفته شد: فلان کار جایز است، این حکم واقعی است، امّا هر جا حکمی در لسانِ دلیل مقیّد به علم به خلاف شد، آن حکم ظاهری خواهد بود

📱 @mobahathah_ir

 تفصیل این مطلب در تالار علمی مطرح شده است.