مصباح

شرح حدیث از  حضرت آیت الله امام خامنه ای (مدظله العالی)

و من الفاظ رسول الله (ص) الموجَزه : اَلسَّعيدُ مَن وُعِظَ بِغَيرِهِ. (الشافی ، ص 824 )

 همه زندگی سرشار از عبرت هاست. انسان اگر چشم عبرت باز کند و به دیگران نگاه کند، خیلی از حقائق عالم برای انسان روشن می شود. مراد از روشن شدن حقائق، فراگیری معلومات نیست که انسان چیزی را نمی داند و بعد آن را با تعلم بدست می آورد. این ، یک طور فهمیدن است. از همین مهم تر این است که چیزهایی برای انسان روشن است، جلوی چشم انسان است، انسان تامل و ژرف اندیشی درباره این‌ها نمی کند و درس از این‌ها نمی گیرد.

⭕️ مثلا یکی از این عبارت ها، مردن است. همه آحاد انسان این مرحله را طی می کنند؛ یعنی از نشئه مادی و جسمانی عبور می کنند، و به یک عالمی که ما از کیفیّات آن خبری نداریم وارد می شوند، عالم دشواری است، عالم غربت است، عالم حساب است، عالم مشکلات گوناگون است. این را همه فی الجمله می دانیم، هر کسی هم در مدت عمر خود، افراد زیادی را می بیند؛ از پیر و جوان ، مرد و زن، همه رفتند. این برای ما یک امر عادی می شود. تنبّه به این که مسـیری که هـمه دارند می رونـد، برای ما هم هـست،

🔴👈 ما هـم باید از هـمین جا عبـور کنیم. کـجا وارد می شویم؟ چه دست آویزی برای حیات سـعادتمندانه در آنـجا داریم؟ چـکار می شود آنجا کرد؟‌ غربت نشئه آخرت را، نشئه برزخ را چطور باید برطرف کرد؟ این ها نکات مهمی است.اگر به این چیزها فکر کنیم ، ممکن است در رفتارما ، در مسیر زندگی ما ، در تصمیم گیری های کلان زندگی ما اثر بگذارد. غالبا توجه نداریم. موعظه شدن و فراگیری و عبرت این است .

[شرح حدیث در مقدمه درس خارج ، 15/ 10/ 1391]