مصباح

??????????

✍? اگر كسى دعوى نبوت كند و معجزات و آيات آشکار بر دست و زبان او ظاهر شود ، و مورد حمايت و نصرت الهى قرار گيرد، اما او بر خدا دروغ بندد حكمت خداوند ايجاب مى‏ كند كه آن معجزات و حمايتش را از او بگيرد، و رسوايش سازد. مطابق آیه  اين وظيفه خداوند است كه بر اساس حكمتش حق را آشكار و باطل را رسوا سازد، با اين حال چگونه اجازه مى ‏دهد كسى بر او دروغ بندد و در عين حال ياريش كند؟ نکته مهم این است که این آیه بلافاصله پس از آیه ای می آید که خدا در آن دستور مودت به اهل بیت پیامبر را می دهد. دستوری که عده ای ترجیح می دادند، آن را خواسته خود پیامبر جا بزنند، نه دستور خدا! 

أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَإِنْ يَشَإِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَى قَلْبِكَ وَ يَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ و َيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ  (شوری / آیه 24)

? ترجمه:

آنها مي ‏گويند، او بر خدا دروغ بسته، ولي اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر مي‏ نهد (و قدرت اظهار اين آيات را از تو مي‏ گيرد) و باطل را محو مي‏ كند و حق را به فرمانش پابرجا مي‏ سازد، چرا كه او به آنچه در درون دلها است آگاه است.