اعتقادی
13 فروردین 1399 توسط مهري قاسمي
اسم مبارک «الله» چهار حرف است:
• هرگاه همزه را انداختی می‌ماند «لله» که اشاره است به « وَاللهُ کُلُّ شَی»
یعنی همه چیز از اوست.
• و اگر لام را انداختی و الف را گذاردی «اله» می‌شود که اشاره دارد به
« وَ هُوَ اِلهُ کُلُّ شَی »
هر چیزی به او موجود است.
• و اگر لام و الف را انداختی «له» می‌شود،
« وَ لَهُ کُلُّ شَی »
بازگشت هر چیزی به سوی اوست.
• و اگر لام از از کلمه «له» انداخته شود، «ه» باقی می‌ماند
و «هو» لفظی است که دلالت دارد بر سرچشمه عزت حضرت احدیت
و لفظ «هو» مرکب است از دو حرف
«هاء» و «واو»
لفظ «هاء» اصل است نسبت به «واو»
چون «واو» از اشباع ضمه «هاء» پیدا شده، پس در واقع «هو» یک حرف است و دلالت دارد بر وحدت حضرت احدیت
هر کس روزی 100 مرتبه بگوید:
«هُوَ اللهُ الَّذی لا اِلهَ اِلّا هو»
خدا او را از اهل یقین گرداند.
