مصباح

???

✍ یکی، در پیش بزرگی از فقر خود شکایت می کرد و سخت می نالید

گفت: خواهی که ده هزار درهم داشته باشی و چشم نداشته باشی؟

گفت: البته که نه، دو چشم خود را با همه دنیا عوض نمی کنم.

گفت: عقلت را با ده هزار درهم، معاوضه می کنی؟

گفت: نه

گفت: گوش ودست و پای خود را چطور؟

گفت: هرگز

گفت: پس هم اکنون خداوند، صدها هزار درهم در دامان تو گذاشته است

باز شکایت داری و گله می کنی؟!

بلکه تو حاضر نخواهی بود که حال خویش را با حال بسیاری از مردمان عوض کنی و خود را خوش تر و خوش بخت تر از بسیاری از انسان های اطراف خود می بینی

پس آنچه تو را داده اند، بسی بیش تر از آن است که دیگران را داده اند و تو هنوز شکر این همه را به جای نیاورده، خواهان نعمت بیش تری هستی؟!

?برگرفته از: غزالی، کیمیای سعادت، ج 2، ص 380