مصباح

🍃🌺🍃🌺🍃🌺

✍ احساساتی که در دل نگه می‌داری، شبیه بارهایی هستند که هر چه بیشتر حمل شوند، سنگین‌تر و آسیب‌زننده‌تر می‌شوند. ما فکر می‌کنیم اگر دردهایمان را نادیده بگیریم یا در سکوت نگه داریم، از بین می‌روند. اما واقعیت این است که احساساتی که بیان نمی‌شوند، راهی دیگر برای خودشان پیدا می‌کنند: در بدنمان، در اضطراب‌هایمان، در خستگی‌ها و حتی در خواب‌هایمان.

نوشتن می‌تواند راهی باشد برای باز کردن این گره‌ها. وقتی احساسات را روی کاغذ می‌آوری، انگار آن بار سنگین را از قلبت به بیرون منتقل می‌کنی. کلمات، مثل پلی هستند میان درون آشفته‌ات و دنیای بیرون. وقتی می‌نویسی، اجازه می‌دهی که خودت را بشنوی، که احساساتت دیده شوند، و زخم‌هایت کم‌کم التیام پیدا کنند.

شاید ابتدا سخت باشد. شاید حتی کلمات کم بیاورند برای عمق آنچه حس می‌کنی. اما کافی‌ست شروع کنی؛ حتی با ساده‌ترین جملات. نوشتن، مثل دوستی صبور، کنارت خواهد بود تا بارها و بارها برگردی و خودت را مرور کنی.

🍃🌺🍃🌺🍃