مصباح

🔸عذر خواهی و پذیرش عذرخواهی

🔹در پذیرش عذر، نباید معطل کرد. همین که همسرمان عذرخواهی کرد باید عذر او را بپذیریم که نپذیرفتن عذر، نشانه کمبود عقل بوده و موجب محرومیت از بهره‌های معنوی می‌شود. 

🔹در بسیاری از موارد، نپذیرفتن عذر از اشتباهی که همسرمان انجام داده زشت‌تر بوده و موجب می‌شود که انسان از فیض شفاعت، محروم شود.

🔹شاید در اینجا سئوالی پیش آید که: چرا تا این اندازه باید مدارا کرد؟ آیا این موجب نخواهد شد که همسرمان در اشتباهاتش جسارت بیشتری پیدا کند؟

🔹در پاسخ به این سئوال باید گفت: فرض کنید زن یا شوهری عصبانی شده و در همان حالت، کار ناشایستی انجام داده‌اند که موجب ایجاد کدورت میان آن دو شده است. شخص وقتی به اشتباه خود پی می‌برد، با عذری، خواه درست خواه نادرست، نزد همسر خود آمده و پوزش می‌طلبد.

🔹حالا همسر او می‌تواند دو کار انجام دهد: اول آنکه عذر او را نپذیرفته و او را نبخشد. این کار موجب می‌شود که کدورت ادامه یابد و هیچ حرکت اصلاحی هم نتیجه ندهد.

🔹کار دوم آن است که عذر را قبول نموده و او را ببخشد. با پذیرش عذر روابط به حالت عادی باز می‌گردد. در این حالت است که اگر تصمیم به حرکت اصلاحی گرفتیم، بسیار عاقلانه و منطقی می‌توانیم با در نظر گرفتن قواعدی به سوی اصلاح، قدم برداریم. 

🔹بنابراین اصلی‌ترین کارکرد پذیرش عذر، ایجاد فضایی آماده برای ثمر دادن حرکت‌های اصلاحی است. ناگفته نماند که انسان در اموری که از امر خداوند اطاعت کرده و دیگران ناراحت شده‌اند، نباید عذرخواهی کند.