مصباح

روزی گذار حجاج یکی از حکام بی رحم دوران بنی امیه به دشتی افتاد در آنجا با پیرمردی از قوم بنی عجل برخورد کرد.

حجاج به پیر مرد که در حال دو شیدن شیر بود گفت: می بینم که گله ی سرحال و خوبی داری . چه گاو پر شیری   ای پیر مرد آیا از شغلت راضی هستی؟

پیرمرد گفت: زندگی هر روز سخت تر از گذشته می شود نان بخور و نمیر هم مشکل پیدا می شود .از این وضع فقط باید به خدا پناه برد.

حجاج گفت: نظرت درباره ی حجاج چیست؟

پیر مرد گفت:لعنت بر او باد که هر چه بدبختی می کشیم از دست ظلمهای اوست. خدا ریشه اش را بکند.

حجاج پرسید: می دانی من کیستم؟

پیرمرد گفت : نه

حجاج گفت: من حجاجم.

پیرمرد که از ترس دست و پایش را گم کردده بود با لکنت زبان گفت:می دانی من کیستم؟

حجاج گفت:نه

پیرمرد گفت:من دیوانه ای از قوم بند عجل هستم که روزی دو بار دیوانه می شوم و الان وقت دیوانگی منست. از سر تقصیرات من بگذرید.

حجاج خندید و پیرمرد را رها کرد و رفت.