مصباح

استاد_شهیدی:

📚 کراهتِ در روایات، به چه معنا است؟؟!!!؟؟  

برخی لفظ کراهت در روایات را ظاهر در کراهت مصطلحِ فقهی می‌دانند؛ از همین رو مرحوم محقق داماد برای اثبات کراهت محاذات زن و مرد در نماز به روایت إِنَّمَا سُمِّيَتْ مَكَّةُ بَكَّةَ لِأَنَّهُ يَبْتَكُّ فِيهَا الرِّجَالُ وَ النِّسَاءُ- وَ الْمَرْأَةُ تُصَلِّي بَيْنَ يَدَيْكَ وَ عَنْ يَمِينِكَ- وَ عَنْ يَسَارِكَ وَ مَعَكَ وَ لَا بَأْسَ بِذَلِكَ- وَ إِنَّمَا يُكْرَهُ فِي سَائِرِ الْبُلْدَان استدلال کرده است.

به نظر استاد شهیدی این مبنی ناصحیح است؛ چرا که لفظ کراهت در روایات قطعاً ظهور در کراهت اصطلاحیه در مقابل حرمت نداشته است؛ کراهت در روایات به معنای لغوی یعنی «مبغوض بودن» استعمال شده که با حرمت نیز سازگار است.

به طور مثال در قرآن کریم اموری چون زنا و قتل نفس و أمثال آن را نزد خداوند متعال مکروه دانسته است: ﴿كُلُّ ذلِكَ كَانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهاً﴾ و یا در روایتی بیان شده است که امیرالمومنین علی علیه السلام از معاوضه‌ی دو وسق خرمای نامرغوب در مقابل یک وسق خرمای مرغوب_ که ربا است_ کراهت داشته‌اند 

نتیجه آن که «کراهت» در روایات قطعاً ظهور در کراهت اصطلاحیه ندارد و لاأقل ظهور آن در کراهت اصطلاحیه محرز نیست؛ بلکه آقای سیستانی ادعا دارند که کراهت در روایات ظهور در حرمت داشته است.

📱 @mobahathah_ir 

تفصیل این مطلب در تالار علمی مطرح شده است…