مصباح

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

محمود کاوه؛ شهیدی که در روز عرفه‌ به عرش رسید
روز عرفه، روز نیایش، روز اشک، روز بازگشت به خدا و بهار مناجات است.
در همین روز، جوان ۲۵ ساله مشهدی، با دلی سرشار از عشق الهی، در دل کوه‌های حاج‌عمران به آسمان رفت.
شهید محمود کاوه، فرمانده‌ای نبود که فقط در میدان جنگ نامی باشد؛ او در عرفان و معرفت الهی هم نزد خداوند نامدار بود.
هر شب، در سکوت سنگر، زمزمه‌های شبانه‌اش را به آسمان می‌فرستاد.
اهل دعا و نماز شب بود، و در میان صدای خمپاره‌ها، صدای آه عارفانه‌اش بلندتر بود.
شب قبل از شهادتش، روز عرفه بود.
دعای امام حسین (ع) را با اشک می‌خواند…
رفقایش می‌گفتند: «کاوه دیگر زمین را نگاه نمی‌کرد؛ چشمش به آسمان بود.»
صبح عرفه، در حالی که لب‌هایش هنوز عطردعای دیروز را داشت،
ترکش دشمن آمد و مسیر آسمان را برایش هموارتر کرد.
این ترکش، محمودی را که مدت‌ها بود دل از دنیا بریده بود،
به مقصد نهایی‌اش رساند: وصال معشوق.
شهید کاوه در وصیت‌نامه‌اش نوشت:
«خدایا! شهادت را فقط برای رسیدن به تو می‌خواهم، نه برای نام…»
حالا هر سال، عرفه که می‌شود، فقط روز دعا نیست؛ روز عروج یک بنده‌ عاشق است.
یاد شهیدی است که عارفِ دعا، شب‌زنده‌دار، عاشقِ قرآن و مطیعِ ولایت بود.
شهید محمود کاوه