معرفتی
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺
✍بیاید برای کاهش خودتحمیلی روانی جامعه تلاش کنیم( به دور از افراط و تفریط )
جامعهی ما دچار یک ذهنیت شرطیشده نسبت به مذاکرات شده است.
بهمحض اینکه صحبت از توافق به میان میآید، انتظارات برای کاهش قیمتها بالا میگیرد.
و بهمحض انتشار شایعهای درباره شکست مذاکرات، موجی از افزایش قیمتها شکل میگیرد—حتی پیش از آنکه اتفاق واقعیای رخ داده باشد.
این یعنی ما با نوعی خودتحمیلی روانی، دچار تورم روانی شدهایم؛
جامعه درگیر یک نوسان دائمی ذهنی و روانی است که خودش ناخواسته به گرانیها دامن میزند.
بیاییم کمی منطقیتر به ماجرا نگاه کنیم:
در مذاکرات، آمریکا خواستار توقف بخش عمدهای از فعالیتهای هستهای ایران است—
درخواستی که برای هیچ کشوری قابلپذیرش نیست.
پذیرفتن چنین مطالبهای، بهمعنای عقبنشینی از استقلال راهبردی است و هیچ کشوری داوطلبانه از آن عبور نمیکند.
پس احتمال شکست مذاکرات باید بهعنوان یک سناریوی محتمل در نظر گرفته شود.
نه لزوماً یک فاجعه، بلکه یک واقعیت سیاسی که باید برای آن آماده بود.
از طرفی، طبیعیست که جمهوری اسلامی کوتاه نیاید و در مقابل، طرف غربی نیز فشار وارد کند.
اما سؤال اساسی اینجاست:
چرا پیش از وقوع هر اتفاقی، جامعه درگیر هیجان، اضطراب و حتی افزایش قیمتها میشود؟
چرا بهجای عقلانیت اقتصادی، همهچیز را به نتیجه مذاکرات گره میزنیم؟
واقعبینی یعنی آمادگی برای هر دو سناریو—توافق یا عدم توافق—بدون افتادن در دام ترس یا خوشبینی غیرواقعی.
جامعهای که از نظر روانی به ثبات برسد، دیگر اسیر اخبار و شایعات لحظهای نخواهد شد.
🌺🍃🌺🍃🌺🍃