?????
✍ امام علی (علیه السلام):
? علَى لسانِ المؤمنِ نورٌ يَسْتَطِعُ وَ علَى لسانِ المنافقِ شيطانٌ يَنطِقُ
? بر زبان مومن نوری است(الهی) که میدرخشد و بر زبان منافق، شیطانی است که سخن میگوید
? اعوذُ باللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم?
? منبع: شرح نهج البلاغه ج۲۰ ص۲۸۰ ح۲۱۸
??????
✍میدان شهادت متعلق به کسانی است که به اسقبالش بروند،،،انکه شهید میشود عزت و احترامی اسمانی دارد،،، برای همین است که شهدا ضامن سعادت و افتخار ملت هستند،،،،
فرق نمیکند کجا اغوش شهادت به رویت باز شود،،،،در معرکه ی جنگ،، یا دفتر حزب جمهوری وپشت میز،،،یا به عنوان نیروی جهادی،،،یا سرزمین نینوا،،یا در قله های غرب کشور و یا در کنار مرقد مطهر حضرت زینب و یا در حال تدریس برای سربلندی ایران اسلامی و یا به عنوان سربازی سربه دار،،، در پای رکاب ولایت امر مسلمین جهان ،،،انهم برای عزت علمی مملکت با ره توشه ایی به عنوان دانشمند هسته ایی،،،،،شهید سعید و دانشمند ارشد هسته ایی ایران اسلامی،،،شهید محسن فخری زاده که الحق فخر دانشمندان دنیا در باب هسته ایی بود یکی از ادامه دهندگان راه مبارزه با جهل و پیشگام نجات مملکت از باب خودکفایی بود که دشمن زبون با این باور که ،،،فخری زاده، انتهای کار نظام است و نبود او برنامه ی ایستادگی این نظام الهی را به ورطه نابودی خواهد کشاند،،،او را از ما گرفتند ،،،،اما،،،انانکه در پای درس او بودند ،،هر کدام یک فخری زاده ی جدیدند،،،،،
شهریاری و علیمحمدی و عسگری و احمدی روشن و طهرانی مقدم و،،،،، اینکهمفخری زاده،،،،
اینها هر کدامشان مشعلی فروزان بودندو هستند برای شناساندن سره از ناسره،،،،
حق این است که ادامه ی راه این شهید نورانی،،،با انوار الهی که در سینه ی جوانان این مملکت بوده و هست ادامه یابد ،،،و از طرفی مراقب بود تا جاهلان درونی،،، گرای بی معرفتی به اجانب خارجی ندهند،،،،
فراموش نکنیم،،،
دشمن دانا بلندت میکند،،،
بر زمینت میزند نادان دوست،،،
اهای جماعت مقاوم،،،،
مردمفهیم و باشعور،،،
مراقب تار عنکبوتهای خود فروخته و دوستان نادان باشیم،،،
خدا کند فقط جهالت دوستان باشد ،،نه،،،عناد،،،،،
??????
✍شخصی را قرض بسیار آمده بود. تاجری کریم را در بازار به او نشان دادند که احسان می کند. آن شخص، تاجر سخاوتمند را در بازار یافت و دید که به معامله مشغول است و بر سر ریالی چانه می زند، آن صحنه را دید پشیمان شد و بازگشت. تو را که این همه گفت وگو ست بر دَرمی، چگونه از تو توقع کند کسی کَرمی؟ تاجر چشمش به او افتاد و فهمید که برای حاجت کاری آمده است پس به دنبال او رفت و گفت با من کاری داشتی؟
شخص گفت: برای هر چه آمده بودم بیفایده بود. تاجر فهمید که برای پول آمده است. تاجر به غلامش اشاره کرد و کیسه ای سکه زر به او داد. آن شخص تعجب کرد و گفت: آن چانه زدن با آن تاجر چه بود و این بذل و بخششت چه؟ تاجر گفت: آن معامله با یک تاجر بود ولی این معامله با خدا…! در کار خیر طرف حسابم با خداست او خیلی خوش حساب است.
??????
✍ این ماجرای واقعی در مورد شخصی به نام نظرعلی طالقانی است
که در زمان ناصرالدین شاه ،دانش اموزی در مدرسه ی مروی تهران بود
و بسیار بسیار آدم فقیری بود.
یک روز نظرعلی به ذهنش می رسد که برای خدا نامه ای بنویسد.
نامه ی او در موزه ی گلستان تهران تحت عنوان “نامه ای به خدا” نگهداری می شود.
مضمون این نامه :
بسم الله الرحمن الرحیم
خدمت جناب خدا ! سلام علیکم ،
اینجانب بنده ی شما هستم.
از آن جا که شما در قران فرموده اید :
“و ما من دابه فی الارض الا علی الله رزقها”
«هیچ موجود زنده ای نیست الا اینکه روزی او بر عهده ی من است.» من هم جنبنده ای هستم از جنبندگان شما روی زمین. در جای دیگر از قرآن فرموده اید :
“ان الله لا یخلف المیعاد”
مسلما خدا خلف وعده نمیکند.
بنابراین اینجانب به چیزهای زیر نیاز دارم :
۱ - همسری زیبا و متدین
۲ - خانه ای وسیع
۳ - یک خادم
۴ - یک کالسکه و سورچی
۵ - یک باغ
۶ - مقداری پول برای تجارت
۷ - لطفا بعد از هماهنگی به من اطلاع دهید.
مدرسه مروی-حجره ی شماره ی ۱۶- نظرعلی طالقانی
نظرعلی بعد از نوشتن نامه با خودش فکر کرد که نامه را کجا بگذارم؟
می گوید،مسجد خانه ی خداست.
پس بهتره بگذارمش توی مسجد.
می رود به مسجد در بازار تهران(مسجد شاه آن زمان) نامه را در پشت بام مسجد در جایی قایم میکنه و با خودش میگه: حتما خدا پیداش میکنه! او نامه را پنجشنبه در پشت بام مسجد می ذاره.
صبح جمعه ناصرالدین شاه با درباری ها می خواسته به شکار بره.
کاروان او ازجلوی مسجد می گذشته،
از آن جا که(به قول پروین اعتصامی)
“نقش هستی نقشی از ایوان ماست آب و باد وخاک سرگردان ماست”
ناگهان به اذن خدا یک بادتندی شروع به وزیدن می کنه
نامه ی نظرعلی را از پشت بام روی پای ناصرالدین شاه می اندازه.
ناصرالدین شاه نامه را می خواند و دستور می دهد که کاروان به کاخ برگردد.
او یک پیک به مدرسه ی مروی میفرستد،
و نظرعلی را به کاخ فرا می خواند.
وقتی نظرعلی را به کاخ آوردند
دستور می دهد همه وزرایش جمع شوند و می گوید: نامه ای که برای خدا نوشته بودید ،ایشان به ما حواله فرمودند
پس ما باید انجامش دهیم. و دستور می دهد همه ی خواسته های نظرعلی یک به یک اجراء شود.
این مطلب را میتوان درس واقعی توکل نامید.
یادت باشه وقتی میخوای پیش خدا بری
فقط باید صفای دل داشته باشی
?????
✍شرطی شدن چه موقعی خوب است؟ وقتی که برای پردازش باشد. از درون احساس خوب بگیرد و از بیرون هم تأیید شود. حالا این شرطی شدن خوب است. یعنی همیشه کودک کامیاب شود و این احساس کامیابی در مقابل؛ تجربه و یک عمل واقعی است. منظور از تأیید هم تأیید ذهنی نیست.وقتی می خواهیم بچه ها را تشویق کنیم القابی به آنها می دهیم که اصلاً نیستند، چیزهایی را در وجودشان بزرگ می کنیم که اصلاً در ظرفیت کودک نیست.
مثلاً کودکی که تنبک زدن یاد گرفته را هنرمند خطاب می کنیم. هنرمند یعنی چی؟؟؟ این کودک صرفاً می تواند تنبک بزند.و یاموارد دیگر. هنرمند تعریف دارد. اما ما می گوییم تو هنرمندی تو نابغه ایی تو یه دونه ایی و …. وقتی به کودک لقب میدهیم، یاخود شیفتگی ایجاد کرده ایم یا حقارت. وقتی لقب های “بی شعور و کودن و احمق” می دهیم، تحقیر می کنیم و وقتی لقب های “دکتر، مهندس، هنرمند و فرشته"می دهیم،خودشیفته اش می کنیم. بدون اینکه عملی انجام داده باشه و بدون اینکه به کارش اشاره کنیم و کارش را نقد یا تأیید کنیم.
تأیید برای کار است، نه برای ذهنیت او. کودک باید عمل کند و تأیید شود و حتی وقتی عمل کرد و عملش اشتباه بود، اشتباهش هم تأیید می شود ولی بعدازاشتباه به اومسوولیت میدهیم تاجبران کند. بچه ها در اشتباه نباید سرزنش شوند…..