مصباح

?????

✍مهارت های ارتباطی با دیگران:

۱- سعی کنید دیگران را همانطور که هستند به عنوان یک انسان که دارای قدرت تفکر هستند تحویل بگیرید و در رابطه با آنها نسبی فکر کنید زیرا هر انسانی یک خوبی هایی دارد و یک بدی ها اگر ما انسان ها فقط به بدی های همدیگر نگاه کنیم هیچ جامعه و اجتماعی تشکیل نخواهد شد؛

۲- زندگی خود را کاملا وقف دیگران نکنید و زندگیتان را با دیگران تنظیم نکنید؛

۳- از آنجا که هیچ انسانی توانایی خواندن ذهن دیگران را ندارد، بنابراین به هیچ وجه ذهن خوانی نکنید و به برداشت های شخصی خود از رفتارهای دیگران اعتماد نکنید؛

۴- بد را با بد جواب ندهید زیرا مانند خود فرد بدکار خواهید شد؛

۵- گذشت و بخشش نشانه آگاهی و شناخت بالاست بنابراین دیگران را ببخشید و به آنها نیکی کنید؛

۶- همیشه با خود بگویید که ارزش روان و ذهن من بسیار بالاتر از آن است که به خاطر رفتار یا گفتار دیگران خود را تنبیه کنم؛

۷- نقاط مثبت و خوبی های دیگران را هم ببینید؛

۸- احساسات خودتان را اعم از ناراحتی و خوشحالی در فضای مناسب و با احترام به دیگران بگوید و نظر دیگران را جویا شوید؛

۹ - سعی کنید جرأت نه گفته را تمرین کنید و تعارفات را کنار بگذارید.

♣️?♣️?♣️?♣️?

✍?«يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكارِهِ ، وَيَا مَنْ يُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدائِد»ِ ?

 ‌‌.? «وَيَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلىٰ رَوْحِ الْفَرَجِ»?

? در گره های پیچیده در زندگی فردی ، خانوادگی و اجتماعی و در بیماری ها و شدائد  باید  از یک سو  واژه هایی چون تعقل ، تفکر ، تجربه ، مشاوره با متخصصان و فهیمان را تحقق عینی ببخشیم ، و از سوی دیگر نیازمند به گفتار و رفتاری آکنده از صبر ، استقامت ، حلم و حزم باشیم ، و از سوی سوم آرامش و امید می خواهیم نه اضطراب و یأس ، چه اینکه تشویش و ناامیدی نه تنها حلال معضلات و مشکلات نیست بلکه آنها را حادتر و دشوارتر می کند.

? امید و دلبستن  به خدا که همه چیز را می داند و توکل بر او که بر همه چیز قادر است و اعتماد بر تکیه گاهی استوار و خلل ناپذیر زندگی همچون زندان ( = معیشة ضنک ) ما را تبدیل به حیات طیبه می کند.

? ای خدای قدیر ‌که گره های کور در گرفتاری‌های سخت تنها به دست تو باز می گردد،

 ای پروردگار مهربانی که تیغ تیز دشواری‌ها به قدرت  تو درهم شکسته شود،

 ای دانا و توانایی که رهایی ملت ما از رنج ها و زدودن غم از دل  آنها  تنها وابسته به عنایت و رحمت توست دل این ملت را شاد فرما. 

آمین یا رب العالمین????

?????

✍مهارت های ارتباطی با دیگران:

۱- سعی کنید دیگران را همانطور که هستند به عنوان یک انسان که دارای قدرت تفکر هستند تحویل بگیرید و در رابطه با آنها نسبی فکر کنید زیرا هر انسانی یک خوبی هایی دارد و یک بدی ها اگر ما انسان ها فقط به بدی های همدیگر نگاه کنیم هیچ جامعه و اجتماعی تشکیل نخواهد شد؛

۲- زندگی خود را کاملا وقف دیگران نکنید و زندگیتان را با دیگران تنظیم نکنید؛

۳- از آنجا که هیچ انسانی توانایی خواندن ذهن دیگران را ندارد، بنابراین به هیچ وجه ذهن خوانی نکنید و به برداشت های شخصی خود از رفتارهای دیگران اعتماد نکنید؛

۴- بد را با بد جواب ندهید زیرا مانند خود فرد بدکار خواهید شد؛

۵- گذشت و بخشش نشانه آگاهی و شناخت بالاست بنابراین دیگران را ببخشید و به آنها نیکی کنید؛

۶- همیشه با خود بگویید که ارزش روان و ذهن من بسیار بالاتر از آن است که به خاطر رفتار یا گفتار دیگران خود را تنبیه کنم؛

۷- نقاط مثبت و خوبی های دیگران را هم ببینید؛

۸- احساسات خودتان را اعم از ناراحتی و خوشحالی در فضای مناسب و با احترام به دیگران بگوید و نظر دیگران را جویا شوید؛

۹ - سعی کنید جرأت نه گفته را تمرین کنید و تعارفات را کنار بگذارید.

?????

✍آیا حضرت امام عسکری (علیه السلام)، علی ابن بابویه را با تعبیر «شیخی و فقیهی» خطاب نموده‌اند؟

آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی:

?مشهور است که حضرت عسکری (علیه السلام) به علی ابن بابویه، نامه‌ای نوشت و در آن از وی به «شیخی و فقیهی» تعبیر فرمود. (ن.ک: خاتمة المستدرک، ج۳، ص ۲۷۷) 

?به نظر من این نامه یا اساسا مجعول است، یا اصل آن درباره شخص دیگری بوده است. اشکالاتی که به نظر می‌آید، بعضی دلیل و بعضی مؤیّد است. 

✅ اما دلایل:

1️⃣اول اینکه علی بن بابویه حدود هفتاد سال بعد از حضرت عسکری (علیه‌السلام) وفات کرد و مشایخش امثال سعد بن عبدالله و عبدالله ابن جعفر حمیری بودند. او حتی احمد بن محمد بن عیسی را درک نکرده. با این اوصاف چگونه ممکن است چنین کسی در زمان حضرت عسکری (علیه السلام) رئیس شیعه باشد و آن حضرت با چنین تعابیری او را مورد خطاب قرار داده باشد؟ با در نظر گرفتن طبقه مشایخ علی بن بابویه و روایاتی که اخذ کرده، او در زمان حضرت عسکری علیه السلام یا اصلا به دنیا نیامده، یا کودکی خردسال بوده است. 

2️⃣دوم اینکه صدوق در چهار جای کتاب من لا یحضره الفقیه به نامه حضرت عسکری (علیه السلام) به صفّار اشاره می‌کند. در نامه‌ای که محل بحث است، توصیه حضرت به نماز شب ذکر شده و صدوق در هیچ یک از کتابهایش از جمله «ثواب الاعمال» در بخش فضیلت نماز شب به این نامه اشاره‌ای نمی‌کند؛ در حالی که اگر این نامه صادر شده بود، از کسانی که از آن مطّلع بود و در اختیار داشت، فرزندش شیخ صدوق بود و باید در یکی از کتابهایش آن را نقل می‌کرد. صدوق در کتاب «ثواب الاعمال» روایات و طرق ضعیفی چون حسن بن علی بن حمزه واقفی را نقل می‌کند، ولی بسیار بعید به نظر می‌رسد که در فرض صدور، به این توقیع مهم و معتبر حضرت عسکری (علیه‌السلام) که به پدرش نوشته شده، هیچ اشاره‌ای نکند. 

✳️اما مؤیّد این اشکال، تعبیر «شیخی و فقیهی» است. «شیخ» به استاد گفته می‌شود و صدور چنین تعبیری از امام علیه السلام در حق کسی نامأنوس است و چنین اضافاتی، احتمال مجعول بودن توقیع را افزایش می‌دهد.

?جرعه‌ای از دریا، ج ۴، ص ۳۴۸

?????

✍هدف از جعل حکم، چه تأثیری در استظهار از ادله دارد؟

استاد معظم حاج سید محمد جواد شبیری زنجانی: 

?اگر قانونی جعل شود و موارد حصول موضوع آن قانون به نحو علمی نادر باشد، و یقین داشته باشیم که قانون فقط برای آن موارد نادر جعل نشده است، یا قانون قطعا مواردی را شامل می‌شود که می‌دانیم در آن موارد، علم، متعذر الحصول است، در چنین مواردی که به ثبوت قانون قطع داریم و حصول علم نیز در آن موارد ممتنع است و می‌دانیم شارع نمی‌خواهد در این موارد، اصول عملیه جاری شود، حجیت ظن کشف می‌شود. 

?مرحوم سید مرتضی در ذریعه، به عنوان شاهد بر امکان تعبد به ظن، به اجماع بر حجیت ظن در وقت و قبله اشاره می‌کند. همه‌ی انسان‌ها(روستایی، شهری، عالم، جاهل و…) در همه‌ی اماکن(بیابان، شهر، روستا و…) موظفند به اوقات شرعی اعتنا کرده و رو به قبله نماز بخوانند. در بسیاری از موارد تحصیل قبله و اوقات اذان به نحو یقینی ممکن نمی‌باشد و شارع مقدس نخواسته است که احتیاط شود، همین نکات کاشف از معتبر بودن ظن می‌باشد.

✳️آیت الله والد در درس‌هایشان مثالی را بیان می‌کردند که مرحوم حاج آقا حسین قمی می‌فرمود در تمام عمرم عدالت یک و نیم نفر برایم احراز شد یکی مرحوم شیخ عباس قمی و عیال ایشان که فرزند مرحوم آقا میرزا احمد و برادر زاده مرحوم حاج آقا حسین قمی. 

?مرحوم جد ما که این مطلب را از مرحوم حاج آقا حسین شنید، بسیار تعجب کرد و فرمود: دین برای عمل است و این چه نوع تفکری است که در طول عمر عدالت که موضوع بسیاری از احکام شرعی مانند قضاوت، تقلید، شهادت، امام جماعت و .. . تنها در یک و نیم نفر احراز شود. به همین دلیل یا ادله ثبوتی به تضیقی که ایشان اعتقاد دارد، نیست یا شارع در مقام اثبات اماراتی برای احراز عدالت قرار داده که بسیار راحت تر از تصور ایشان عدالت قابل احراز است. 

✅از مرحوم میرزای شیرازی معروف است که می فرمود: اجمالا می‌دانم یکی از این سه قاعده اشتباه است: انفعال ماء قلیل به ملاقات، منجّس بودن متنجّس و مطهّر نبودن زوال عین زیرا اگر هر سه قاعده صحیح باشد، همه جای عالم نجس خواهد بود. البته حاج آقای والد هر سه قاعده را صحیح دانسته و نکته چهارمی را قائل هستند که علم اجمالی و حتی تفصیلی حاصل از محاسباتی که عرفِ متعارف به آن توجه ندارد، حجیت ندارد.

? منبع:

▪️ برگرفته از دروس: خارج اصول به تاریخ ۹۷/۹/۱۷؛ و خارج فقه به تاریخ ۹۹/۶/۲۵