وصيت_امام_عليه_السلام
به_نماز_و_صله_رحم
سرانجام منصور ، توسط افراد مرموزي ، با انگور زهرآلود امام صادق ( ع ) را مسموم كرده ، و آن حضرت بر اثر آن به شهادت رسيد ، او در دنيا سخن بسيار فرمود ، حوزه علميه تأسيس كرد ، و چهارهزار شاگرد تربيت نمود ، يكي از شاگردانش بنام زراره ( ره ) چندين هزار حديث از او آموخت و …
ولي هنگامي كه در بستر شهادت افتاد ، به دو چيز سفارش مخصوص كرد :
۱) نماز ( پيوند نيك با خدا ) 2 - صله رحم ( پيوند نيك با خويشاوندان )
در خصوص به اين دو داستان توجه كنيد :
1 - ام حبيبه ( كنيز او ) گويد : در آن هنگام كه امام صادق عليه السلام در آستانه شهادت بود ، چشم گشود و فرمود : بستگانم را حاضر كنيد ، ما همه آنها را حاضر كرديم ، به آنها فرمود :
ان شفاعتنا لاتنال مستخفا بالصلوة
( همانا شفاعت ما به كسي كه نماز را سبك بشمرد نرسد ) ( 95 ) .
2 - يكي از كنيزان امام صادق ( ع ) به نام ( سالمه ) مي گويد : آقايم هنگام شهادت ، چشم گشود ، و در مورد بستگانش سفارش كرد و فرمود : به حسن بن علي بن الحسين ( ع ) ( معروف به افطس ) هفتاد دينار بدهيد و به فلاني و فلاني اين مقدار . . . بدهيد .
عرض كردم : آيا به كسي كه با شما دشمني كرد و تا سرحد كشتن شما ، با شما برخورد بد نمود ، شفارش مي كني كه پول بدهند ؟
فرمود : ( آيا مي خواهي مشمول اين آيه نگردم كه :
والذين يصلون ما امرالله به ان يوصل و يخشون ربهم و يخافون سوء الحساب . . . اولئك لهم عقبي الدار
( و آنان كه پيوند هايي كه خداوند به آن امر كرد ، برقرار مي نمايند ( يعني صله رحم مي كنند ) . . . عاقبت نيك در سراي ديگر دارند ) ( رعد - 21 و 22 )
آري اي سالمه ! خداوند بهشت را آفريد ، و آن را پاكيزه كرد ، و خوشبو نمود ، و بوي خوش آن را تا مسير پيمودن دو هزار سال راه ، مي رسد ولي ، به مشام آن كسي كه پدر و مادرش را از خود ناراضي كند ، و با بستگانش ، صله رحم نداشته باشد نمي رسد .