مصباح

🔸بررسی معنای مواسات در اسلام

🔹واژه مواسات و هم‌خانواده آن در ادعیه و روایات ما غالبا برگرفته از همان معنای لغوی آن می‌باشد. 

🔹در واژه‌نامه‌های عربی (و نیز فارسی) مواسات به «همدلی، یاری کردن، کمک مالی و اقتصادی به نیازمندان، شریک‌کردن محرومان در اموال خود» معنا شده است.

🔹بعضی از این واژه‌نامه‌ها مواسات را بالاتر از بخشش مال معنا کرده‌اند. اعطاء و بخشش یعنی شخص از زیاده مال و اضافه بر نیازش به دیگری بدهد.

🔹اما مواسات یعنی شریک‌کردن کسی در معاش و اموال خودش که مورد نیازش بوده و کفاف زندگی خودش را می‌دهد. 

🔹شارحین کتب روایی نیز مواسات را به معنای «شریک‌ و سهیم ‌شدن در زندگی و رزق و یاری‌کردن با جان و مال و … گرفته‌اند.

🔹امام باقر(ع) از شخصی می‌پرسند چطور بین خودتان مواسات می‌کنید؟ می‌گوید: خوب. حضرت فرمودند: «آيا هر يك از شما دست در جيب برادرش می كند و به اندازه نياز خود از آن بر می ‏دارد؟ اگر چنين می كرديد محتاج نمی شديد».

🔹از نظر رهبر فرزانه انقلاب، مواسات معنای گسترده‌ای دارد و هر نوع کمک و خدمتی به هر انسانی اعم از مسلمان و غیرمسلمان را در بر می‌گیرد.

🔹شهید مطهری می‌گوید يك مسلمان نبايد زندگى خود را از زندگى عمومى جدا بداند، بايد زندگى خود را با زندگى عموم تطبيق دهد. 

🔹معنى ندارد در حالى كه عموم مردم در بدبختى زندگى می كنند عده ديگری در درياى نعمت غوطه‌‏ور بشوند؛ هر چند فرض كنيم كه از راه حلال به چنگ آورده باشند.

🔹مواسات در کلام بزرگان، یعنی «انواع کمک‌های فکری، مالی، جسمانی، آبروئی»؛ یعنی «دیگران را مثل خود دانستن»، «اموال خود را اموال آنها دانستن»، «درد و مشکلات آنها را مشکل خود دانستن»؛ یعنی «هم‌جیب بودن و اشتراک در اموال در وقت نیاز»

🔸نکات لازم در آموزش جنسی

🔹والدین و مربیان باید هنگام طرح مسائل جنسی به این نکته توجه کنند که هدف اصلی و عالی زندگی برای انسان، تکامل و قرب به خداست، و این مهم را به نوجوان و جوان یاددآور شوند و روح معنویت را در او زنده و تقویت کنند.

🔹می‌توان به برخی سئوالات، به صورت کلی پاسخ داد و لازم نیست هنگام جواب سراغ امور بسیار جزیی برویم مثلاً آن گاه که در امور مسائل کلی غریزه جنسی سئوال شود، می‌توان با استناد به تولید مثل در حیوانات و گیاهان توضیحاتی ارائه داد. 

🔹فراموش نکنیم که بین سن‌ها و جنس‌های مختلف باید فرق گذاشت یعنی نحوه بیان و مقدار آن برای هر فرد، با جنس و سنش مناسب باشد.

🔹والدین و مربیان باید هنگام طرح مسائل جنسی به این نکته توجه کنند که هدف اصلی و عالی زندگی برای انسان، تکامل و قرب به خداست، و این مهم را به نوجوان و جوان یاددآور شوند و روح معنویت را در او زنده و تقویت کنند.

🔹بعضی از سئوالات به گونه ای است که بدون مقدمه چینی نمی توان به آنها پاسخ داد و ممکن است انحراف فکری سئوال کننده را موجب شود. 

🔹از این رو بر مربی و والدین لازم است که با دقت و حوصله به سئوال توجه کنند و از به کار بردن صریح کلمات و جملاتی که ممکن است به مشغولیت فکری طرف مقابل بینجامد، خود داری کنند.

🔹آموزش مسائل جنسی به ویِژه به وسیله جنس مخالف، تحریک کننده است و موجب آشفتگی شخصیتی فرد می شود؛ از این رو شایسته است که افراد ناهم جنس به این امر اقدام نکنند.

🔹از آنجا سطوح مختلف رشد انسان مختلف است در تربیت باید مسئله تدریج را رعایت کرد؛ از این رو در زمینه تربیت جنسی هم توجه به این اصل و ارائه تدریجی آموزش های لازم با توجه به سطح درک و فهم متربی، ضروری است.

📚 بهترین تصویر جامع طبق قول به صحیح؟؟  

همانگونه که مرحوم اصفهانی فرموده اند موضوع له عبادات جامع مرکبه مبهمه اعتباری است، ابهام ماهیت در این فرض، به معنای انطباق است نه به معنای تردید و نه به معنای اجمال؛ یعنی صلاه وضع برای ماهیت مبهمه شده است به نحوی که هر جزئی از واجب در موارد مختلف داخل در حقیقت آن است…

بله جامع مبهم نیاز به معرفی دارد که به سبب معرفی به ماهیت اشاره شود که این معرف می تواند همان نهی از فحشاء باشد ولی موضوع له لفظ صلاه ناهی از فحشا نیست بلکه حاکی از ماهیت مبهمه است که نه جامع مقولی است و نه جامع عنوانی و نه مشترک لفظی، بلکه ماهیت مبهمه ای است، نظیر کلمه خانه است که به خانه دو اتاقه و خانه سه اتاقه و بیشتر، خانه صدق می کند و تمام اتاق ها و اجزای خانه _ چه کم و چه زیاد _ جزء ماهیت و اجزای ذاتی آن هستند. بله برای صدق خانه، اجزای حد اقلی لازم است…

📱 @mobahathah_ir 

📚 ظهور لاینبغی؛ حرمت یا کراهت ؟؟!!!؟؟   

برخی تعبیر «لاینبغی» در رویات را ظاهر در کراهت دانسته‌اند؛ لکن استاد شهیدی معتقد است هر چند تعبیر مذکور در حال کنونی به معنای «سزاوار نیست» بوده و ظاهر در جواز است لکن در عرف آیات و روایات به معنای لایتیسّر: نمی شود بوده و ظهور در حرمت دارد و لا اقل آن است که اجمال داشته باشد نه این که ظاهر در کراهت باشد؛ به طور مثال آیه شریفه ﴿قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ ﴾ به معنای «نمی شود ما غیر خدا را ولی خود قرار دهیم -نه این که جایز است و سزاوار نیست-» می‌باشد و یا در صحیحه زراره  « قَالَ: لَا يَنْبَغِي نِكَاحُ أَهْلِ الْكِتَابِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ أَيْنَ تَحْرِيمُهُ قَالَ قَوْلُهُ وَ لا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوافِرِ» زراره از تعبیر مذکور حرمت فهمیده و ازهمین رو به حضرت عرضه داشت: «و این تحریمه؟»

📱 @mobahathah_ir 

استاد_لاریجانی

📚 مصلحت در خود جعل وجود ندارد؟؟!!!

اصولیون دربرخی موارد مثل تصویر حکم ظاهری فرموده اند مصلحت در خود جعل است نه مجعول؛ اما این مطلب صحیح نیست؛ زیرا 

1- اگر ملاک در نفس جعل باشد تا مولا جعل کرد ملاک حاصل است و باید امر ساقط شود. 

2- حکم تابع اراده است و اراده یک امر طریقی است، نمی شود اراده برای ملاک در خودش باشد، وقتی شخص فعلی را اراده می کند منبعث از شوق به فعل است و شوق همیشه تعلق به یک متعلقی می گیرد به خاطر چیزی که در آن متعلق ملائم با نفس است. معنا ندارد که گفته شود شوق پیدا می کنم چون خود شوق ملاکی دارد….

📱 @mobahathah_ir