مصباح

🌺🍃🌺🍃🌺🍃

✍ظاهر و باطن مسئولان 

امیرالمؤمنین علیه السلام، درنامه به مسؤل جمع‌آوری مالیات، نوشته است:

وَ آمُرُهُ أَنْ لاَ يَعْمَلَ بِشَيْءٍ مِنْ طَاعَةِ اَللَّهِ فِيمَا ظَهَرَ فَيُخَالِفَ إِلَى غَيْرِهِ فِيمَا أَسَرَّ وَ مَنْ لَمْ يَخْتَلِفْ سِرُّهُ وَ عَلاَنِيَتُهُ وَ فِعْلُهُ وَ مَقَالَتُهُ فَقَدْ أَدَّى اَلْأَمَانَةَ  (نامه 26)

و به او فرمان مى‌دهم آشكارا چيزى از طاعت حق را بجا نياورد ولی بعدا در نهان خلاف آن را انجام ‌دهد [چون] كسى كه خَلوَتش با جَلوَتش و گفتارش با كردارش مغایر نباشد، امانت را ادا كرده است. 

ظاهرا منظور از این امانت همان امانتی است که خداوند بر عهده‌ی حاکمان نهاده است. در آیه‌ی « إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى‏ أَهْلِها»  طبرسی این احتمال را مطرح کرده است که شاید مخاطب آیه، حكمرانان‏ باشند یعنی خداوند با تعبير لزوم اداى امانت، حكمرانان را فرمان مى‏دهد كه به رعايت حال مردم قيام كنند. این تفسیر را برخی روایات و نیز سیاق آیه بعد، تأیید می‌کند (المیزان). 

خلاصه آن‌که حکمرانان برای این‌که بار امانت را ادا کنند، باید خلوتشان با جلوتشان یکی باشد…

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

🔺مرحوم آیت‌الله محمدعلی اراکی به نقل از حاج شیخ عبدالکریم حائری (مؤسس حوزه علمیه قم) نقل کرده است:

روزی پای منبر حاج شیخ جعفر شوشتری بودم که ناگهان گفت: می‌خواهم شما را امتحان کنم و بیازمایم که آیا اهل ایمانید و ایمان دارید یا خیر؟ زیرا خداوند می‌فرماید:إنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ إذا ذُکرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إذا تُلِیتْ عَلَیهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ إیماناً وَ عَلی رَبِّهِمْ یتَوَکلُونَ (۸أنفال/۲)مؤمنان همان کسانی هستند که چون یاد خدا به میان آید دل‌هایشان خشیت گیرد و چون آیات او را بر ایشان بخوانند، بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگارشان توکل کنند.اکنون آیاتی از قرآن را بر شما تلاوت می‌کنم تا با مؤثر نبودن آن معلوم گردد که اهل ایمانید یا خیر. تا این جمله را در منبر فرمود، من سخت ترسیدم و به فکر فرو رفتم که اگر آیاتی را که می‌خواند در من اثری نداشت چه کنم؟ باری، خود را جمع کردم و آماده نشستم تا گوش به آیات دهم. آنگاه شروع کرد و آیاتی از قرآن کریم را قرائت کرد و الحمدللّه احساس کردم که آن آیات شریفه در من اثر کرد.

📚لطایف قرآنی، مجله گلستان قرآن، بهمن ۱۳۷۹، شماره ۴۹

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

(مسئله زمامداری)

وَلاَ يَشْغَلَنَّکَ عَنْهُمْ بَطَرٌ، فَإِنَّکَ لاَ تُعْذَرُ بِتَضْيِيعِکَ التَّافِهَ لاِِحْکَامِکَ الْکَثِيرَ الْمُهِمَّ

هرگز غرور و سرمستى زمامدارى، تو را به خود مشغول نسازد  زيرا هرگز به بهانه کارهاى فراوان و مهمى که انجام مى دهى از ترک خدمات کوچک معذور نيستى

امام(عليه السلام) در اينجا نخست به مالک اشتر هشدار مى دهد که گاه مى شود سرمستى مقام و غرور حاصل از آن انسان را به خود مشغول مى دارد به گونه اى که وظايف خود را فراموش مى کند و نيز هشدار مى دهد مبادا گمان کنى که اگر به امور مهم نيازمندان رسيدگى کردى در ترک امور غير مهم معذور هستى. چنين نيست؛ بلکه همه امور آنها بايد مورد نظر باشد از کوچک تا بزرگ و اى بسا تضييع کار کوچکى سبب مصائب بزرگى شود و يا لا اقل مايه شکستن قلب آنها گردد.

📚 نهج البلاغه، نامه_53

🍃🌺🍃🌺🍃🌺

 (امتیازخواهی)

✍▫️وَإِيَّاکَ وَالاِسْتِئْثَارَ بِمَا النَّاسُ فِيهِ أُسْوَةٌ

از امتياز خواهى براى خود در آنچه مردم در آن مساوى اند جدّاً بپرهيز

امتياز خواهى حاکمان و حواشى و اطرافيان و حاميان آنها يکى از آفات مهم حکومت هاست که در امورى که همه مردم بايد در آن يکسان باشند، آنها بيش از حق خود سهم خواهى مى کنند; چيزى که افکار عمومى را بر ضد آنها مى شوراند. اين همان چيزى است که در زمان ما به عنوان رانت خوارى (امتياز ويژه طلبيدن) مشهور شده است و متأسّفانه در تمام دنيا وجود دارد و عامل مهمى براى جدايى ملت ها از دولت هاست. امام مالک اشتر را از اين کار به شدت برحذر مى دارد، زيرا مردم سخت در اين موضوع حساسيت دارند حتى اگر به عنوان نمونه در زمان ما اتومبيل يکى از رؤسا از خيابانى که گذشتن از آن براى ديگران ممنوع است بگذرد در برابر آن عکس العمل نشان مى دهند.

📚 نهج البلاغه، نامه_53

🌺🍃🌺🍃🌺🍃

✍با اینها دوستی نکن

وَ إِیَّاکَ وَمُصَادَقَةَ الْفَاجِرِ، فَإِنَّهُ یَبِیعُکَ بِالتَّافِهِ

«از دوستى با انسان فاجر بپرهیز، چرا که تو را به اندک چیزى مى فروشد.

این گونه افراد پیوسته به دنبال هوا و هوس خویش اند; نه وجدان بیدارى دارند و نه شخصیت و شرف و نه دین و ایمان درستى. به همین دلیل هر زمان هوا و هوس آنها اقتضا کند به دنبال آن مى روند و دوستان خود را به اندک چیزى مى فروشند.

📚 نهج البلاغه، حکمت_38