مصباح

🌸 امام على عليه السلام 🌸

 لَوْ أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ كَانَتَا عَلَى عَبْدٍ رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَى اللَّهَ لَجَعَلَ لَهُ مِنْهَا مَخْرَجاً وَ رَزَقَهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ.

اگر آسمان ها و زمين راه را بر بنده اى ببندند و او تقواى الهى پيشه كند، خداوند حتما راه گشايشى براى او فراهم خواهد كرد و از جايى كه گمان ندارد روزى اش خواهد داد.

عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 416 ،

رمیله گفت:

در زمان امیرالمومنین علیه السلام روزي تب شدیدي داشـتم. روز جمعه آرامشـی درّخود دیـدم و بـا خود گفتم بهترین کار این است که روي خودم مقـداري آب بریزم و پشت سـر امیرالمؤمنین علیه السلام نماز بخوانم. این کار را کردم و به جانب مسجد رفتم. همین که مولی امیرالمؤمنین روي منبر رفت، تبم دوباره برگشت.

وقتی آن جناب نماز را تمام کرد و به جانب خانه رفت، من نیز با ایشان رفتم. فرمود: رمیله! دیـدم در خود پیچیده بودي. عرض کردم: آري، و جریـان را به عرض ایشـان رسانـدم که علاقه داشـتم نمازي پشت سـر شـما بخوانم. فرمود: رمیله! هر مؤمنی که

مریض می شود، مـا نیز به واسـطه بیماري او مریض می شویم، محزون نمی شود مگر اینکه ما نیز از انـدوه او محزون می شویم، و دعایی نمی کنـد مگر اینکه دعای او را آمین می گوییم، و ساکت نمی شود مگر اینکه ما برایش دعا می کنیم.عرض کردم: یا امیرالمؤمنین! خداونـد مرا فـدایتان کنـد! این براي کسـی است که با شـما در خانه باشد، اما آنها که در اطراف زمین هستند چطور؟ فرمود: رمیله! در شرق و غیر آن، مؤمنی از نظر ما پنهان نیست.

#بحارالانوارج۲۶ص١٤۰، بصائرالدرجات‌ص۷۲

کاسبِ بی‌مروّت

کاسب‌های قدیم، در عینِ حال که پول در می‌آوردند و کاسبی می‌کردند، بنای اصلیشون خدمت به خلق بود.. و به اصولِ اخلاقی خیلی اهمّیت میدادند…

به همین خاطر، هر صِنف و هر شغلی، برای خودشون فتوّت‌نامه یا مرام‌نامه داشتند. نانوا، نجّار، خیّاط، قصّاب و…

مثلاً توی فتوّت‌نامه قصّاب‌ها اومده بود که:

حیوان رو جلوی حیوان هم‌نوعش نکشند..

چاقو رو جلوی چشم حیوان تیز نکنند…

قصّاب موقع ذبح، تو چشمِ حیوان نگاه نکنه..

قبل از جان دادنِ کامل، سر حیوان رو جدا نکنند..

قبل از سرد شدن بدن، پوست حیوان را نکنند..و…

یعنی حتّی قصّاب هم، باید به یکسری حدّ و حدود پایبند باشه… و در حقّ حیوانات هم قساوت نداشته باشه..

در اسلام هم، به رعایت حقّ حیوانات خیلی سفارش شده. 

پیامبر اکرم(ص) فرمود:

ما مِن دابَّةٍ طائرٍ و لا غَیرِهِ یُقتَلُ بغَیرِ الحقِّ إلاّ ستُخاصِمُهُ یَومَ القِیامَةِ.

هر حیوانى (پرنده یا غیرِ آن) که به ناحقّ کشته شود، در روز قیامت از قاتلِ خود شکایت خواهد کرد

(کنز العمّال: ح ۳۹۹۶۸، منتخب میزان الحکمة: ۱۷۰)

و همان حضرت فرمود:

لا تَضْرِبوا الدَّوابَّ على وُجوهِها؛ فإنَّها تُسَبِّحُ بحَمْدِ الله.

به صورت حیوانات سیلی نزنید؛ زیرا آنها حمد و تسبیح خدا مى‏‌گویند.

(الکافی، الخصال، و میزان الحکمة)

امّا کاسبهای امروز چی؟؟!!

#فتوتِ دیروز کجا، #قساوتِ امروز کجا؟!

وقتی خدای ما بشه پول، و قبله‌ی ما بشه بازار، حاضریم برای تنظیمِ بازار (بخونید تعظیمِ بازار) میلیون‌ها جوجه‌ی یک‌روزه رو زنده‌به‌گور کنیم، و کک‌مون هم نگزه..

بعداً میگیم چرا برکت از زندگی‌ها و سفره‌هامون رفته..

وقتی اخلاق در کاسبی، محور قرار نگیره، نتیجه میشه همین…

برای سودِ بیشتر، کوتاه‌ترین و ساده‌ترین مسیر رو انتخاب میکنیم..

من سود کنم، بقیه به دَرَک

اصلاً خاصیت نظامِ سرمایه‌داری همینه:

یه روز برای تنظیمِ بازارِ گندم و ذرّت، گندم‌ و ذرّت رو به دریا میریزه..

یه روز برای تنظیمِ بازارِ مرغ، میلیون‌ها جوجه رو زنده به گور میکنه..

و حتماً فردا روزی برای سودِ بیشتر، جانِ انسانها رو می‌گیره.. (البته همین الان هم داره می‌گیره)

خاک بر سرِ این تفکّری که به اسمِ تمدّن، انسان رو به یک «حیوانِ بازاریاب» تبدیل کرده…

کسی چه میدونه؟!

شاید کرونا، دستِ انتقامِ طبیعت باشه، که میخواد این «حیوانِ بازاریاب» رو در قبالِ همه‌ی ظلم‌هایی که در حقّ سایر جانداران مرتکب شده، ادب کنه…

در روایتی نقل شده است که اموات در هر جمعه از ماه رمضان می آیند ، می ایستند و با صدایی محزون و با حالتی گریان چنین ندا می کنند: ای خانواده من ، ای فرزندان من ، ای نزدیکان من ، با چیزی(عملی) به ما مهربانی کنید تا خداوند به شما رحم نماید. ما را یاد کنید و از دعا فراموش نکنید ، بر ما و غربت ما رحم کنید ، زیرا ما در زندان تنگ و اندوه طولانی ، و در سختی می باشیم ، پس بر ما رحم کنید و از دعا و صدقه دادن برای ما کوتاهی نورزید ، شاید قبل از آن که مثل ما شوید ، خداوند بر ما رحم نماید.

ما حسرت بر گذشته می خوریم ، ما نیز مثل شما توانا بودیم. پس ای بندگان خدا ، به سخن ما گوش فرا داده و فراموش نکنید ، فردا روزی شما نیز خواهید دانست:

«چیزهای اضافی(غیر مورد نیاز) که در دست شماست ، قبلاً در دست ما نیز بود ، اما در راه بندگی خدا انفاق نکردیم ، و از حقّ مانع شدیم ، و لذا ضرر و سختی آن بر عهده ما قرار گرفت ، و منفعت و سود آن به دیگران رسید. با درهمی ، یا تکّه خمیر نانی ، یا تکّه کوچک گوشت به ما توجّه و مهربانی کنید»

سپس ندا می کنند: بزودی بر خودتان خواهید گریست در حالی که برای شما فایده ای ندارد ، همانگونه که ما گریه می کنیم ، و برای ما فایده ای ندارد. لذا قبل از آن که مثل ما شوید ، (در راه بندگی خداوند) تلاش کنید.

فِي الْخَبَرِ: كَانَ الْمَوْتَى يَأْتُونَ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَيَقِفُونَ وَ يُنَادِي كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ بِصَوْتٍ حَزِينٍ بَاكِياً: يَا أَهْلَاهْ ، وَ يَا وَلَدَاهْ ، وَ يَا قَرَابَتَاهْ ، اعْطِفُوا عَلَيْنَا بِشَيْ‏ءٍ يَرْحَمُكُمُ اللَّهُ ، وَ اذْكُرُونَا وَ لَا تَنْسَوْنَا بِالدُّعَاءِ ، وَ ارْحَمُوا عَلَيْنَا وَ عَلَى غُرْبَتِنَا ، فَإِنَّا قَدْ بَقِينَا فِي سِجْنٍ ضَيِّقٍ وَ غَمٍّ طَوِيلٍ وَ غَمٍّ وَ شِدَّةٍ ، فَارْحَمُونَا وَ لَا تَبْخَلُوا بِالدُّعَاءِ وَ الصَّدَقَةِ لَنَا ، لَعَلَّ اللهَ يَرْحَمُنَا قَبْلَ أَنْ تَكُونُوا مِثْلَنَا ، فَوَا حَسْرَتَى ، قَدْ كُنَّا قَادِرِينَ مِثْلَمَا أَنْتُمْ قَادِرُونَ ، فَيَا عِبَادَ اللهِ اسْمَعُوا كَلَامَنَا وَ لَا تَنْسَوْنَا ، فَإِنَّكُمْ سَتَعْلَمُونَ غَداً: «فَإِنَّ الْفُضُولَ الَّتِي فِي أَيْدِيكُمْ كَانَتْ فِي أَيْدِينَا ، فَكُنَّا لَا نُنْفِقُ فِي طَاعَةِ اللهِ وَ مَنَعْنَا عَنِ الْحَقِّ فَصَارَ وَبَالًا عَلَيْنَا وَ مَنْفَعَتُهُ لِغَيْرِنَا ، اعْطِفُوا عَلَيْنَا بِدِرْهَمٍ أَوْ رَغِيفٍ أَوْ بِكِسْرَةٍ » ثُمَّ يُنَادُونَ: مَا أَسْرَعَ مَا تَبْكُونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ وَ لَا يَنْفَعُكُمْ كَمَا نَحْنُ نَبْكِي ، وَ لَا يَنْفَعُنَا فَاجْتَهِدُوا قَبْلَ أَنْ تَكُونُوا مِثْلَنَا. 

مستدرك الوسائل ، النوري رحمه الله : ج 2 ، باب 39 ، ح 1697 ، وعنه المؤلّف رحمه في سفينة البحار : ج 2 ، ص 556 ، الطبعة الحجرية

ای کسانی که ایمان آورده اید ، آنگونه که حقِّ تقوا و پرهیزگاری است ، تقوای خداوند پیشه کنید و مبادا که بمیرید و تسلیم دستورات خداوند (=مسلمان) نشده باشید.

توضیح و نگاهی دقیقتر:

یا ایها الذین آمنو اتقو الله حق تقاته و لا تموتن الا و انتم مسلمون(102) آل عمران 

خودم و تمام دوستان را به تقوای الهی توصیه می کنم چرا که در قرآن بسیار بر آن تاکید شده است :

 ای کسانی که ایمان آورده اید تقوا پیشه کنید (چقدر ؟) به اندازه حق تقوا ( حد تقوا چقدر است؟) من فکر می کنم حق تقوا همان حق خداست و هرچه معرفت ما نسبت به خدا بالاتر باشد بهتر می توانیم این حق بزرگ را که در قرآن به آن توصیه شده ادا کنیم من فکر می کنم بر اساس این اندیشه ، ملاک ارزیابی ایمان انسان ها میزان تقوای آن هاست یعنی چقدر در مقابل خدا تسلیم هستند چه میزان صداقت داریم ، چقدر اخلاقی عمل می کنیم و …

و نکند که ما بمیریم و هنوز در مقابل خدا به مقام تسلیم نرسیده باشیم ؛ بیاییم از فرصت ها به بهترین نحو برای اینکه با ملاک این آیه مسلمان شویم تلاش کنیم .