اجتماعی
🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺
✍۱۰ تهدید بسیار جدی و خطرناک برای ایران که بایستی در اسرع وقت تبدیل به فرصت و نقطه قوت گردد:
یکم: مسئله کولبران
۱) آزادی کولبری به بهانه ضرورت تأمین حداقلهای معیشتی برخی مرزنشینان؛ این آزادی مطلق عملاً سبب شد این قشر در بسیاری موارد ناخواسته و در برخی موارد به صورت خودخواسته تبدیل به اجزاء و عناصر دشمن برای طرح بزرگش شود. ورود دهها و شاید صدها هزار ریزپرنده و حتی پهپادهای کوچک و نیز موشکهای کوتاهبرد و انواع مواد منفجره و تجهیزات الکترونیک مرتبط، در قالب یک برنامه گسترده از همین دریچه رهاشده کلید خورد.
دوم: غفلت از بودجه تجهیز نظامی
۲) عدم حمایت کافی از برخی صنایع حساس نظامی و طرح ادعا و پرستیژ و پز خام و بیمعنای اینکه ما درصد بودجه نظامیمان نسبت به خیلی کشورها پایینتر است، نتیجهاش بحران در وقت حادثه است. به یاد داریم که در مستندهای مربوط به هوافضای سپاه، سردار شهید ما حاجیزاده با فروش زمین و با مشقت برای توسعه و تحقیقات صنعت پهپادی پول جور میکند؛ روی دیگر این سخن مشکلات بودجهای حاد بالاخص در بخش توسعه و تحقیقات است!!
مثال دیگر که در این نبرد خود را آشکار کرد عدم تکثیر کافی رادارهای توانمند و نیز سامانههای بومی مؤثر مانند باور و پانزده خرداد است.
سوم: هواپیماهای پیشرفته
۳) ما به شدت نیازمند تأمین هواپیمای پیشرفته با قدرت مانور و مقابله بالا با جنگندههای جدید هستیم؛ بیمسؤلیتی و عدم دقت دولتهای پیشین جهت تأمین چنین جنگندهای ولو از چین، نشان داد که ما در فضای دیپلماسی نتوانستیم از نوعی موازانه مثبت در روابطمان بین چین و روسیه بهره ببریم.
چهارم: عدم انضباط مهاجران
۴) نکته دیگری که همگان بر آن متفقاند، عدم انضباطدهی به مهاجران بوده است. ما سالهاست کارت ملی داریم، انواع کارتهای بانکی داریم، انواع سامانههای مجزای اطلاعاتی مربوط به وضعیت شهروندان را داریم و البته بسیاری را هم اصلاً نداریم اما اخیراً و در این سالهاست که تازه به فکر ادغام و اتصال این سامانهها افتادهایم؛ کاری که به شکلی لاکپشتی و با تأخیر فراوان در حال جلو رفتن و بلکه تلوتلوخوردن به سمت جلوست؛ مستانه و سلانهسلانه!
پنجم: رهاشدگی فضای مجازی
۵) لاابالیگری در حکمرانی فضای مجازی؛ این دیگر یکی از تلخترین صحنههایی است که میتوان از آن یاد کرد و درعینحال مطمئن نبود که ارادهای جدی برای درسگرفتن از جنگ در این عرصه وجود دارد. داستان تلخ واتس اپ و ایستاگرام و استفاده از آن حتی توسط برخی نیروهای خدوم نظامی سرجای خودش، استفاده و بلکه اشراف دشمن بر آن سرجای خودش.
ششم: حفاظت از شخصیت ها
۶) نکته دیگر، دستورالعملهای حفاظت از شخصیتها اعم از فرماندهان، دانشمندان و مانند آن است که این حوادث نشان داد، حفرههای فراوان دارد و در اینجا نیازمند روزآمدسازی، کار ترکیبی، استفاده از خلاقیت و مانند آن هسیتم.
هفتم: تامین امنیت مردم نهاد
۷) صرفنظر کردن و حتی تخریب برخی ساختارهای بومی مؤثر در تأمین امنیت عمومی و محلهای مانند بسیج نشان داد که تغییر رویکرد نسبت به پدیده بسیج محلات تا چه میزان خطا بوده است.
هشتم: نبرد روایت ها
۸) با اینکه دشمن در نبرد روایتها و سودهی به افکار عمومی ایرانیان به خلاف بسیاری دفعات قبل، کاملاً شکست خورد اما این شکست مدیون فعالیت هوشمند و قویم ما نبود. موقعیت وجودی و درک اولویتها و غنای ریشه هویتی ایرانی مسلمان عملاً طراحی دشمن را شکست داد.
نهم: تامین حداقل معیشت اقشار ضعیف
۹) علیرغم تذکرات مکرر رهبر معظم انقلاب برای تأمین حداقل معیشت اقشار ضعیفتر و ضرورت برکشیدن وضعیت رفاهی و اجتماعی ایشان، برخی اقدامات پراکنده در زمان جنگ نشان داد که بالاخره سیلی جنگ، مگر زنگ اهمیت سیاست اجتماعی و عدالتی را تا حدی در گوش مسؤلان بنوازد؛ چند اقدام محدود مانند مراقبت از قیمت لبنیات و کاهش آن یا رایگانسازی مکالمات با تلفن ثابت(علاوه بر جنبه پدافند غیرعاملی آن) از این حیثیت قابل تمجید بود اما هنوز به نظر میرسد مسؤلان مرتبط، مستعد فرورفتن به خواب خرگوشی در این زمینه هستند و حال آنکه فشار به اقشار محروم میتواند زمینه پشتیبانی از کلیت کشور را دچار آسیب کند.
دهم: اهمیت پدافند غیرعامل
۱۰) پدافند غیرعامل اینبار به وضوح درک شد. از وضعیت استحکامات هستهای تا ضربه به برخی نقاط حساس نشان داد که با درس آموختن از این تجارب مثبت و منفی باید وزنی بسیار بیشتر برای پدافند غیرعامل قائل باشیم و برای آن سرمایهگذاری ویژه داشته باشیم.