مصباح

وصيت_امام_عليه_السلام 

به_نماز_و_صله_رحم 

سرانجام منصور ، توسط افراد مرموزي ، با انگور زهرآلود امام صادق ( ع ) را مسموم كرده ، و آن حضرت بر اثر آن به شهادت رسيد ، او در دنيا سخن بسيار فرمود ، حوزه علميه تأسيس كرد ، و چهارهزار شاگرد تربيت نمود ، يكي از شاگردانش بنام زراره ( ره ) چندين هزار حديث از او آموخت و …

 ولي هنگامي كه در بستر شهادت افتاد ، به دو چيز سفارش مخصوص كرد :

 ۱) نماز ( پيوند نيك با خدا ) 2 - صله رحم ( پيوند نيك با خويشاوندان )

 در خصوص به اين دو داستان توجه كنيد :

1 - ام حبيبه ( كنيز او ) گويد : در آن هنگام كه امام صادق عليه السلام در آستانه شهادت بود ، چشم گشود و فرمود : بستگانم را حاضر كنيد ، ما همه آنها را حاضر كرديم ، به آنها فرمود :

ان شفاعتنا لاتنال مستخفا بالصلوة

( همانا شفاعت ما به كسي كه نماز را سبك بشمرد نرسد ) ( 95 ) .

2 - يكي از كنيزان امام صادق ( ع ) به نام ( سالمه ) مي گويد : آقايم هنگام شهادت ، چشم گشود ، و در مورد بستگانش سفارش كرد و فرمود : به حسن بن علي بن الحسين ( ع ) ( معروف به افطس ) هفتاد دينار بدهيد و به فلاني و فلاني اين مقدار . . . بدهيد .

عرض كردم : آيا به كسي كه با شما دشمني كرد و تا سرحد كشتن شما ، با شما برخورد بد نمود ، شفارش مي كني كه پول بدهند ؟

فرمود : ( آيا مي خواهي مشمول اين آيه نگردم كه :

والذين يصلون ما امرالله به ان يوصل و يخشون ربهم و يخافون سوء الحساب . . . اولئك لهم عقبي الدار

( و آنان كه پيوند هايي كه خداوند به آن امر كرد ، برقرار مي نمايند ( يعني صله رحم مي كنند ) . . . عاقبت نيك در سراي ديگر دارند ) ( رعد - 21 و 22 )

آري اي سالمه ! خداوند بهشت را آفريد ، و آن را پاكيزه كرد ، و خوشبو نمود ، و بوي خوش آن را تا مسير پيمودن دو هزار سال راه ، مي رسد ولي ، به مشام آن كسي كه پدر و مادرش را از خود ناراضي كند ، و با بستگانش ، صله رحم نداشته باشد نمي رسد .‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌