مصباح

استاد قرائتی:

پیامهای آیه اولی الامر( 59/ نساء)

1- اسلام، هم دين ولايت است و هم دين برائت. هم جاذبه دارد و هم دافعه. آيات قبل، از پذيرش ولايت يهود و نصارا نهى كرد، اين آيه مى‌فرمايد: خدا و رسول و كسى را كه در ركوع انگشتر داد، ولىّ خود قرار دهيد.

2- از اين‌كه به جاى «اوليائكم»، «وليّكم» آمده، ممكن است استفاده شود كه روح ولايت پيامبر و على عليهما السلام، شعاع ولايت الهى است. «وَلِيُّكُمُ»

3- در قرآن معمولًا نماز وزكات در كنار هم مطرح شده است؛ ولى در اين آيه، هر دو به هم آميخته‌اند.

4- كسانى كه اهل نماز و زكات نيستند، حقّ ولايت بر مردم را ندارند.

5- براى توجّه به محرومان، نماز هم مانع نيست.

6- ولايت از آنِ كسانى است كه نسبت به اقامه‌ى نماز وپرداخت زكات پايدار باشد.

7- هرگونه ولايت، حكومت و سرپرستيى كه از طريق خدا و رسول و امام نباشد، باطل است.

8- توجّه به خلق براى خدا در حال نماز، با اقامه نماز منافات ندارد.

9- كسى كه نسبت به فقرا بى‌تفاوت باشد، نبايد رهبر و ولىّ شما باشد.

10- كارهاى جزئى نماز را باطل نمى‌كند.

11- در فرهنگ قرآن، به صدقه مستحبّى هم «زكات» گفته مى‌شود.

12- ولايت‌ها در طول يكديگرند، نه در عرض يكديگر. ولايت بر مسلمانان، ابتدا از آنِ خداوند است، سپس پيامبر، آنگاه امام.