مصباح

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

✍«مُهجَة» که در زیارت اربعین امام حسین(ع) آمده: «و بَذَل مُهجَتَهُ فیک، لِيستَنقِذَ عِبادَکَ من الجَهَالَة و الحیرة الضلالة» یعنی چه؟

♦️مُهجَه يعني جان و روح و خون قلب.

♦️موجود زنده‌ای که دارای خون جهنده است، وقتی سرش (شاهرگ اصلی شریان خون) بریده (ذبح) می‌شود، قلب برای اینکه  خون از دست‌رفته را جایگزین کند، تپش خود را بیشتر می‌کند تا خون بیشتری پمپاژ کند، تا خون از دست‌رفته به اعضایی که به آن نیازمند هستند (به‌خصوص مغز و شش‌ها) برساند، در این میان وقتی خون کل بدن کاملاً تخلیه و خارج شد، مقداری خون لخته‌شده در بطن قلب و قسمت‌های داخلی قلب باقی می‌ماند که معمولاً با تپش قلب هم خارج نمی‌شود، مگر آنکه قلب موجود زنده، تمام تلاش خود را برای خارج‌کردن، این خون انجام دهد، عرب به این خون «مُهجَه» می‌گوید.♦️

♦️این‌که گفته می‌شود امام حسین(ع) مهجه قلب خود را فدا کرد تا انسان‌ها از جهالت نجات دهد، معنایش این است که تا آخرین لحظه عمر شریفش، حتی در گودال قتلگاه، تمام تلاش و سعی خود  را کرد تا جاهلان را از غفلت و ناآگاهی نجات دهد.♦️
🖤صلی الله علیک یا ابا عبد الله🖤

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

✍در حادثه کربلا با سه‌ نمونه شخصیت روبرو می‌شویم.

💥اول: حسین (علیه‌السلام)

حاضر نیست تسلیمِ حرفِ زور شود.

تا آخر می‌‌ایستد.خودش و فرزندانش کشته می‌شوند.هزینه انتخابش را می‌‌دهدو به چیزی که نمی‌خواهد تن‌ نمی‌‌دهد.از آب می‌گذرد، از آبرو نه‌

💥دوم: یزید همه را تسلیم می‌خواهد.

مخالف را تحمل نمی‌‌کند. سرِ حرفش می‌‌ایستد.نوه‌ پیغمبر را سر می‌‌ٔبرد.بی‌ آبرویی را به جان میخرد تا به چیزی که می‌‌خواهد برسد..
💥سوم: عمرِ سعد به روایتِ تاریخ تا روز ٨ محرّم در تردید است. هم خدا را می‌خواهد هم خرما، هم دنیا را می‌خواهد هم اخرت.هم می‌خواهد حسین (ع)را راضی‌ کند هم یزید را. هم اماراتِ ری را می‌خواهد،هم احترامِ مردم را. نه‌ حاضر است از قدرت بگذرد،نه‌ از خوشنامی. هم آب می‌خواهد هم آبرو.دستِ آخر اما عمرِ سعد تنها کسی‌ است که به هیچکدام از چیزهایی که می‌خواهد نمی‌‌رسد. نه سهمی از قدرت می‌‌برد نه‌ از خوشنامی

🔴 در درونِ همه ما یک عمرِ سعد هست! من بیش از همه از عمر سعد شدن میترسم..🤦‍♀️🤦‍♀️😥😥

اللهم اجعل عاقبه امورنا خیرا 🤲🤲

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

✍وَاعْلَمْ أَنَّ مَا قَرَّبَکَ مِنَ اللهِ يُبَاعِدُکَ مِنَ النَّارِ، وَمَا بَاعَدَکَ مِنَ اللهِ يُقَرِّبُکَ مِنَ النَّارِ

💥بدان آنچه تو را به خدا نزديک مى سازد از آتش جهنم دور مى کند و آنچه تو را از خدا دور مى سازد به آتش دوزخ نزديک مى سازد

✍تعبيرى است بسيار جامع و جالب؛ تمام امورى که انسان را به خدا نزديک مى کند اعم از معارف، گفتار و رفتار و خواسته ها و تلاش ها و کوشش ها به يقين وى را از دوزخ دور مى سازد و به عکس، اعمال و رفتار و کردار و نياتى که انسان را از خدا دور مى کند او را به سوى جهنم مى برد. آنها که از عذاب الهى و کيفرهاى شديد او در جهنم بيمناکند بايد اين سخن را هميشه آويزه گوش خود سازند.
📚 نهج البلاغه، نامه76

🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
✍نامه امیرالمومنین علیه‌السلام به ابن عباس  فرماندار بصره 

💥سَعِ النَّاسَ بِوَجْهِکَ وَ مَجْلِسِکَ وَحُکْمِکَ

💠با چهره اى باز با مردم روبه رو شو، و مجلست براى خاص و عام گشاده دار و در حکم و داورى همه را يکسان بنگر»; 

✍گشاده رويى و اظهار محبّت به همه مردم رمز پيشرفت و موفقيت و سبب خاموش شدن آتش فتنه هاست. همان گونه که در حديث معروفى از رسول اکرم(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم که فرمود: «إنَّکُمْ لَنْ تَسَعُوا النّاسَ بِأمْوالِکُمْ فَسَعُوهُمْ بِأخْلاقِکُمْ; شما هرگز نمى توانيد با اموال خود همه مردم را راضى کنيد (زيرا اموال شما محدود و خواسته هاى مردم نامحدود است) بنابراين آنهارا با اخلاق نيک و گشاده رويى (که سرمايه اى فنا ناپذير است) از خود راضى کنيد».

توسعه مجلس نيز اشاره به اين است که نبايد درِ خانه يا محل حکومتت تنها به روى گروه خاصى گشوده باشد، بلکه بايد همه مردم به ويژه مظلومان به آن راه پيدا کنند و سفره دل خود را پيش تو بگشايند.اما در مورد توسعه حکم منظور آن است که هرگز نبايد داورى و قضاوت تو به نفع گروه خاصى باشد، بلکه همه قشرها بايد از حکم عادلانه برخوردار باشند.

📚 نهج البلاغه، نامه 76

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺
✍إِذَا وَصَلَتْ إِلَیْکُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّکْرِ

💥هنگامى که مقدمات نعمت ها به شما روى مى آورد دنباله آن را به واسطه کمى شکرگزارى از خود دور نسازید.

✍نعمت ها غالباً به صورت تدریجى بر انسان وارد مى شود و وظیفه انسان هوشیار این است که به استقبال نعمت برود و استقبال از آن راهى جز شکرگزارى ندارد. هرگاه با آغاز روى آوردن نعمت به شکر قلبى و زبانى و عملى بپردازد ادامه خواهد یافت و تا پایان آن نصیب انسان مى شود .همچنین بسیارى از نعمت ها به صورت تدریجى زوال مى پذیرند; هرگاه انسان در آغاز زوالش هوشیار باشد و به شکر قلبى و زبانى و عملى بپردازد مانع بازگشت و زوال تدریجى آن مى شود.اینجا پاسخ سؤال دیگرى نیز روشن مى شود که خدا چه نیازى به تشکر و سپاسگزارى ما دارد. ممکن است انسان ها با سپاسگزارى تشویق شوند و آرامش روحى پیدا کنند. خدا که نیازى به اینها ندارد.ولى از آنچه در بالا گفته شد فهمیدیم که سخن از نیاز خدا در میان نیست; سخن از نیاز من است که اگر نعمت ها و مواهب الهى را که براى اهداف خاصى است در غیر آن به کار گیرم طبیعى است که از آن محروم خواهم شد، زیرا خداوند حکیم است و حکیم این مواهب را به افراد لایق و وظیفه شناس مى دهد.اضافه بر این کسانى که نعمت هاى الهى را ضایع مى کنند و در غیر اهداف آن مصرف مى نمایند در واقع اهانتى به ساحت قدس پروردگار کرده اند و از این جهت درخور عقوبتى هستند.

📚 نهج البلاغه، حکمت13